Her Boss' Broken Heart And Broken Leg

Chapter 18

Updating while sitting here at the PRC Office's waiting area... *grins*

Read, vote and comment kayo guys! 😊

Enjoy!

AWKWARD.

Iyon ang mararamdaman sa pagitan nila ni Trevor sa nakalipas na ilang araw pagkatapos niyang umamin rito ang tunay na damdamin. Wala itong naging solidong reaksyon sa pag-amin niya. He simply did not say anything about it. Mahirap namang hulahan kung ano ang tumatakbo sa isip nito. Minsan nga ay pakiramdam niya na napipilitan na lang itong tapusin ang dalawang linggo na bakasyon nila. Oo at inaaya pa rin naman siya nitong mamasyal ngunit hindi sila nagkikibuan.

Katulad ngayon, inaya siya nitong mangisda sa dagat. Here they are, on a fishing boat, in the middle of the big and large ocean. Para silang mga estranghero sa isa't-isa na napilitan lang na magkasama dahil kailangan.

Bakit ka ba kasi umamin ng gano'n-gano'n lang, Berry? Nagtimpi ka man lang sana! O, eh, ano ka ngayon? Back to zero? Iyon ang pulit-ulit na naririnig niyang sita nang isang maliit na boses sa kanyang isipan sa tatlong araw na nakaraan.

Gustong murahin ni Berry ang sarili, pero para ano pa? Alangan namang bawiin niya ang pag-amin dito? Ayos na sa kanya ang gan'to. At least, she won't have to deny or hid her true feelings about him anymore. Bawas sa bigat ng dibdib kumbaga.

"Berlin..."

Muntik na siyang mapatalon sa gulat nang marinig ang boses nito. Hinawakan niya nang mahigpit ang pamingwit saka ito nilingon.

"Bakit?"

"Were you serious?"

Kumunot ang noo niya sa tanong nito. "Saan?"

Sinabayan nito ang pangungunot ng noo niya. "Sa sinabi mo."

Ang gulo na naman ng kumag na ito, eh! "Alin doon? Be specific, Trevor. I beleive---"

"About your confession."

Ay, naku po! Hindi niya napaghandaan iyon! Bakit ba nito tinatanong?

"Bakit?" tanong niya upang ikubli ang nerbiyos.

"Ano'ng bakit? I'm asking you," demanding na sabi nito.

Heto na naman siya sa pagsusungit! Nakakainis! "Bakit mo nga tinatanong?"

"Gusto kong malaman," parang nawawalan nang pasensyang giit nito.

"Bakit nga?"

"Berlin." He seriously looked at her. Based on his facial expression, he is geniunely annoyed.

Napabuntong-hininga naman siya. "Oo na, sige na! Seryoso ako na gusto na kita, okay? Eh, ano naman ngayon sa'yo? Wala naman, 'diba? Hindi naman ako nagde-demand na gustuhin mo rin ako dahil nga hindi mo pa kaya. I know you are still a brokenhearted man, but hey, I can't control my heart if it chooses you, right? It's not as if---"

"Okay na," putol nito sa kanya.

"Ha?" awang ang mga labing tingala niya rito. "Ano'ng okay na?"

"Okay na. Nasagot mo na."

Ay, peste! Marahas na ibinaling niya sa dagat ang atensyon. Buwisit na lalaki! Sa dami nang sinabi niya ay iyon lang ang kaya nitong sabihin? Buwisit talaga!

She was trying hard to ignore his burning gaze on the side of her face by concentrating too much on her fishing kit. Bakit nakatitig na naman ito ngayon sa kanya?

Bigla niya itong nilingon at sinalubong ang mga mata nito. "Why are you staring?"

Trevor raised a brow, a slight amusement sparked in his eyes. "Nothing. Ituloy mo lang ang pamimingwit. Wala ka pang nakukuhang isda kahit na isa."