Bir kır çiçeğinden yollar diktim önüme. Kızılcık kokulu duygular biriktirdim içimde, ağladığım yaşlar öyle çoktu ki toplayamadım. Ama gülüşünü unutmamayı ihmal etmedim. Kazıdım aklımın bir köşesine. Uyardım herkesi, açmayın bu mezarı diye. Dönmeni bekledim saatlerce,aylarca,yıllarca. Ama sen mezardayken bile değişmedi sevgim bir gram da olsa.
Üşürsün diye yorgan getirmiştim. İzin vermediler. Güldüler kimileri. Komik miydi? Gülüşünü kalbime kazıdığım adam, bana senin öldüğünü söylediler bugün. Benim de bir deli olduğumu. Yanılıyordu herkes, ne ben deliydim ne sen ölmüştün. Elimde ki fotoğrafım da bile bana gülümsüyorsun. Nasıl ölebilir böyle gülüşü güzel bir adam?
sevenler ayrılmaz dedim, güldüler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
aussi bon que
Poetry"Ve sadece evler yıkılmazmış, insanlar da bir gün ansızın yıkılırmış, sen öğrettin."
