Seçili Gün

Hayata Tekrar Bakış

Sabah uyanmıştım. Herkes o gün mutlu bir tek ben üzgünüm sanki bilemiyorum yinede, kahvaltı için annem uyandırmıştı  yada ben öyle hatırlıyorum. Kahvaltıyı yapmak için herkes beni bekliyormuş  haberim yoktu.  Annem söylemişti  belkide ama hiçbir şey hatırlamıyorum. Aşağıya indiğimde açlık ifadesiyle herkes yüzüme kötü kötü bakıyordu bir anlık dargınlıkla  merdivenlerden düştüm. Yüzlerine ki  o öfke bir anda gitmiş ve kahkaha atıyorlardı ne olduğumu şaşırdım annem koşarak yanıma geldi  her annenin yaptığı gibi, ama o da içten içten gülüyordu. Ve bende gülmeye başladım sonra tabi kahvaltı yapmak için yerden kalkıp sandalyeye geçtim. Yemekte hergüngünkü yiyecekler vardı. Salatalık, zeytin, salam, peynir, ekmek, ekmeküstü yağ... Devam ediyordu. Çok mu açtım ne hepsinden fazla fazla yedim ilk defa bu kadar fazla yemiştim ailem adeta şaşırmış gibi bana bakıyordu. Her ne gülsemde hala içimde bir durgunluk vardı. Bunu belli etmemeye çalışırken annem anlamış gibi yüzüme bakıyordu. O kadar yedikten sonra kalktım artık masadan elimi ağzımı yıkamak için banyoya gittim yıkadım falan sonra annem geldi arkamdan ne oldu sana diye bir şeyim yok dedim sadece ilgisiz kaldım biraz arkadaşlarım tarafından ne desin kadın sırf beni üzmemek için merak etme internetleri kesilmiştir paketleri bitmiştir falan dedi bende onu kırmamak için hee evet onları hiç düşünmemişim dedim. Sonra gittim odamda saatlerce yatakta yatarak duygusal şarkılar dinledim. Nedenini bende bilmiyorum duygusalken hareketli dinleyerek keyifli olmamı sağlamam gerekiyordu ama ne bileyim iyi olmak istemiyordum sanki ama böyle hissetmekte kötüydü şimdi anlıyordum hayatın üzücü korkutucu olduğunu ama daha 16 yaşındaydım bunları büyüyünce yaşayacağım sanıyordum neden şimdi ? neden ? Annem benim iyi olmadığımdan emin bir şekilde her saat başı odama gelip nasılsın diye soruyordu saat 16.00 gibi tekrar geldi ve bu sefer kulaklığımı ve telefonumu alıp yürüyüş yapmamamı bunun beni rahatlatacağını söyledi. Aslında hiçte kötü bir fikir değildi ama istemiyordum ve bahane bulmam gerekiyordu. Ben bir sürü şey düşünmeye çalışıyordum ve aklıma hiçbir şey gelmiyordu ve bir anda telefonunmun şarjı bitik dedim. Annemde sanırım böyle diyeceğimi biliyordu ve gülerek merak etme diğer telefonunun şarjını senin için doldurmuştum dedi. Gıcık kadın nerden biliyorsun işte bu yüzden annemi çok seviyordum. Ne yaparsam yapayım benden vazgeçmeyeceğini düşünüyorum. Yedek telefonumu, kulaklığımı aldım ve dışarı çıktım. O kadarda farklı gözükmüyordu sadece çok fazla abartıyormuşum. Hayat normal olarak devam ediyor sadece benim düşüncelerim değişiyormuş. Müzik eşliğinde yürümek baya iyi geldi sanırım o kadar kötü hissetmiyordum hayal kurmaya devam ederken bir an evden çok uzaklaştığımı fark ettim annem aradı neredesin sen diye aklını kaçırmış gibi konuşuyordu. Ne oldu annecim sadece fazla yürümüşüm kendimi kaptırmışım dedim  bir an o ses gitti ve normal annemin sesi geldi çok merak etmiş olmalı. hemen geliyorum dedim yol sakindi 3-4 yürüyen insan daha vardı biraz gariplerdi eve kadar takip ettiler beni nedenini bilmiyorum ama çok garipti sonra bir anda ortadan kayboldular halüsilasyon görüyorum sandım ama değildi gerçeklerdi eve hızlı adımlarla dönüyordum korkudan terledim evin kapısının önünde anahtarı cebimden çıkaramadığım o an ölcekmişim gibi geldi. Annem bir anda açtı kapıyı sağolsun onu görünce bütün korku dolu şeyler gitti hemen sarıldım. odama gittim direk araştırmaya başladım google arama motoruna alien falan yazıyorum artık sonra bir şey çıktı karşıma o neydi öyle benim gördüklerimin aynısı gibiydi insandı ama kayboluyordu youtubede fazla izlenmesi yoktu. Bu videoyu çeken kimdi ? Bunu benden başka görenler varsa kesin gerçeklerdi. Anneme birşey demedim O işe dalmışken saati unutmuşum annem geldi saat 01.00 neden hala uyumuyorsun dedi kendimi kaptırmışım anne dedim ve bilgisayarı kapatıp yatağa uzandım. Pencereye bakmaz olaydım....