Ya Aburnee •Hilmur•

• Bir •

İnsan samimiyetsiz bir ortamda ortalama ne kadar kalabilir? Bir saat? Üç saat? Yedi saat?
Sadece saatler olsaydı her şey mükemmel olabilirdi fakat Hilmi sayesinde yüzünü dahi görmek istemediğim biriyle aynı arabadaydık.Bu da yetmezmiş gibi yaklaşık iki hafta aynı evde kalacaktık.

Aslında bütün bu olaylar yaklaşık iki saat içinde gelişti.Kardan dolayı evden dışarı adımımızı atamıyorduk ve aşırı sıkılıyorduk.Tabi bu durumda benim zekam devreye girdi ve Hilmi'ye "Neden dağ evine gitmiyoruz?" Dedim.Olumlu karşılık alınca hemen valizleri hazırladık.Tam evden çıkacaktık ki Hilmi "Ben Anıl ve Damla'yı çağırdım." Dedi.Ne kadar ısrar edip yalvarsamda Hilmi ayıp olacağını söyleyerek onları geri çevireneyeceğini söyledi.

İşte bütün olayların özeti buydu.Tek bir şey dışında o da Anıl.Anıl'ın burda olması beni aşırı geriyor ve strese sokuyordu.Her an boğazına yapışıp onu boğabilirdim ve emin olun bunu yaparken aşırı zevk alırdım.Onunla aynı havayı solumak bile beni çileden çıkarıyorken aynı evde kalmak kim bilir ne kadar zor olacaktı.

Anıl ile sorunlarımız tamamen kişiseldir.Liseye kadar çok yakın arkadaştık ailelerimiz,biz hep iyi geçinirdik ve hep birbirimize "Bizi sadece ölüm ayırır." derdik.Fakat lisen birin ikinci döneminde bizim evde iyi şeyler yaşanmadı.Şiddet,gürültü,öfke ve geçimsizlik.Annem her akşam ağlardı.En sonunda ayrılma kararı aldılar ve duruşma günü hayatımın şokunu yaşamıştım.Babam duruşmaya Anıl'ın anneni Nesrin ile gelmişti.Hemde el ele.

Meğerse babam Nesrin denen kadınla birlikteymiş hemde annemle evliyken.Bu yüzden evde kavgalar eksik olmazdı ve buna ses çıkaran annemde hep bu yüzden dayak yerdi.Ben onlara hiç karışmazdım.Daha doğrusu karışamazdım çünkü babam bana da el kaldırırdı.

Bu olayları Anıl çok önceden biliyormuş fakat benimle arkadaşlığı bozulmasın diye söylememiş.Zaten olayları öğrendikten sonra okulu birbirine katmıştım ve atılmıştım.Anıl ile çok ciddi bir kavgaya tutuşmuştuk.Her birbirimizle konuşmaya çalıştığımızda mutlaka sesler yükselirdi ve kavga ederdik.Ona olan nefretim ve kinim hiç dinmeyecekti.Onu öldürmeyi bile düşünmüştüm.

Hilmi'nin bu olaylardan haberi yoktu.Okuldan atıldığım için başka bir okula gitmek zorunda kalmıştım ve Hilmi ile orda tanışmıştık.Olayları unutmak istediğimden hiç bir zaman konuyu açmadım.Hilmi Damla ile arkadaştı Damla da Anıl ile.Bu yüzden Anıl'ı da az çok tanıyordu.

"İyi misin hayatım?"

Hilmi'nin sesi ile tüm gerginliğim gitmişti.Kafamı ona çevirdiğimde bana tüm içtenliği ile gülümsüyordu.

"İyiyim.Bana bakma sen yola odaklan."

Aynı şekilde bende gülümsedim.Emin bir şekilde kafasını sallayıp yola döndü.Arka tarafımda Anıl ve Damla olmasaydı şu an çok daha iyi bir yolculuk geçirebilirdik.

"Şarkı açsanıza ya bu ne sıkıcı bir yolculuk?"

Damla mızmız bir şekilde arkada söylenirken gülümseyerek öne uzandım ve radyoyu kurcalamaya başladım.

Kargo-Yıldızların Altında.

Gelen şarkı ile gülümseyerek Hilmi'ye baktım.Aynı şekilde o da bana bakıyordu.Yanağına bir öpücük kondurup yerime geçtim.

Bu şarkı bizim şarkımızdı diyebilirdik.Hilmi'ye çıkma teklifi ettiğim yerde bu şarkı çalıyordu o yüzden bizde anısı büyüktü.Gülümseyerek yola baktım.

Umarım bu tatili birilerini öldürmeden kazasız belasız atlatabilirdim.

********

İlk bölümün vermiş olduğu heyecanla güzel olmamış olabilir kfğzmdoşwmx
Uzun uzun yaşanmışlıkları anlatmak yerine kısa kısa özet geçtim ama tabii ki bazı yerlerde uzun uzun bu konular açılacak.
Umarım beğenmişsinizdir hepinizi öptüm.