Multimedya Okan ile Alara❤
Keyifli okumalar😘
×××××××××××××
Saat sekiz olduğunda etraf dolup taşmıştı. Bu sayede hazırlıklarında karaoke için olduğunu anlamış oldum. Cidden benim burada ne işim vardı. İçimden Sanem ve Ada'ya lanet etmek geçsede etmedim. Çünkü onlar benim iyi olmam için buraya getirmişti beni. Ama atladıkları bir şey vardı. Ben zaten iyiydim. Ama onlar bunu göremiyordu.
Geceyi başlatmak için Eren sahneye çıktı. O çıkar çıkmaz çığlıklar ve alkışlar kulakları inletti.
Bu kadar ses çıkaracak ne vardı?
"Selam baylar ve bayanlar. Hepiniz hoş geldiniz. İsteyen istediği şekilde, istediği bir şarkıyı listede olmak şartıyla söyleyebilecek. Zaten bu gecenin anlamı bu değilmi?"
"Eveeettt!"
"O zaman eğlence başlasın. Keyfinize bakın."
Eren sahneden alkışlarla indiğinde Sanem'e bakma isteği uyandı içimde. Gözlerini ondan alamıyordu. Hadi ama, biraz geri dur.
Sahneye çıkan iki kıza takıldı gözlerim. Biri mavi yaz elbisesi giymiş. Uzun elbise çiçek desenleri ile kaplıydı. Askılarının altında dökümlü duran omuzlarını açkta bırakan bir kumaş vardı. Alttan yırtmacı olan elbise bir bacağını açıkta bırakıyordu. Siyah saçları su dalgası halindeydi.
Diğeri ise yırtık bir kot ile asklı bir buluz giymiş saçlarını topuz yapmıştı. Çok yakın arkadaş oldukları belliydi. Müzikle beraber dans etmeye başladılar. Şarkı Kolpa'nındı ama tam çıkaramadım. Sonunda kızlardan biri nakarata girince anladım.
"Anladım hiç kimsenin suçu değil kendim ettim kendim buldum. Bu gedişle zaten benim sonum hiç bir hayra alamet değil." evet güzel şarkı.
Ada ile Sanem konserde gibi eyleniyorlardı. Mutlulukları beni gülümsetti.
O kızlardan sonra bir kaç kişi daha çıkıp söyledi. Şimdiki sahnedekiler ise Ada ile Sanem'di. Benide zorlamışlardı ama çıkmayacağımı kesin bir dille söylemiştim. Müzik eşliğinde Kargo'nun Yıldızların altında şarkısını söylüyorlardı.
"Yanmam gönlüm yansada ecel beni alsada gözlerim kapansada yıldızların altında..." şarkının ortasına mekanda bulunan herkes katılıyordu. Ben hariç.
Biraz daha onlara bakarken gözlerimin karardığını hissettim. Koskoca bir boşlukta gibi. Sanki uzaydaki kara delikteydim. Nefes alamıyorum.
...
~ADA~
Sahnede şarkı söylüyorduk ama gözlerimiz çoğunlukla Alara'nın üzerindeydi. Şarkının bitmesine tam az kalmıştı ki Alara yine kendini kaybetti. Arada oluyordu böyle. Bir kriz dalgasıyla etrafı yıkıp döküyordu. En çokta kendisine zarar vermesinden korkuyorduk. Annesi öldükten sonra başlamıştı bu krizler. Zamanla iyileşmişti, krizlari azalmış hatta yok olmuştu. Ayça'da ölünce suçluluk duygusuyla krizleride çoğaldı. Daha öğlen kafede küçük bir kriz geçirmişti. Buda neyin nesiydi şimdi birden bire? Alara masaları devirirken çığlıklar atıyordu, bir yandanda ağlaması daha da şiddetleniyordu. İnsanlar çığlıklar atarak kaçışıyordu. Sanem ile sahneden nasıl indiğimizi bilemedik. Herkes Alara'nın olduğu yerden kaçarken biz Alara'ya daha da yaklaşıyorduk. Karşımda çığlıklar atarak kaçan kız "DELİ!"diye bağırınca kendimi tutamadım. Kızı kolundan tutup durdurdum.
"Sen kime deli diyorsun!"dedim kolunu sıkarak.
"Sana ne be. Bırak kolumu canımı yakıyorsun."dedi cırlayarak o iğrenç sesiyle.
"Bana bak gerizekalı. O deli değil bunu o küçük beynine sok. O DELİ DEĞİL!"dedim ve kolunu iterek bıraktım. Kız geriye doğru sendelerken, 'Manyak!' diyerek gitmişti. Az bile.
Sanem ile Okan zor tutuyordu Alara'yı. Ağlıyordu. Kafasını iki yana sallayıp. "Benim suçum." diye bağırıyordu. Yanlarına koşup Alara'ya sarıldım. Sanem'de bir yandan, "Hayır birtanem hayır. Senin suçun değil. Bana bak senin suçun değil."diye onu ikna etmeye çalışıyordu.
Okan neler olduğunu bilmeden Alara'nın yerinde durmasını sağlıyordu. Cidden o olmasaydı Sanem ile beraber onu tutmakta çok güçlük çekerdik.
"Benim suçum. Ben ölecektim o ölmeyecekti. Benim suçum."dedi fısıldayarak. Okan birden, "Ne!" diye bağırdı. Eminim neler olduğunu merak ediyordu. Sanem ona sonra anlatırım deyince üstelemedi. Anlayışlı biri olduğu belliydi.
