Homo hominis lupus

20 Lat później....

Grobową ciszę zaczęły zakłócać szybkie kroki. Rozpędzony chłopiec wpadł prosto na  Kratosa  dowódcę drugiego plutonu stalkerów stojącego w wejściu do swojego ,,mieszkania" jeśli można tak nazwać ślepy zaułek na końcu tunelu odgrodzony od innych tego typy mieszkań drewnianą ścianą. 

-Rozkazy od Majora ,macie natychmiast wyruszać-powiedział zdyszany posłaniec do Kratosa. 

-co się stało?-spytał .

Posłaniec nie odpowiedział tylko pobiegł dalej.

-kto przyszedł-spytała Larisa wychodząc spod prowizorycznego prysznica owinięta w stary wyblakły ręcznik.

- wyruszamy na akcję.

-w jakim celu -spytała.

-tego dowiemy się przy bramie. 

Ubrali się w wysłużone mundury. Zabrali maski, plecaki oraz broń. Ruszyli do wyjścia po drodze przyłączali się do nich pozostali członkowie plutonu najbliżej nich mieszkał ich snajper Duch był on dość małomówny, niski z brązowymi włosami szarymi oczami. na początku inni dowódcy nie chcieli wsiąść go do swojego plutonu jednakże Kratos dostrzegł w nim potencjał i nie mylił się Duch okazał się być  najlepszym łucznikiem z całego bunkra  . Następni przyłączyli się do nich  Mamut z Roksaną. Mamut był potężnie zbudowanym ponad dwu metrowym facetem zajmował on się próbami oswajania mutantów do tej pory udało się to tylko raz kiedy z nuklearnego pustkowia przywędrowały ogromne ponad 4 metrowe słonie, oprócz zwykłych ciosów miały one jeszcze 2 pary. Co sprawiało że budziły spory postrach.Wybili wszystkie dorosłe osobniki zostawiając tylko trójkę młodych. do dziś przeżyły dwa  . Świadectwem jego prób były blizny na całym ciele. Roksi była niską  drobno zbudowaną dziewczyną która na pierwszy rzut oka wydawała się zupełnie bez bronna kiedy jeden szperacz próbował się do niej zalecać skończył bez lewej dłoni. Od tamtej pory żaden poza Mamutem nawet się do niej nie zbliżył. Przy bramie czekał już na nich Sanitariusz. pewnego dnia przyszedł do nich cały zakrwawiony nikt nie wiedział skąd on sam również nie pamiętał nic sprzed przyjścia do bunkra. Jednakże okazało się że doskonale zna się na leczeniu ludzi, więc zaczęli na niego wołać Sanitariusz.

-Ktoś z was wie czemu tu jesteśmy?-spytał Mamut.

-nie-odpowiedział Kratos.

Po chwili z bocznych drzwi wyszedł Hermin kompletnie osiwiały staruszek który wiedział chyba wszystko o elektronice silnikach i tym podobnych.

-mam dla was dobrą i złą wiadomość, która pierwsza?-spytał.

-Dobrą dawaj-powiedziała Larisa 

-dobra jest taka że zostaliście wylosowani do udziału w polowaniu.

-a zła?

-idziecie razem z 3 plutonem.

Kratos westchnął .

-peszcież dowództwo dobrze  wie jakie są między nami stosunki.

-wie i dlatego idziecie z nimi.

Trzeci pluton zazdrościł drugiemu pozycji i doświadczenia. nienawidzili się od dawna konkurowali ze sobą. Trzeci pluton stracił pozycję po polowaniu na słonie, gdzie kompletnie zawalili i to dzięki drugiemu polowanie się udało. Od tamtej pory nienawidzili się jeszcze bardziej.

-spotkacie się dopiero na miejscu więc w drogę -nakazał Hermin

-założyć maski i kombinezony 

Wszyscy założyli sprzęt brama powoli zaczęła się unosić. Po wyjściu z bunkra oślepiło ich na chwilę jasne światło księżyca. Z ruin które kiedyś ukrywały wojskową placówkę nie zostało praktycznie nic przed nimi rozciągały się ogromne połacie pustego terenu prawie nic tu nie rosło    dopiero w wioskach oddalonych o około kilometr pojawiała się roślinność. Kratos zagwizdał długo i przeciągle. Po chwili z pobliskiego zagłębienia terenu wybiegły dwa ogromne wilki. Jeden całkowicie czarny jak  noc a wilczyca biała jak światło księżyca. Kratos klęknął i objął czarnego wilka, ten zaczął lizać go po skafandrze.Wilczyca podbiegła do Larisy stanęła na tylnych łapach opierając łapy na jej ramionach. Larisa była dość niską kobietą więc wilczyca łatwo ją przewróciła na plecy i dopiero wtedy zaczęła lizać ją po masce. Pozostali patrzyli z uśmiechem na to.

-no już Deymon. Saphira zejdź z pani!-powiedział Kratos do wilków     

Saphira niechętnie zeszła z Larisy i podeszła do Kratosa

-dobra idziemy na polowanie....