Küçük köylü kız, elindeki soluk renkli zarfı tutarak ormana daldı...
"Kimse yok mu?!" diye haykırdım ormana doğru. Galiba tamamen yalnızdım ve korkuyordum. Eve dönmek istiyordum ama bir görevim vardı. Elimdeki zarfı sıktım.
Bir süre dolaştıktan sonra bir malikane buldu.
Kocaman malikaneye baktım. Eskiydi, hem de çok. Ama belki biraz mola verebilirdim. Ah, hayır veremezdim! Böyle bir yere girmek benim haddime değildi!
Köyü kız, uğursuz malikanenin mahvolmuş kapısını ittirdi.
"Kimse yok mu?"
Denemekten zarar gelmezdi. Kirli ve kırık kapıyı iyip içeri girdim.
"Burada biri var mı?"
"Ah, tatlım, bir şeye mi ihtiyacın vardı?"
Evet, içeride kesinlikle birileri olmalıydı.
Merhaba millet sadece ufak iki duyurum var, onu yapacağım:
1- Bu normal Vocaloid hikayelerinden değil. Yani öyle okulda, normal yerlerde falan şarkı söylemeyecekler. Burada fazladan bir karakterimiz var (ileride anlayacaksınız) ve her şey onun istediği gibi oluyor. Kısacası bu hafif fantastik bir kitap. Yani emin olmadan okumayın bence.
2- Bunun biraz kısa bir hikaye olmasını planlıyorum, on-on beş bölümlük falan. Ama beğenilirse, uzatırım tabii. Beğenilmezse de, silerim. Basit ;)
Kapak için ve resim için de Cleodeni'ye teşekkür ederim Sen olmasaydın bu hikaye bir süre daha gecikecekti :D İlk bölümü sana ithaf ediyorum :)
İyi okumalar. :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bad End Night [Vocaloid]
RandomBüyük bir malikane ne kadar normal olabilir ki zaten? Miku için asla olamazken, diğerleri için bu nefes almak kadar basitti. Miku buradan kaçmak isterken, diğerleri kaderlerini bekliyorlardı. Peki kimdi bu diğerleri? Malikanede yalnızca sekiz kişile...