Yenilgi

Çocuk

Yaşı henüz on olan bir kız çocuğu düşünün hayatın zorlukları ile savaşmaya o yaşta başlamış. Ailesi sürekli ona onu istemediklerini tekrarlıyor sevmedikerini belirtiyor on yaşında bir çocuk için sizce nasıl bir tramvadır? Bunu da bir kenara bıraktım sürekli olarak şiddete maruz kalıyor vücudunda çeşitli yara izleri var. Soruyorum şimdi sizlere on yaşında bir çocuk bunu hakkedecek kadar kötü ne yapmış olabilir? O daha hayattan bir haber yaşıyorken,tek derdi dışarı çıkıp oyun oynayamıyorum diye üzülmekken bunları hak edecek ne yapmış olabilir?  Böyle bir yaşantısı olan bir çocuk geleceğinde nasıl bir birey olur ? Bunların yaşanmasına sebep olan insanlar gülüp eğlenirken o küçücük yavrucak acılar içinde geceyi sabah ediyor. Ailesi ile mutlu yaşayan insanlara imrenerek bakıyor belkide annesi babası ile güzel vakit geçiren, kahkaha atan, oyun oynayan yaşıtlarını gördükçe kimsenin gelmeyeceği bir yere kaçıp duvar dibine oturup hıçkıra hıçkıra ağlıyor.  O çocuk bunlara üzülüp ağladığı içinde dayak yiyor. Geceleri odasında yatağına girdiğinde uyumak yerine ağlıyor ve sesini kimseye duyurmamak için yastığını yorganını tutup dişlerini sıkıyor sırf sesi duyulmasın bir dayak daha yemesin diye. Ama ailesi ya işte soran olduğu zaman izlerini söyleyemiyor kimseye utanıyor annem babam yaptı bana bunu demeye ben daha çocuğum ama annem babam beni bu yüzden dövdü bunu söyledi şununla vurdu canımı yaktı diye kimseye söyleyemiyor içine atıyor sadece yaşadıklarını tüm dünyadaki denizlerin suları birer göz yaşı olarak akıyor  o küçük çocuğun gözlerinden. Gözyaşı o gözden akıp yüzünde gezip aşağı doğru süzülürken kendinden utanıyor benim on yaşında bir çocuğun gözünde ne işim var diye ama ailesi bir an olsun utanmıyor bunu ona yaptıkları için. Ama o çocukta öyle çaresiz ki annesi  babası dövdüğü zaman yine anne baba diye ağlıyor. Her geçen gün onun için daha da zorlaşırken kimseye birşey söylemiyor. Korkuyor belkide utanıyor orası meçhul. O anne,baba nasıl bir zihniyetteki bunu ona yapabiliyor kendinizi onun yerine koyun şimdi 10 yaşında bir kız çocuğusunuz bunları hakkedecek kadar büyük ne yapmış olabilirsiniz? Ama çocuk dediğime bakmayın o öyle bir çocuk ki tüm bunları yaşarken bir gün geçeceğini umuyor herşeyin bir gün güzel olacağına inanıyor. Umut etmek, birşeylere inanmak onun peşinden koşmak büyük bir olgunluktur ve bu olgunluğu her yetişkin gösteremezken o çocuk gösterebiliyor. Ve ailesinin öyle bir savunması var ki 'ne isterse alıyoruz,eksik etmiyoruz hiçbirseyini daha ne istiyor.' Keşke tek eksik bunlar olsa keşke tek sorun maddi durum olsa öyle bir devirde yaşıyoruz ki herşey maddiyata dayalı sanki parası olmayan ölüyor. Çocuklarınızı büyütürken maddi olarak kısmak ona sadece anlık üzüntü vercektir manevi olarak bir eksik  olduğu  zaman yillar boyunca sürecektir. Çocuklarınızı parayla değil manevi duygularla büyütün. Bırakın parası az olsun veya hiç olmasın ama Anne-baba sevgisini bilsin,çocukluğunu yaşasın,gülsün,yerin gelince düşüp ağlasın o bir çocuk bu duyguları yaşamak onun en büyük hakkı.
"Çocukluğunu yaşayamamış bir insan  mutluluk nedir bilmediğinden mutlu etmeyi de bilmez"