Merhabaa!!Bu bölüm biraz gecikti.Bölümleri okuyan kişiye göre yüklüyorum.Umarım beğeniyorsunuzdur.Lütfen yorum yapınn.Sizi seviyorumm :* :)
Multimedia da Ada,Mina,Çisil ve Alya varrr :)
Baran şaşırarak bana bakıyordu.Aslında şaşırması çok normaldi.Sonuçta benim ona gidip konuşabilir miyiz dememi beklemiyordur.Eminim ki o da fark etmiştir benim bir erkekle nasıl zorlanarak konuştuğumu.Kafamı Rüzgara çevirdiğimde sinirli ve şaşırmış bir şekilde yüzüme bakıyordu.
Bu çocuk niye cevap vermiyor hala?Ahh gerçekten aptal olan benim.Benimle konuşmak istemeyeceğini tahmin etmeliydim.Ona son kez baktığımda benimle konuşup konuşmamak için düşünüyordu.Anladığım kadarıyla arada kalmıştı.
Tam arkamı dönüp adım atacaktım ki Baranın sesini duydum.
“Tamam konuşalım” dedi.Yeniden ona doğru döndüğümde gülümsüyordu.O kadar tatlıydı ki gülümserken…Dayanamadım ve bende ona gülümsedim.Rüzgara baktığımda sinirli bir şekilde bir bana bir Barana bakıyordu.Açıkçası şuan Rüzgar umrumda bile değildi.
Baran yanıma geldiğinde diğerlerine dönüp “Sonra görüşürüz” dedi gülerek.Bizim kızlara doğru baktığımda hepsi bana gülümseyerek harikasın bakışı atıyorlardı.Bende onlara gülümsedim.
Baranla birlikte bahçede yürümeye başladık.Şuan da ikimizde konuşmuyorduk.Etrafıma baktığımda herkes bize bakıyordu.Neden böyle bakıyorlardı ki?Sadece arkadaşça yürüyorduk.Bunda ne var?Baran bana doğru bakarak konuşmaya başladı.
“Ee ne konuşmak istiyorsun benimle.”dedi.Sesini ve bana bakışlarını dünkü konuşmamızla karşılaştırırsak kesinlikle daha mesafeliydi.Durup ona dönerek konuşmaya başladım.
“Özür dilerim Baran.Seni kullandığım için.Ben gerçekten üzgünüm.”dedim gözlerinin içine bakarak.Elleri ceplerinde kafasını aşağı eğip ne söyleyeceğini düşündü bir süre.
Baran;”Pekala özrünü sadece bir şekilde kabul ederim.”dedi gülerek.Heyecanlanmıştım.Bir şekilde beni affetcekti.Gülerek “Seni dinliyorum.”dedim.O kadar yakışıklıydı ki.Özellikle gözleri mükemmeldi.Gülüşünden ve vücudundan bahsetmiyorum bile.Bir dakika ya niye bahsetmeyim.Dişleri o kadar güzeldi ki.Gülünce pırıl pırıl parlıyordu.Aynı zamanda gülünce gözlerinin içide gülüyordu, böyle parlıyordu.
Harika bir vücudu vardı.Uzun boylu,zayıf ve kaslıydı.Bacakları o kadar zayıftı ki … Dar siyah bir kot giyiyordu ve bacakları mükemmel duruyordu.Manken gibiydi.Fena halde dalmıştım onu izlemeye .Ada kendine gel eminim çocuğa aptal aşıklar gibi bakmışsındır.Kafamı kaldırıp yüzüne baktığında gülerek beni izliyordu. Kesin fark etti onu incelediğimi.Off Ada off.Kızarmaya başladığımı hissedebiliyordum.Gülerek konuşmaya başladı.
“Beni incelemeyi bitirebildiysen söyleyeceklerim var.”dedi.Al işte dalga geçiyordu.Aptal Ada çocuğa yiyecekmiş gibi bakarsan sonucu bu olur.
“Hayır ben seni incelemiyordum.Sadece dalmışım.”dedim kekeleyerek.Gerizekalı bari kekeleyip iyice belli etme .Bana bakarak tabi tabi der gibi gülüyordu.Rezil olacağım kadar olmuştum.En iyisi arkamı dönüp gitmekti.
“Off neyse ya ben özrümü diledim.İster kabul et ister etme.”dedim kaşlarımı çatıp sinirli olmaya çalışarak.Niye sinirlenemiyordum ki.Rüzgar olsa şimdiye kadar çoktan sinirlenip bütün herkes içinde ona bağırmaya başlamıştım.Aman banane ondan ya.
Arkamı dönüp yürümeye başlamıştım ki Baran kolumdan tutarak beni kendine çekti.O kadar yakındık ki şuan ne yapacağımı bilemiyordum.Sadece Baranın gözlerinin içine bakıyordum o da benimkilere. O kadar çok utanıyordum ki yüzümün kıpkırmızı olduğuna emindim.Hayatım da ilk defa bir erkekle bu kadar yakın duruyordum.Babam bu halimi görse napardı acaba.Bir dakika biz bahçedeydik.Herkes buradaydı.Normalce yürüdüğümüzde bile bütün okul bize bakıyordu.Bu halimize nasıl tepki veriyorlardı acaba.
