Κεφάλαιο 8ο

29 4 2
                                    


......

Λίγη ώρα πέρασε και ήμουν ήδη στο λεωφορείο. Είχα βγάλει εισιτήριο κιόλας. Εμ φυσικά πως θα έμπενα στο λεωφορείο αλλιός. Το λεωφορείο είχε ησυχία. Κανένας δεν μίλαγε. Ακούστηκε ένας ήχος του κινητού μου. Το χαμήλωσα για να μην ενοχλώ κανέναν. Κοίταξα το μήνυμα και φυσικά...Ήταν από τον Hayato.

Akiyama Hayato

Εμμ...Σε λίγο βγαίνουμε διάλειμμα...
Τι να πω στα κορίτσια?

You

Ότι είχα μια σημαντική δουλειά και
έπρεπε να φύγω.

Akiyama Hayato

Γιατί έφυγες ακριβώς?

You

Δεν χρειάζεται να ξέρεις.

Akiyama Hayato

Γιατί?


You

Έτσι.

Akiyama Hayato

Καλά...

Έκλεισα το κινητό και υποθέτω ότι έκανε και αυτός το ίδιο.

....

Πέρασε λίγη ώρα μέχρι που επιτέλους έφτασα. Ολο αυτό το διάστημα είχα βάλει τα ακουστικά μου που είχα και άκουγα μουσική. Μαντέψτε τι? Σωστά μαντέψατε. K-pop.

Βγήκα από το λεωφορείο. Η στάση ήταν λίγο πιο πέρα από το νοσοκομείο αλλά δεν με πείραζε. Ανησυχούσα αλλά όχι όσο θα έπρεπε να ανησυχώ. Ο πατέρας μου ποτέ δεν ανησύχησε για μένα, οπότε γιατί να ανησυχώ εγώ για αυτόν? Απλά έκανε πως ανησυχούσε. Έτσι θα κάνω και εγώ.

Έφτασα έξω από το κτήριο. Μπήκα μέσα και πήγα στην γραμματέα.

Εγώ: Γεια σας, ο κύριος Kang σε ποιο δωμάτιο βρησκεται?

"Στο 671. Δεύτερος όροφος"

Εγώ: Σας ευχαριστώ.

Της εκανα υπόκλιση για ένδειξη σεβασμού και πήγα προς το ασανσέρ.
Πάτησα το κουμπί του δεύτερου ορόφου και άρχισε να πηγαίνει πάνω. Ήμουν εγώ και μια μαμά με το παιδί της μέσα. Το παιδί πήρε θάρρος και ήρθε κοντά μου. Μου αγκάλιασε τα πόδια. Χασκογελασα.

Light me up ✔Completed✔Onde histórias criam vida. Descubra agora