Adı "MAVİ" Olsun\2

20.Bölüm (Yardım)

"Güneş hadi!"

Çantasını omzuna takıp koşarak yanıma geldi. "Berkay abin seni okula bırakacak akşam ben alırım tamam mı?"

Başını salladı. Yanağından öpüp onu uğurladım. O gidince bende Kuzey'in yanına gidip biraz onu sevdim. Göksu'yla baş başa kalmıştık. Ama Göksu'nun kaynanası geleceği için kaçmam lazımdı.

"Kağan'a gideceğim." Dedim. "İş için. Hala asistanı mıyım acaba?"

"Ne oldu dün gece?" Diye sordu.

"Bugün evime geri dönüyorum." Dedim konuyu değiştirip. "Güneş'de özledi zaten evini. Burada kalmaya gerek yok."

"Özgür'le barıştınız mı?" Diye sordu.

"Araba almam lazım.." Dedim tekrar konuyu değiştirip. "Taksite girsem mi?"

"Seni öldürsem mi?" Dedi sinirle. "Niye anlatmıyorsun?"

Kuzey'i göğüsüme yatırıp arkama yaslandım. "Barıştık." Dedim.

"Eee?"

"İyiyiz yani Göksu." Dedim. "Ne anlatmamı bekliyorsun?"

"Ne dedi sana?" Diye sordu. Kuzey'in kıyafetlerini katlamakla meşguldü.

"Senden vazgeçmedim."

"Yalan." Dedi hemen. "Nişanlandı ama. Erkekler hep aynı."

Güldüm. "Daha düne kadar Özgür'ü tutan kişi şimdi bana onu kötülüyor mu?"

"O ayrı." Dedi. "Burada Özgür haksız. Neyse. Her şeyi unutup yeniden başlamak güzel bir şey."

Her şeyi unutup..

Ben her şeyi unutabilecek miydim acaba?

"Buluşacak mısınız?" Diye sordu.

"Ay Göksu. Bunalttın." Kuzey ile birlikte ayağa kalktım. "İşim hala elimde mi gidip bakmam lazım. Güneş'i alır eve geçerim tamam mı? Konuşuruz."

"İyi tamam." Dedi. "Çocuğu beşiğe bırak. Bu arada kafede de çalışabilirsin biliyorsun değil mi?"

"Garson." Dedim. "Maaşı az."

Güldü. "Şuna bak bulmuşta bunuyor." Dedi. "Başka ek iş bulursun dert etme."

"Tamam tamam." Dedim. "Bakalım Kağan ne diyecek."

Kuzey'i beşiğine koyup üstümü değiştirmeye gittim. Bir saat sonra Kağan'ın karşısındaydım.

"Kovuldum mu?" Diye sordum.

Güldü. "Yerine birini koydum. Geçici." Dedi. "Ne zaman istersen biliyorsun."

"Özür dilerim." Dedim. "Doğru dürüst çalışmadım bile. Ama biliyorsun olaylar. Hallettim. Sorun kalmadı. Artık işime dört elle asılcam söz veriyorum."

"Bana açıklama yapmana gerek yok Ülker." Dedi. "Neler yaşadığını biliyorum." Gülümsedi. "Yarın başlayabilirsin."

Ayağa kalkıp yanına gittim ve boynuna sarıldım. "Harika bir arkadaşsın." Ondan ayrıldım. "Yarın görüşürüz o zaman." Dedim.

"Hoşçakal."

Odadan mutlulukla çıktım. İşimi kaybetmemiştim. Günüm güzel başlamıştı.

Şirketten çıkarken kapıda Özgür'ü gördüm. Saat kaç olmuştu ve o yeni geliyordu. Görmeyeli epey kaytarıyordu sanırım.

"Günaydın." Dedim arkasından. Yürümesini durdurup bana döndü.