"Gabby ano kaba? Magiingat ka nga sa mga pinaggagawa mo. Parang di ka buntis kung kumilos. Paano kung mahulog ka diyan? Gab naman eh, lagi mo na lang akong pinagaalala." isang nakakabinging boses ang nagpalingon sa akin habang naghuhugas ako ng plato. Kakakain ko lang kasi. Nagutom ako sa kahihintay sa pinakamamahal kong asawa, Si Alex. Napakabait niya talaga at mapagaruga, mapagmahal kaso nga lang ay masyadong strikto konting galaw mo lang mapapagalitan ka na. Katulad na lang ngayon. Naghuhugas lang ako ng plato, to be specific isang pirasong plato at isang tasa.
"Ano kaba naman Lex? Isang piraso lang naman eh. Atsaka tamad na tamad na ako sa kakahiga. Infact ang sakit na nga ng likod ko. Nagsawa na din ako sa kakapanood ng mga movies. Halos sampong beses ko ng nauulit mga iyon." mahabang litanya ko sabay pout ng nguso ko. Paano ba naman kasi konting kilos lang mapapagalitan kana. Atsaka nakakasawa na din humiga maghapon sa kama.
"Loves naman eh. Kita mong ayaw ko lang mapagod ka. Atsaka natatakot ako baka anong mangyari sa inyong dalawa ni baby." heto nanaman ang paboritong linya ng aking asawa. Araw araw yun na llang ang naririnig ko. Sa totoo lang memorize ko na yan eh "Loves naman eh. Kita mong ayaw--- naputol ang pagmumuni ko ng sinigawan ako ni Alex
"Gabby. I know you. Stop talking to yourself again. "- sabad nito
"*huk* (I started to cry noong sinigawan niya ako) porket wala na akong silbi sinisigawan mo na ako)
to be continued
