ΒΡΟΧΗ ΜΟΥ

Κεφάλαιο 1 Ραντεβού με το πεπρωμένο

Αυτή είναι μια ιστόρια που εμπνεύστηκα απο αληθινά γεγονότα που όμως δεν συνέβησαν σε μένα.Φυσικά μέσα θα υπάρχουν πολλά απο τη φαντασία μου και δεν θα ακολουθήσει σε καμιά περίπτωση τα αληθινά γεγονότα.

Ολα τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν σε εμένα και δεν θα επιθυμούσα σε καμιά περίπτωση την αναδημωσίευση ή αντιγραφή όσων γράφω σε καμιά μορφή.

θα υπάρχουν σκηνές βίας,άσχημο λεξιλόγιο και σκηνές που απευθύνονται σε ενήλικες,αν για οποιοδήποτε λόγο δεν θα θέλατε να διαβάσετε κάτι τέτοιο,καλό θα είναι να μην προχωρήσετε.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Δέσποινα.

"Όχι ρε γαμώτο" Έβρισα μεσα απ τα δόντια μου καθώς προχωρούσα στο διάδρομο της εταιρίας και έψαχνα μεσα στη τσάντα μου το στικάκι με τη σημερινή παρουσίαση για τους νέους πελάτες.

"Μάρθααα,σου είχα στειλει μήπως αντιγραφο με τη παρουσίαση;" Είπα ξέπνοα στη γραμματέα μου,ακουμπόντας τη τσάντα μου πάνω στο γραφείο της,για να μπορώ να ψάξω καλύτερα.

"Όχι κυρία Καλιφάτη δεν μου στείλατε τίποτα." Μου είπε και σήκωσε με το δάχτυλο τα μεγάλα πατομπούκαλα πιο ψηλά στη μύτη της.

"Σκατά,πρεπει να γυρίσω σπίτι να το πάρω και να ξανά έρθω." Είπα τη σκέψη μου δυνατά και η Μάρθα με κοίταξε με μάτια ορθάνοιχτα.

"Θύμισε μου γιατί δεν σε έχω απωλήσει εσένα ακόμα,αφού εισαι παντελώς άχρηστη; Της είπα με αυστηρό τόνο και σαν να ξύπνησε απο όνειρο,γύρισε πάλι στον υπολογιστή της και άρχισε να δουλεύει. "Μετέθεσε το ραντεβού μια ώρα αργότερα,το πολύ στις δέκα θα είμαι πίσω."

"Μάλιστα κυρία Καλιφάτη." Άκουσα τη φωνή της στο βάθος καθώς έφευγα.

Ήμουν αυταρχική στη δουλειά μου,αλλά και στη ζωή μου,αν αναλογιστώ το τι πέρασα για να φτάσω εδώ που έφτασα,λίγα τους κάνω. Δούλεψα πολυ σκληρά και διάβασα πολύ σκληρότερα για να μπορώ να είμαι πρώτη των πρώτων στο επαγγελμά μου.

Διδώ Καλιφάτη,αυτή είμαι εγω.Στο άκουσμα και μόνο του ονόματος μου,τρέμουν όλοι.Πετυχημένη επαγγελματικά,πετυχημένη αισθηματικά,πετυχημένη εμφανησιακά,μου έδωσε η ζωή πολλά καλά και ας άργησε λίγο.

Γεννηθηκα απο αγνώστου προελεύσεως γονείς και μεγάλωσα παρατημένη σε ένα ορφανοτροφείο,σκληρή με έκανε η ζωή απο μόνη της,ευαισθησίες δεν χωρούσαν πουθενά.Έπρεπε απο μικρή να μάθω να 'δαγκώνω' για να μην με δαγκώσουν.