ÇELİŞKİ(ASKIDA)

9-SAM-

2 SENE ÖNCE

Sam yatağından doğruldu.Derin bir nefes alarak odanın içerisinde göz gezdirdi.Burası bir yatak odasıydı.Annesi ile babasının odası.Ama annesi hastalandıktan sonra onu başka bir odaya taşımışlardı.Ve Sam'e kalan oda burası olmuştu.

Bu odaya sadece uyumak için gelirdi.Sırf bu odadan nefret ettiği için çoğu zaman oturma odasında uyurdu.Ne yazık ki bu yüzden günlerce bel ağrısı çektiği de olmuştu.

Bu sefer hiç yapmadığı bir şey yapmak istedi.Ayağa kalktı ve babasının eskiden kitaplarını koyduğu şimdi ise bomboş olan dolaba doğru ilerledi.Daha önce hiç fark etmediği bir şeyi fark etti.Bu dolabın 5 tane rafı vardı ve ortadaki raf diğerlerinden biraz daha kalındı.Sam gözlerini kısarak dikkatle baktı.Önce rafın alt kısmına 2 kere vurdu.Sonra aynısını rafın üst kısmına da yaptı.Çıkan sesten rafın içinin havayla dolu olduğunu anladı.Şimdi tek yapması gereken rafın nasıl açıldığını bulmaktı.Ki bu da çok zor olmadı.Çok daha yakından bakınca rafın aslında bir kutu şeklinde olduğunu gördü.Rafı enlemesine ayıran ince bir çizgi vardı.Tırnaklarını olabildiğince arasına soktu ve rafı açtı.

Rafın içinde eski olduğu belli olan siyah deri bir defter vardı.Üstü tozla kaplıydı.Bu da demek oluyordu ki birileri bu defteri ondan önce bulmuştu.Defteri eline alıp incelemeye başladı.İçini açıp ilk sayfasını okumasıyla başından aşağı soğuk sular döküldü sanki.İlk sayfada şöyle yazıyordu:

"Canımdan çok sevdiğim oğlum Sam'e"

Sam büyük bir şaşkınlıkla defterin sayfalarını karıştırdı.Bir sayfada gördüğü karalama dikkatini çekince durdu.Bu bir insanın yüzüydü.Ve altında eski bir el yazısıyla şunlar yazıyordu:

"Bu senin en büyük düşmanın.Ona karşı dikkatli olmalısın.Henüz 18 yaşında değilsen-ki bunları okuyorsan büyük ihtimalle değilsin- bu şey seni kolayca öldürebilir.Güçlerini tam olarak kullanamazsın.Dikkatli ol Sam"

Sam büyük bir kahkaha attı ve ardından bağırmaya başladı"Güçlerim mi cehennem olup gidiyorsun ve ardından sadece bir fantezi defteri mi bırakıyorsun!" ayağa kalktı ve kollarını iki yana açtı.Babasının onu duymayacağını biliyordu ama içinde ki nefret bunu umursamıyordu"Evet 17 yaşındayım seni lanet olası!Gel de sana güçlerimi göstereyim!"

Sinirleri gerçekten bozulmuştu.Babasının onunla dalga geçtiğini düşünüyordu ve bu ondan daha fazla nefret etmesine neden olmuştu.O defteri alıp yakmak istiyordu.Onunla ilgili tek bir şey bile görmek istemiyordu.Cebinden çakmağını çıkaracakken bir anda çalan kapı irkilmesine neden oldu.Defteri yatağın üstüne fırlattı ve aşağıya indi.Merakla kapıya doğru ilerledi.Charlie bu saatte okulda olmalıydı.Kimse onlara ziyaret bahanesiyle bile gelmezdi.Peki kapıyı ısrarla çalan kimdi?

Kapıyı açtı.Karşısında en fazla 20 yaşlarında bir kız duruyordu.Gözleri masmaviydi , açık kahverengi saçları omuzlarına dökülüyordu.Ve çok güzeldi.

"Affedersiniz ben iş ilanı için gelmiştim" kız kaşlarını kaldırmış Sam'e bakıyordu.

Sam bir an kendisini aptal gibi hissetti.Daha 2 gün önce bir hizmetçi için iş ilanı vermişti.

"Ah evet.Şey içeri gelin lütfen"

Sam geri çekilince kız içeri girdi.Evi dikkatle inceliyordu.Sam kıza oturması için koltuğu gösterdi.

"Üzgünüm tamamen aklımdan çıkmış"

"Hiç önemi yok bayım"

"Sam" dedi aynı zamanda kızın ismini soran bir tonla.

"Ben Karen" kız Sam'e dikkatle bakıyordu.Ve bu Sam'in hoşuna gitmişti.

"Peki bayan Karen.Bu evde benim dışımda 2 kişi daha var.Biri kardeşim diğeri ise annem." duraksadı"Aslında bu ilanı vermemde ki amaç annemdi.O hasta.Aynı zamanda ona bakman da gerecek"

Karen gülümsedi.Ama bu saf bir gülümseme değildi.

"Karen demeniz yeterli.Bu eve daha şimdiden ısındım.Ayrıca insanlarla ilişkilerim çok iyidir."

Sam ayağa kalktı.Elini Karen'e doğru uzattı.

"O zaman..?"

Karen da ayağa kalktı.Sam'in uzattığı eli tuttu.

"Anlaştık.Sadece ne zaman başlayacağımı söylemeniz yeterli"

Sam gülümsedi.Bu kadar kolay olacağını tahmin etmemişti.

"Hemen yarın.Ücretinizi her hafta alacaksınız.Tekrar görüşmek üzere,Karen"

Karen'a kapıya kadar eşlik etti.Garip bir şekilde bu kıza karşı kendini yakın hissetmişti.Ve onu tekrardan görmek için can atıyordu.