[OS/SF] Every Time #kookmin

Track : The Day You Went Away

ท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำมาครึ่งชั่วโมงยังไม่มีแววว่าจะซาลง ร้านคาเฟ่ที่ใกล้ปิดต้องเปิดให้บริการต่อไป เพราะยังมีลูกค้าจำนวนหนึ่งกลับบ้านไม่ได้ เช่นเดียวกับจอนจองกุก เขาอยากกลับห้องไปทำงานต่อให้เสร็จ ทั้งที่ขนอุปกรณ์ทุกอย่างออกมาเพื่อทำงานข้างนอก แต่ดันลืมเม้าส์ปากกา อุปกรณ์สำคัญในการทำงานไป

จองกุกทำอาชีพฟรีแลนซ์ซึ่งเป็นงานที่ไม่มีวันหยุด เวลา 24 ชั่วโมงหมดไปกับการจ้องหน้าจอคอม ฯ และจับเม้าส์ปากกาขีดเขียนงานให้ทันตามกำหนดส่ง น้อยครั้งที่จะได้ออกมาสูดอากาศข้างนอก แต่เขาชอบที่ได้ทำงานแบบนี้ ตัวจองกุกไม่ชอบให้ใครมาชี้นิ้วสั่งให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ ทำงานที่สำนักพิมพ์นิตยสารแฟชั่นได้สามเดือนเขาก็ลาออก เพราะทนนิสัยชอบสั่งการและวางอำนาจเป็นใหญ่ของห้วหน้าไม่ไหว ตอนที่ทำงานจองกุกได้มีโอกาสพบปะรุ่นพี่ในวงการถ่ายแบบหลายคน ทุกคนต่างเห็นความสามารถของเขา พอเลือกทำฟรีแลนซ์จองกุกไม่ต้องดิ้นรนหางานเอง มีพวกรุ่นพี่คอยป้อนงานให้ตลอด จองกุกรู้สึกขอบคุณพวกเขามาก แต่ใช่ว่าเขาจะคอยงานจากคนรู้จักอย่างเดียว งานอื่นก็รับทำเหมือนกัน

"โกโก้ปั่นค่ะ"

"ขอบคุณครับ"

รอยยิ้มหวานระบายบนใบหน้าน่ารักของเด็กเสิร์ฟสาว เธอค่อย ๆ วางแก้วเครื่องดื่มบนโต๊ะอย่างอ้อยอิ่ง ตากลมโตแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง จนดูโอเวอร์มองจองกุกไม่ละสายตา เขาเองก็จ้องกลับเช่นกัน ทำเอาร่างเล็กเขินหน้าแดงรีบวิ่งกลับไปทำงานต่อทันที

จองกุกหัวเราะกับท่าทางของเด็กสาว ไม่แปลกที่เธอจะมีอาการเขินเขา จองกุกหน้าตาดีและเป็นที่สนใจของเหล่าหญิงสาวและหนุ่มน้อยแต่ไหนแต่ไร แฟนที่เคยคบก็มีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แต่คบได้ไม่นานก็เลิกกัน เพราะจองกุกเป็นพวกบ้างาน วัน ๆ ชอบนั่งทำงานที่ห้องบ้าง ที่ร้านคาเฟ่บ้าง ไม่เคยจะออกไปเดตกับคนรักเท่าไหร่ พอทนไม่ไหวก็เลิกกับเขาไปหมด แต่ยกเว้นคนหนึ่ง ต่อให้จองกุกทำงานไม่สนใจยังไง ก็ยังคอยถามด้วยความเป็นห่วง มาทำอาหารให้เขากินทุกมื้อ และมักบังคับให้เขานอนตรงเวลา อย่างกับแม่คนที่สองของเขา