AKUAMARİN (DENİZİN SUYU)

İZLER (1.Bölüm)

Hayali için canını dişine takmış ,gezerek ağaçtaki elmayı merakla tatmış ,önce rengini ,sonra kokusunu ,en son da tadını ince bir işlemeyle içe saklayan , yedikçe neşelenen,neşelendikçe kendini bulan...

Issız sokak kaldırımlarının kenarlarında çıkan çim misali nerede olduğunu kendine soran ,çim sulanırken fıskiye dışında kalan ağaç gibi ben buradayım diye haykırmak isteyen ama sesi gırtlağında kalan...

Bastığım çamur ,botumun izlerini kendine işlerken halinden memnun gibi değildi. Kendimi bildim bileli kimseye boyun eğmemiştim ,çamur da sanki bana karşılık veriyormuş gibi benimle savaşıyordu.

Dilediği gibi yaşamayı seçen ve yaşadıkça yılları eskiten, hapishanede gün sayanlar gibi her bitirdiği gün üzerine bir çizik atan,çiziklerle dolu bir hayatı olan sanatçı...

Kitap sayfalarında her bir satıra saklanmış bir hayat geçirdim. Şimdi ise tek hayalim var. 20 yaşına geleli ne zorluklar geçirdiğimi sırdaşım bulutlar bilir. Yürüyorum,arkama bakmadan,koşarcasına,uzaklaştım geçmişten. Sadece yürüyorum.

Hayali için kendini yok sayan, sonunu görmeyi sevmemiş,anı yaşayan,belki yorulmuş,gücü kalmamış ama hayali ona yaşlı bir adamın eski işlemeli altın sarısı bastonu olan...

Yaşadıklarım bana en iyi ders,ellerimle çizdim kendi kaderimi. Tabiata anlattım,çamlara,kuşlara haykırdım. Hepsi de eşlik ettiler bana. Onları da eksik etmedim resimlerimde. Bir renk,farklı bir renk kattılar kuru,pürüzlü beyaz kağıtlara.

Renk için kök salmış ağaçlara çıkan,yukarıdan doğaya bakan,baktıkça büyülenen,büyülendikçe günleri geçen acemi sanatçı,belki de usta...

Kaybettim tüm sevdiklerimi, ailemi,dostlarımı... Silindiler teker teker,sayfaları kopan defter gibi. Yapıştırmak istedim defteri,ama ne yazıkki rüzgar aldı götürdü. Ardından bakarken koştum sayfalara doğru,yolumu kaybettim.