last confession | chanbaek

-son itiraf • final

Baekhyun bir haftadır yoktu. Çizdiği resimler bütün duvarları kaplamıştı. Chanyeol'e şaheser gibi geliyordu. Son zamanlar da asla gülümsemiyordu. Ya ağlıyor ya da uyuyordu. Yemek yemiyordu. Ruhsuzdu.

Baekhyun'un odasına girdi. Eşyaları hala o kokuyordu. Giyisi dolabını açtı ve elini tek tek geçirdi içinde. Yumuşacık kıyafetleri vardı kendisi gibi.

Aniden eline bir CD gelmişti. Üzerine baktığın da 'Son Itiraf' yazıyordu hızla Bilgisayar'a koydu ve dolmasını bekledi. Uzun zaman geçmeden Ekran da Baekhyun belirdi. Soluk teni ve kazılmış Saçlarıyla.

Gülümsedi ilk başta Baekhyun.

"Kaydediyor mu? Kaydediyor değil mi?"

"Eğer bunu izliyorsan bu artık, yanında olmadığım anlamına geliyor. Nasılsın? Şuan nerdesin?...nerden başlamalıyım. Biliyorsun duygularım hakkında konuşmak benim için kolay değil.

Mutlu zamanlarımızı hatırlıyorum..ama tanıdan sonrası karmakarışık. Kanser olduğumu öğrendiğin de beni bırakacağından korktum...ama yapmadın.

Birbirimizi kandırmayalım. Bunun en baştan kaybedilmiş bir savaş olduğunu biliyorduk. Ama yinede kabullenemedik. En sonun başlangıcının, başlayışıydı.

Gülümsemeler göz yaşlarına dönüştü. Ve sessiz günlerimiz, hayatta kalmak için verilen savaşa. Seninle ilk tanışdığımız da basitçe düşünmüştüm seninle anlaşmak, seninle konuşmak, seni tanımak.

Bana iyi davrandın ve bilmeden doyumsuzlaştırdın. Seninle tanıştıkan sonra gerçekten daha fazla zamanım olmasını diledim. Seninle daha fazla zamanım olsun istedim.

Beni mutlu ettin. Hiç bu kadar mutlu olmamıştım, bilmiyor muydun? Sen...benim Aşık olduğum ilk kişisin. Ilk defa hislerimi söylediğim kişi. Güvendiğim ilk kişi. Bütün ilklerim..eğer seninle olmasa hiç birini istemezdim.

Chanyeol? Bana kızma olur mu? Benim hakkımda endişlenme, ölsem bile seni yukardan izlemeye devam edeceğim.

Ve en önemlisi....Teşekkür ederim."

Chanyeol gözlerin de ne kadar yaş aktı bilmiyordu ama hafif de olsa gülümsemişti.

"Seni sonsuza dek seveceğim, Park Baekhyun."