Saat gece 01:54
Dışarıdayım yarı kendimde, yarı kaybolmuş bir hal çekmişim üzerime üşümesin diye yalnızlığım, gözlerim yine dolmuş bi şekildeyim. Soruyorum yağmur çiselerken;
"Sokaklar neden boş?"
Cevap yok tabii, Gözlerimden yine dökülüyor göz yaşlarım.
"Tüm bu evlerin lambaları neden sönük?"
Sanki birisi sırf susayım diye tüm şehire "Susun!" emri vermiş gibi. Gittikçe artan kayboluşum, gözyaşım yüzünden üstümden uçup gitmiş parfüm kokum ve etrafı sarmış ıslak toprak kokusu. Tüm bunlar bir karışım yapmış gibi hava saf ölüm kokuyor. Başımı kollarımın arasına alıp masada öylece oturuyorum. Karanlık bile sanki sen kokuyor. Of diyorum ulan of! Nereden geldin başıma sen böyle?
Saat sabaha karşı 02:18
Söylediklerimi unutuyorum bir bir sanki aklım saniyelerle yarışıyormuş gibi. Kağıt kalemde yok ki etrafta yazayım da silinmesin. Neyse çokta önemi yok zaten şu hayatta unutmamam gereken bir sen varsın. Çıkarıyorum cebimden sigara paketini yakıyorum bir tane daha içime ilk çekişimde seni hissediyorum, sonra içtikçe büyüyor. Düşünsene gecenin üçünde yanımdasın beraber sigara içiyoruz. Mesela ben bu sigara bitince bu masadan kalkarım. Yanımda sen olsan sen bitinceye dek dururum öylece. Ne sahte bir şehir. Sana benzeyen yüzlerce insan var senin taklidini yapıyorlarmış gibi. Zaten birde kaybolmuşken sen gibi olan herkese aşık olasım geliyor. Bırakma beni bu saatlerde sokaklarda, Kafama eserse çıkar dışarı gezerim kimseyi umursamam. Şimdi ben bu masadayım sigaram var yalnızlığım var fena mı olurdu sen de olsan?
Saat sabaha karşı 03:00
Aşka içtiğimiz saatler... Nereden buldum seni? O seni ilk gördüğüm gün, neden gördüm? Neden aşığım ben sana bu kadar neden! Düşme aklıma böyle birden yalvarırım. Zaten her yanım senle dolu kaldıramıyor artık ruhum o kadar güçsüzüm ki. Zehir içiyorum ulan zehir! Senin uğruna, senden biraz uzaklaşabilmek için ölüme itiyorum ben kendimi. Lakin her yudumda biraz daha sendeyim sanki. Sen neredeysen, ölüm orada. Ve ben her sabah, her gece, her gün, her saat sendeyim. Şimdi anlıyor musun neden iki lafımdan biri ölüm? Ben her gün sende biterken, ölümün dibindeyim.
Saat sabaha karşı ....
Eve doğru yürüyorum. Bir adım sen iki adım sen, üç sokak sen,. İşte evim. Ama burada uyuyacak yer yok. Bırak uyuyacak yeri burada adım atacak yer yok. Aklın karıştı değil mi? Nerede diyorsun bu kadın! Saati merak ettin tabii birde. Saati neden yazmadım bu yazının öncesini okuduysan anlarsın. Masada değilim ve saatim bu sefer rakam değil. "Her saat sen". Birde "Hep sendeyim".
Saat 05:09
Nefesimi ensende hisset.
Seninleyim.
