Merhaba ben Nefes Zorlu. Psikoloğum,özel bir hastanede çalışıyorum. Babam Ünal Zorlu. Tek çocuğum. Annem ben küçükken ölmüş. Bugün babamın misafirleri Trabzondan gelecek. Kaleli ailesi. Ve bende villamızda onlar için hazırlık yapıyorum. Bugün izin günüm.
N:Baba Kaleli ler bugün burada mı kalacaklar
Ü:Evet kızım şimdi otele göndermek olmaz
N:Tamam babam
Bizde konuşurken akşam olmuştu ve misafirlerimize hoşgeldin demek için kapıya gitmiştim ve (kısa su yeşili sırtı açık ) elbise giymiştim. Ve ilk en büyük abi olan Mustafa Kaleli ile tanıştım(ve sonra diğerleri) en sonunda Tahir Kaleli adında bir yakışıklı beyefendi ile selamlaştım. Onun gözüne baktığımda bi değişik olmuştum neyse masaya geçtik. Ve Asiye abla sordu:
A:Ee Nefes var mı bi sevdiğin
(o anda Tahir gözlerime bakıyordu)
N:Yok Asiye abla henüz
A:E nasip bakalım
Ü:İnşallah
Saat geç olmuştu herkes yatmıştır. Ve nefes bahçeye çıkmıştır. Orada Tahir de oturuyordur ve Nefes yanına geçer
N:ee Tahir bey nasılsınız
T:öncelikle şu bey kalıbını kaldırırsak sevinirim ve iyiyim teşekkür ederim sen nasılsın Nefes
N:Peki Tahir bende iyiyim sağol seni demi uyku tutmadı
T:he evet ya yerimi yadırgadım sanırım
N:Peki neyse ben yatıyorum
T:neyse bende yatayım
N:Sabah uyandığımda Güliz(hizmetçi)
Kahvaltı hazırlıyodu. Ve bitek Tahir uyanmamıştı. Asiye abla hemen lafa atladı
A:Kız Nefes kalk uyandır şu deliyi
N:Deli derken
A:Trabzon da Deli Tahir derler ona
N:Tamam Asiye abla
Tahiri kaldığı odaya çıkmıştım Tahir hala uyuyordu ve seslendim
N:Kalk Deli Tahir kalk
T:Of bi SUS da
N:Ya adam kalksana herkes seni bekliyor
T:of tm. Ha bu arada endamım çabuk yayılmış sanırım
N:he kesin öyledir.
Beraber aşağı inmiştik ve ben tam merdivenlerden düşüyodum ki Tahir beni tuttu ve hemen kaldırdı(altın kalpli hödük işte) kahvaltı yapmıştık Tahir üzerine çay dökmüştü ve üzerini değiştirmek için odasına çıktı bizde Kaleli ler ile İstanbulu gezecektik. Bu yüzden Tahiri çağırmaya gittim ve duyduklarım karşısında çok üzülmüştüm ama neden bilmiyorum. Tahir şunları diyordu
T:...
1. BÖLÜM SONU
