Όμορφο Κάθαρμα

❤Κεφάλαιο 5ο❤

Χριστέ μου.Την έχω γαμήσει.
  Τη μισή ώρα που είχε περάσει από τη στιγμή που ξύπνησα κοίταζα το ταβάνι. Εγκέφαλος:Σκέτο μπέρδεμα. Πούτσος:σηκωμένος.
Δηλαδή...ξανά σηκωμένος
  Συνέχισα να έχω το βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι.Όσες φορές κι αν τον είχα παίξει αφότου με είχε παρατήσει το προηγούμενο βράδυ,δεν μπορούσα να ηρεμήσω.Και παρόλο που δεν μπορούσα να το πιστέψω,τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα απ'τις εκανοντάδες άλλες φορές που είχα ξυπνήσει έτσι.Επειδή αυτή τη φορά ήξερα τι μου έλειπε.Κι εκείνη δεν με είχε βοηθήσει καν να χύσω.
  Εννέα μήνες.Εννέα γαμημένοι μήνες με πρωινές καύλες,αυνανισμό και ατέλειωτες φαντασιώσεις για κάποια που ούτε καν ήθελα.Βέβαια,αυτό δεν ήταν απολύτως αλήθεια .Την ήθελα.Την ήθελα περισσότερο από οποιαδήποτε γυναίκα είχα δει ποτέ.Το πρόβλημα ήταν ότι ταυτόχρονα τη μισούσα.
   Και με μισούσε κι εκείνη.Θέλω να πω,πραγματικά με μισούσε.Στα τριάντα ένα χρόνια της ζωής μου δεν είχα συναντήσει κάποια που να με τρέλαινε όπως η δεσποινίς Μιλς.
   Το όνομά της και μόνο έκανε τον πούτσο μου να συσπάται.Γαμημένος προδότης.Κατέβασα το βλέμμα μου στο εξόγκωμα που σχημάτιζε στο σςντόνι.Αυτό το ηλίθιο εξάρτημα ήταν που με είχε μπλέξει σ'αυτή την ιστορία.Έτριψα το πρόσωπό μου με τα χέρια και ανακάθισα.

Γιατί δεν μπορούσα να τον ελέγξω;Τα είχα καταφέρει για περισσότερο από έναν χρόνο.Και είχε πετύχει.Κρατούσα τις αποστάσεις μου,το έπαιζα αφεντικό,διάολε,ακόμα κι εγώ παραδέχομαι ότι φερόμουν σαν κάθαρμα.Και τότε απλώς το έχασα.Έφτασε μόνο μια στιγμή ,σέκείνη την ήσυχη αίθουσα,με τη μυρωδιά της να με τυλίγει κι εκείνη τη γαμημένη φούστα.Ο κώλος της.Τα 'παιξα.
  Ήμουν σίγουρος  ότι αν την πηδούσα μία φορά,η αίσθηση θα ήταν απογοητευτική  και η επιθυμία θα διαλυόταν.Θα έβρισκα επιτέλους την ηρεμία μου.Κι όμως τώρα βρίσκομαι στο κρεβάτι  μου,ερεθισμένος,σαν να έχουν περάσει βδομάδες χωρίς να χύσω.Κοίταξα το ρολόι-είχαν περάσει μόλις τέσσερις ώρες.
   Έκανα ένα γρήγορο ντους,έτριψα δυνατά το σώμα μου σαν να ήθελα να διώξω και το παραμικρό ίχνος που είχε αφήσει εκείνη επάνω μου το προηγούμενο βράδυ.Όλο αυτό θα έπαιρνε τέλος,έπρεπε να πάρει τέλος.Ο Μπένετ Ράιαν δεν συμπεριφερόταν  σαν καυλωμένος έφηβος,και το μόνο σίγουρο ήταν ότι  δεν γαμούσα από δω κι από κει στον χώρο της δουλειάς μου.Το τελευταίο πράγμα που μου χρειαζόταν ήταν μια γυναίκα κολλιτσίδα ,που θα τα κατέστρεφε όλα .Δεν θα επέτρεπα  στη δεσποινίδα Μιλς να έχει αυτή την επίδραση  επάνω μου.
    Όλα ήταν πολύ καλύτερα  πριν δοκιμάσω αυτό που έχανα.Όσο χάλια και αν ήταν πριν,τώρα ήταν εκατομμύρια φορές χειρότερα.
                      
Κατευθυνόμουν προς το γραφείο μου όταν εκείνη μπήκε μέσα.Έτσι όπως είχε φύγει το προηγούμενο βράδυ,σαν να έκανε αγώνα ταχύτητας για να εξαφανιστεί από μπροστά μου,πίστευα ότι δύο ήταν τα πιθανά σενάρια.Ή θα μου έκανε τα γλυκά μάτια,θεωρώντας ότι το προηγούμενο βράδυ σημαίνει κάτι,ότι εμείς οι δύο...σημαίνει κάτι,..ή θα με έσκιζε.
  Αν μαθευόταν τι είχαμε κάνει,θα μπορούσα να χάσω,όχι μόνο τη δουλειά μου,αλλά και όλα όσα είχα καταφέρει.Κι όμως,όσο κι αν τη μισούσα,δεν την είχα ικανή για κάτι τέτοιο.Αν είχα μάθει κάτι για εκείνην,ήταν ότι ήταν άνθρωπος πιστός και αφοσιωμένος.Μπορεί να φερόταν σαν απαίσια στρίγκλα,δεν πίστευα όμως ότι θα με πετούσε στα λιοντάρια.Από τότε που αποφοίτησε εργαζόταν για τον Όμιλο Ράιαν Μίντια και δικαιολογημένα θεωρούνταν μια πολύτιμη υπάλληλος της εταιρείας.Τώρα απέμεναν λίγοι μήνες μέχρι να πάρει το ΜΒΑ της,οπότε θα μπορούσε να στοχεύσει πολλές επαγγελματικές θέσεις.Αποκλείεται να το διακινδύνευε αυτό.
   Αλλά,που να με πάρει ο διάολος,εκείνη με αγνόησε εντελώς.Μπήκε μέσα φορώντας μια καπαρντίνα που έφτανε ως το γόνατο.Έκρυβε οτιδήποτε βρισκόταν από κάτω της,αλλά αποκάλυπτε με υπέροχο τρόπο τις πανέμορφες γάμπες της.
   Γαμώτο...Αν φορούσε εκείνα τα παπούτσια,τότε υπήρχε ελπίδα...Όχι,ας μην φορούσε τουλάχιστον εκείνο το φόρεμα.Για όνομα του Θεού,όχι εκείνο το φόρεμα.Ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι δεν θα άντεχα τέτοιες μαλακίες σήμερα.
   Την κάρφωσα με το βλέμμα καθώς κρεμούσε το πανωφόρι της στην ντουλάπα της και καθόταν στο γραφείο της.
   Γαμώ την  τρέλα μου,αυτή η γυναίκα ήταν σίγουρα η μεγαλύτερη ανάφτρα σ'ολόκληρο τον πλανήτη.
  Κι όμως,ήταν το λευκό φόρεμα.Η λαιμόκοψή του αποκάλυπτε την απαλή λεία επιδερμίδα του λαιμού και της κλείδας της,το λευκό ύφασμα αγκάλιαζε τέλεια το καταπληκτικό στήθος της.Εκείνο το φόρεμα ήταν η συμφορά μου,ο παράδεισος και η κόλαση σε συσκευασία δώρου.

Έφτανε μέχρι λίγο κάτω απ'το γόνατο και ήταν ό,τι πιο σέξι  είχα δει ποτέ μου.Δεν ήταν καθόλου προκλητικό,όμως το κόψιμό του κι εκείνο το αναθεματισμένα παρθενικό λευκό είχαν κάτι που με φούντωνε σχεδόν για όλη τη μέρα.Και πάντα άφηνε λυτά τα μαλλιά της όταν το φορούσε.Μια από τις επίμονες φαντασιώσεις μου ήταν να της βγάζω απ'τα μαλλιά όλα τα αναθεματισμένα τσιμπιδάκια πριν την αρπάξω και τη γαμήσω.
    Θέε μου,πόσο μου την έδινε στα νεύρα...
    Εκείνη επέμενε να με αγνοεί,οπότε εγώ γύρισα και μπήκα ορμητικά στο γραφείο μου,κοπανώντας πίσω μου την πόρτα.Γιατί συνέχιζε να έχει αυτή την επίδραση πάνω μου;Ποτέ δεν με είχε αποσπάσει τίποτα και κανένας από τη δουλειά μου,και τη μισούσα επειδή ήταν η πρώτη που το έκανε.
    Ένα κομμάτι όμως του εαυτού μου απολάμβανε την ανάμνηση της πανηγυρικής έκφρασής της καθώς με άφηνε ξέπνοο να την ικετεύω να με πάρει στο στόμα της.Το κορίτσι αυτό ήταν φτιαγμένο από ατσάλι.
  Συγκράτησα ένα χαμόγελο και επικεντρώθηκα στο μίσος μου.Δουλειά.Θα αφοσιωνόμουν στη δουλειά και θα σταματούσα να τη σκέφτομαι.Πήγα και κάθισα στο γραφείο μου,προσπαθώντας να κατευθύνω τις σκέψεις μου σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την υπέροχη αίσθηση των χειλιών της γύρω μου.
    Δεν είναι κι εύκολο,Μπένετ.
    Άνοιξα το λάπτοπ μου για να δω το πρόγραμμα της μέρας.Το πρόγραμμά μου....γαμώτο.Η καριόλα το είχε ενημερωμένο στον δικό της υπολογιστή.Ήλπιζα ότι δεν θα έχανα κάποιο ραντεβού εκείνο το πρωινό,μιας και δεν σκόπευα να φωνάξω στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Παγόβουνο παρά μόνο αν ήταν απολύτως απαραίτητο.
                                     
Μελετούσα ένα λογιστικό φύλλο όταν ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα μου.<<Περάστε!>>φώναξα.Ένας λευκός φάκελος έπεσε με δύναμη πάνω στο γραφείο μου.Σήκωσα το βλέμμα μου για να δω τη δεσποινίδα Μιλς να με κοιτάζει από ψηλά με ένα περιφρονητικά σηκωμένο φρύδι.Χωρίς καμία εξήγηση,έκανε μεταβολή και βγήκε απ'το γραφείο μου.
   Έμεινα να κοιτάζω το φάκελο πανικόβλητος.Μάλλον θα ήταν κάποια επίσημη επιστολή που θα περιέγραφε λεπτομερώς τη συμπεριφορά μου και θα αποκάλυπτε την πρόθεσή της να με μηνύσει για σεξουαλική παρενόχληση.Περίμενα να δω ένα επιστολόχαρτο και τα ορνιθοσκαλίσματα της υπογραφής της στο κάτω μέρος της σελίδας.
     Αυτό που δεν περίμενα ήταν το τιμολόγιο από ένα διαδικτυακό κατάστημα ρούχων....Η χρέωση είχε γίνει στην πιστωτική κάρτα της εταιρείας.Πετάχτηκα απ'την καρέκλα μου και την ακολούθησα τρέχονατς έξω απ΄το γραφείο.Κατευθυνόταν προς τις σκάλες.Ωραία.Βρισκόμασταν στον δέκατο όγδοο όροφο και ποτέ κανένας εκτός από εμάς τους δύο ίσως,δεν χηρισμοποιούσε τις σκάλες.Θα μπορούσα να της τα ψάλω όσο ήθελα χωρίς κανένας να μας πάρει είδηση.
    Η πόρτα έκλεισε μ'έναν δυνατό θόρυβο και τα τακούνια της αντήχησαν στα σκαλοπάτια καθώς κατέβαινε ακριβώς μπροστά μου.
   <<Δεσποινίς Μιλς,πού διάολο νομίζετε ότι πηγαίνετε;>>
     Συνέχισε να περπατάει χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει.<<Μας τελείωσε ο καφές>>,είπε χαμηλόφωνα.<<Και επειδή είμαι το κορίτσι του γραφείο σας,κατεβαίνω στην καφετέρια του δέκατου τέταρτου για να πάρω λίγο.Δεν μπορώ να σας αφήσω χωρίς τη δόση σας σε καφεϊνη.>>......

❤Chryso❤Maria❤Eleni❤