"MEYUS"

geçmiş...1

     • Daha 7 yaşındaydım. Hayatın hepimize karşı herzaman mükemmel olacağını düşünüyordum,daha doğrusu hayatın mükemmel olduğunu düşünüyordum...
-Çünkü ozamanlar babam yanımdaydı her zaman onunla olurdum onunla Güler onunla ağlardım o işe gittiği zamanlarda arkasından ağlardım kıyamazdı arada beni de yanında götürürdü.
            
Evet ben de babacıydım...

- küçükken bana babanı mı daha çok seviyorsun yoksa anneni mi daha çok seviyorsun dediklerinde ben babamın kulağına uzanıp

"Baba seni daha çok seviyorum ama annem üzülmesin onu daha çok sevdiğini söyleyeyim" derdim

Daha küçüktüm işte. sonra bir gün annem, ben ve babam benim ısrarlarım üzerine parka gitmiştik.   Babam beni salıncakta sallıyordu. Ben "baba daha hızlı uçmak istiyorum" der kahkaha ata ata sallanırdım Babam beni sallarken hep ' uçuyoruz 'der gülerdi. Annem ise 'Ahmet yavaş ol düşmesin der Yine beni düşünürdü...'

° Ben o gün de babamlaydım.
Ve ben o gün de babamla gülüyor eğleniyordum ama nereden bilebilirdim ki babamla geçirdiğimiz son saatleri olduğunu belkide bilseydim bacağına sarılır 'baba gitme' derdim...

Babam, ben annemin yanına oturmuş meyve suyumu İçerken Bir yere doğru ilerliyordu¿  arkasından
Seslenmeme rağmen beni duymadı. Ben de anneme babamın nereye gittiğini sorduğumda "sana balon almaya gidiyor kızım birazdan gelir" demişti o zaman annemin gözleri dolmuştu. Nedenini ben de bilmiyordum aradan saatler geçmesine rağmen babam gelmemişti.  Annem o bankta oturmuş yeri izliyordu hala ne olduğunu anlamamıştım...

Anneme ne kadar soru sorarsam sorayım hiç tepki vermiyor gözlerinden damla damla yaş akıtıyordu...

  Annem elimi tutup beni eve getirmişti. günlerce Babam eve gelmemişti -Evdeki Ses Neşe hepsi babamla gitmişti. Ben 1. Sınıfa babamla gitmeyi hayal ederken Babam beni,bizi o park alanında balon alacağını söyleyerekten terk etmişti!  Yada ben öyle sanıyordum~

Ben babamın geleceğine inanıyordum yada inanmak istiyordum annen 2 gün boyunca hiç konuşmamış tek söylediği kelime  mutfaktan yemek ye olmuştu...

   Oda babamın geleceğini düşünüyordu ki pencereden dışarı bakıyordu!
Ben tepkisizce küçük yaşımda olayları anlamaya çalışıyordum.

  Aradan 1 yıl geçti ama Babam  gelmedi.  Yarın okula gidicektim ve ben umudumu hâlâ kaybetmemiştim  pencereden bir kez daha dışarıya bakıp yatağıma uzanmıştım.annem şakağımdan öpüp iyi geceler dileyip odamın kapısını kapatıp çıkmıştı ve  ben; babamı yarın sabah beni okula götürmek için gelip uyandırması için bi dilek dilemistim... sonrada uyuku ya teslim olmuştum.

  Yarın olmuştu  beni annem uyandırmıştı ve ben ozmn umudumu kaybetmiştim bi dileğim daha gerçekleşmedi diye tüm umudumu kaybetmiştim...
 
Artık anlamıştım ki hayat aldığını geri vermiyor ve bizi üzüyordu hayat hiçte mükemmel değildi...

   •°Hayatı mükemelleştiren sevdiklerimizdi...♡°•

~ Okuduğunuz için teşekkürler🌸~

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum