My Game ~Marcus Gunnarsen

5. IK BEN NOG NOOIT ZO VERLIEFT GEWEEST!

Ik zucht diep en kijk hem serieus aan, 'ik liep gister terug naar huis en kwam marcus weer tegen en hij noemde me babygirl en pakte me bij me middel.... ik begon te schreeuwen en hij liet me los' zeg ik en martinus pakt mijn hand. 'Het spijt me dat marcus zo doet'. 'Martinus je kan er niks aan doen, echt niet' zeg ik en kijk naar onze handen en daarna naar Martinus die ondertussen roze wangetjes begint te krijgen. Ik kijk recht in zijn mooie chocolade bruine ogen, ik voel me warm worden en Martinus pakt me andere hand ook vast. 'Sophie?' vraagt martinus en wrijft met zijn duim over mijn wang en strijkt met zijn andere hand een pluk achter me oor. Ik weet al wat hij wil zeggen en ik trek hem naar me toe, en onze lippen raken elkaar bijna aan. Martinus weet wat ik bedoel en hij drukt zijn lippen op de mijne, we vallen om en hij ligt nu boven op mij. Onze zoen is hemels en gewoon PERFECT!. Martinus begint me plotseling te kietelen onder het zoenen door en ik begin te lachen waardoor onze zoen stopt 'Martinus! stop! ik kan hier niet tegen!' lach ik en Martinus stopt niet 'Onze zoen was hemels! ik wil veder! zeg ik en pak zijn handen vast zodat hij stopt, hij lacht en drukt zijn lippen weer op de mijne. 'Sophie?'zegt martinus door de kus, 'ja?' zeg ik en we stoppen. 'Wil je mijn meisje zijn?', 'natuurlijk martinus!' zeg ik en geef hem een knuffel. De deur gaat open en mijn pleegmoeder komt binnen 'sorry dat ik jullie stoor maar komen jullie eten?'  vraagt ze, 'is het al zo laat?' vraagt martinus en kijkt op z'n telefoon. 'Oja het is 7uur' zegt hij en legt zijn telefoon weer weg. 'Mam je zei jullie? betekend dat dat martinus mag blijven eten?' vraag ik. 'Ja natuurlijk mag dat! Hebben jullie iets?' vraagt ze en komt naast ons zitten, ik en martinus kijken elkaar aan en kijken daarna weer naar me pleegmoeder en zeggen tegelijkertijd 'Jaa'. Me moeder moet lachen en staat op, 'Aww wat lief! Komen jullie mee dan gaan we eten'. We staan op en lopen naar beneden.

-*Skip eten*

We zijn klaar met eten en martinus moet weer naar huis, 'zie je morgen' zegt hij en geeft me een kus, ik kus terug en wil hem nooit meer laten gaan. 'Kom je me morgen ophalen? dat we dan samen naar school lopen?' vraag ik na de kus. 'Ja is goed' zegt martinus en we geven elkaar nog een knuffel. 'Doei prinses van me'.  'Doeii prins van me' zeg  ik terug en hij loopt naar huis en zwaait nog. 

IK BEN NOG NOOIT ZO VERLIEFT GEWEEST!

:)