'Ο,τι δεν πρόλαβες να τελειώσεις εσύ

Κεφάλαιο 2ο

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ

Την επόμενη μέρα όλα στο σχολείο κυλούσαν φυσιολογικά. Η Νάντια με το χλωμό της χρώμα και το καταθλιπτικό της βλέμμα περιφέρονταν στους διαδρόμους ,όπου κλασσικά δεν την παρατηρούσε κανείς. Το μόνο που διέφερε ήταν η Ρέα. Πρώτη φορά καθόταν μόνη της σε ένα παγκάκι. Λες και ήθελε να αποξενωθεί από τους υπόλοιπους γύρω της. Η Ρέα ήταν από τα πιο κοινωνικά και δημοφιλής άτομα στο σχολείο μιας και ήταν πολλή όμορφη, έξυπνη με χιούμορ και όλοι επιθυμούσαν να την έχουν στην παρέα τους. Όμως σήμερα είχε κάτι το διαφορετικό. Σκεφτόταν πολύ και οι αντιδράσεις της αποδείκνυαν πως κάτι περιεργαζόταν στο μυαλό της, την προβλημάτιζε και δεν ήταν σε θέση να αποφασίσει.

Το κουδούνι χτύπησε και όλοι οι μαθητές έπρεπε να μεταφερθούν στον κάτω όροφο για τη πρώτη ώρα της γυμναστικής. Εάν όχι όλα, τα περισσότερα κορίτσια ήταν στα αποδυτήρια. Έτσι λοιπόν άρχισε η πρώτη ώρα. Χασμουρητά συνέχεια, παράπονα για τις διατάσεις και οι κλασσικές δικαιολογίες των κοριτσιών ώστε να αποφύγουν το μάθημα. Η Ρέα όπως είχε εκμυστηρευτεί και στον κύριο Πάνο, τον μπαμπά της Νάντιας είχε αποφασίσει να της μιλήσει. Ήταν τόσο αφηρημένη, που δεν άκουγε ούτε αντιλαμβανόταν τι γινόταν γύρω της, το μόνο που έκανε ήταν να τρέχει πάνω κάτω, χωρίς να δίνει βάση στο τι έλεγε ο καθηγητής. Σε λίγο το τηλέφωνό της γλίστρισε από την τσέπη της, έσκυψε το πήρε από το πάτωμα και ζήτησε από την Νόρα, μια συμμαθήτριά της να το αφήσει στον πάγκο των αποδυτηρίων. Στα αποδυτήρια ήταν η Νάντια όπου προτιμά να αλλάζει τελευταία με σκοπό να αποφεύγει τις αδιάκριτες ερωτήσεις των ¨ντιβών¨ του σχολείο που συνήθως δεν ασχολούνταν μαζί της, αλλά διασκεδάζαν να τη περιγελούν.

Η Νόρα άφησε το κινητό στον πάγκο κι έφυγε. Όμως το κινητό της Ρέας χτυπούσε ασταμάτητα είτε από μηνύματα είτε από τηλεφωνικές κλήσεις. Τότε η Νάντια άθελα της με σκοπό να βάλει στη σίγαση το κινητό, είδε πως όλα τα μηνύματα είχαν αποσταλθεί από τον πατέρα της τον κύριο Πάνο. Διάβασε σιγά, σχεδόν ψιθυριστά το μήνυμα το οποίο έλεγε «Ρέα, κορίτσι μου εάν πιστεύεις ότι πρέπει να μιλήσεις στη Νάντια έχεις το ελεύθερο από εμένα. Για να είμαι ξεκάθαρος δεν ξέρω εάν η συγκεκριμένη κουβέντα ωφελήσει κάπου, όμως σε εμπιστεύομαι ,αφού είστε πιο κοντά στην ηλικία της μπορείς να προβλέψεις τις αντιδράσεις της και ουδέποτε θα έκανες κάτι για να τη βλάψεις».

Η Νάντια βλέποντας τα μηνύματα του κινητού δεν ήξερε τι να πρωτοσκεφτεί. Για το μόνο που ήταν σίγουρη ήταν πως συνέβαινε κάτι αρκετά σημαντικό. «Γιατί και αυτό σε εμένα; Ακόμη και οι άνθρωποι που είναι περισσότερο κοντά μου, μου κρατούν μυστικά, με έχουν στο περιθώριο και υλοποιούν ένα τεράστιο τείχος ανάμεσά μας » Δυστυχώς η Νάντια χρησιμοποίησε φωνές και τσιρίδες μέχρι που δημιουργήθηκε ένας έντονος διαπληκτισμός μεταξύ των κοριτσιών.

«Ρέα έλα τώρα μέσα!» είπε η Νάντια με ένα έντονο τόνο. Η Ρέα παραξενεμένη από τη συμπεριφορά της Νάντιας προχώρησε γρήγορα προς τα αποδυτήρια.

«Τι έγινε Ναντιάκι γιατι φων..» δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της και η Νάντια την διέκοψε

«Τι έγινε ε; Και γω αυτή την απορία θέλω να μου λύσεις. Τι έχετε συνεννοηθεί με τον μπαμπά μου ; Τι συμβαίνει; Γιατί τόση μυστικότητα;» είπε η Νάντια αναστατωμένη.

«Καταρχάς ηρέμησε είναι κάτι που συνδέει και τις δυο μας και ούτε εγώ ξέρω για τι ακριβώς πρόκειται. Αν μείνεις ψύχραιμη θα μάθουμε πολύ σύντομα.»

Δυστυχώς η Νάντια συγχυσμένη και μη ξέροντας τι έχει γίνει νευρίασε και χωρίς λόγο άρχισε να χτυπάει τα ντουλαπάκια, να ρίχνει κάτω αιχμηρά αντικείμενα και να φωνάζει, ώσπου ξέσπασε σε κλάματα.

«Ναντιάκι ηρέμησε θα τα μάθουμε όλα, όλα θα πάνε καλά» είπε η Ρέα προσπαθώντας να την καθησυχασεί.

Η Ρέα πήρε αγκαλιά την Νάντια, τη φίλησε στο μέτωπο και περίμεναν μαζί μέχρι να πάρουν όλα την αρχική τους, ήρεμη κατάσταση.