O adamı seviyorum ! ( Düzenleniyor )

*Final*

Sabah kalktığımda kendimi acayip bitkin hissetsemde kimseye güçsüz olduğumu göstermeyecektim.

O'nun ismini bi daha ağzıma bile almiycam.

Üzerimi giyinip alta indim.Babam salonda oturuyordu.

-"Günaydın " dedim düz sesimle.

Artık gülümsemeye de çalışmıyorum.Güçlü olucam dedim ama bunu yapamıyorum.O'nun aşık olduğum dediği gülümsememi bi daha maalesef kimse göremeyecekti.

Toparlanıcaktım.Derler ya zaman unutturmaz 'ya alıştırır ya da uyuşturur ' diye , bende alışıcam.

-"Derin , ben...bak kızım , olanları duydum...İyi olman için elimden ne gelirse yaparım" dedi zorla konuşmaya çalışıp.

İnsanları anlamıyordum.Sürekli bi şey yapmak istiyorlar.Ama geçer mi bu acı ?

-"İlla bi şey mi yapmak istiyorsun baba ? Benim için her şeyi yaparsın dimi ? " diye sordum fazlasıyla soğuk sesimle.

Koltukta yanına oturup boş duvara baktım yine.

-"Tabi ki de yaparım kızım " dedi elimi tutup sıktı.

-"Peki...kalbim...kalbimi sök at ozaman...Yapabilir misin ? " dedim acı çekermiş gibi çıkan sesime lanet okudum.

Sadece sustu.Ne diyebilir ki zaten.Elimi onun elinden çekip ayağa kalktım ve karşısında durdum.

-"Bende öyle düşünmüştüm.Size iyiyim diyorum anlayın lütfen.Baba ben O'nu da görmek istemiyorum.Gidince alışıcam artık , biliyorum " dedim ve bahçeye çıktım.

Bi kaç gün sonra gidicektim.Belki herşey burda kalırdı ama hafızamdaki anıları nereye bırakıcaktım.

Ayrılmak , unutmak ya da alışmak acılarını geçirmiyor ne yazıkki...

Bir de çok sevdiğim bi söz vardır.

Ayrılmak vazgeçmek gibidir , doğru değildir ama gereklidir...

Çünkü hayat olduğu gibidir , olması gerektiği gibi değil.

Ne de güzel anlatmış her şeyi dimi.Hep isteriz hayatı olmasını istediğimiz şekilde yaşamayı ama bakın bende daha düne kadar neydim , ne oldum.

Sadece sevmek istemiştim.Kokusunda hayat bulmayı.Çok mu şey istedim.

Bağlandığımız şeylerin bizi hayal kırıklığına uğratması ne kadar kötü değil mi ?

-"Derin ? " diye birinin seslenmesiyle arkamı döndüm.

Sonbahar yaklaştığı için hafif olan meltem saçlarımı uçuşturuyordu.

Ege karşımdaydı.

-"Bi şey mi oldu ? " diye sordum umursamaz ses tonumla.

Artık kimseye yakın olmak istemiyordum.İçimin her yeri olumsuzlukla doluydu.Her geçen saat daha da fazlalaşıyor.

-"Arkadaşımı görmem için bi şey mi olması lazım " dedi gülümseyip omuz silkerken.

Sadece bir kaç dakika ona baktım ve sonra tekrar arkamı dönüp havuzu izlemeye devam ettim.

-"Sen şuna 'seni merak ettim nasıl oldun yıkıldın mı yoksa hala daha tepkisiz misin 'diye bakmaya geldim desene." dedim ifadesiz sesimle.

-"Evet seni hepimiz merak ediyoruz.Yanında olmamıza izin ver." dedi yanıma gelip.

-"İstemiyorum.Gerek yok.O'nu hatırlatan şehirleri de , eşyaları da , kimseyi de istemiyorum " dedim sertçe.

Ege'ye bakmıyordum.Sadece suyu izliyordum.Dik durmam lazım.Olanlara inat ayakta durmam lazım.