...Annemi kaybetmiştim.Meğersem hayatımı kaybetmişim..Artık yaşamanın da bi anlamı yok!!
Adım Bahar 17 yaşındayım.O kabus günden sonraki yedinci sabah.Ve ben hala alışamadım bu yokluğa :( Bi de ortaya taşınma mevzusu çıktı,yok neymiş yeni bir sayfa açıyomuşuz.Oysa ben defteri çoktan kapatmıştım.
Babam Ahmet bir otelde güvenlik görevlisi o da annemin yokluğuna alışamamıştı heraldeki ki olduğundan yirmi yıl çökmüş gözüküyordu.
7 gündür oturduğum koltuktan su almak için mutfağa geçerken babamın inlemelerini duydum.Göz ucuyla baktığımda bu evden gitmemizin en iyi karar olacağına vardım.Babamı biraz olsun sakinleştirip kıyafetlerimizi toplamaya başladık.Eşyalı bir eve taşınmaya karar verdik.Eski eşyalarımızı gördükçe annemi hatırlıyorduk.Eve son defa baktım ve hüzünle kapıyı çektim.Ancak bir yanım burdaydı sanki..
Yolda yürümeye başladık.Geçenlerde kiralık bir ev görmüştüm.Oraya doğru yürürken sokağın köşesinde bi kızla erkek(sevgilisi olsa gerek) kavga ediyorlardı.ıyyhh kızda da tip olsa.
