Biraz geç kaldı ama gerçekten yazmaya çalışıyorum diğer bölümü de en kısa zamanda yazacağım
Heyecandan kımıldayamıyordum.
Öylece kalakalmıştım.
Ama iç sesim tekrar bana yardımcı oldu. Hemen onun yanına gitmem gerektiğini bana hatırlattı.
Bende ona doğru yürümeye başladım. Aniden onunda benden uzaklaştığını farkettim ve adımlarımı hızlandırdım.
Bir süre sonra yetişemeyeceğimi anladım ve koşmaya başladım.
Bir an içimden "insanlar adamın -baloncunun- peşinden koşmam hakkında ne düşünür " diye geçirsem de hemen bu düşünceyi kafamdan uzaklaştırıp var gücümle koşmaya başladım.
Lucky yürümeye başladığımda hemen bana ayak uydurmuştu. Ancak aniden koştuğumda bir an geride kaldı.Ama birkaç saniye sonra o da benimle koşmaya başladı.
Bir süre koştuktan sonra nihayet baloncuya yaklaşmıştık.
Ona seslendim. Ama önce beni duymadı. Var gücümle bağırdığımdaysa durdu.
İçimden "oh" diye geçirdim. sesimi duyurmanın verdiği mutlulukla etraftakilerin garip bakışlarını umursamadan ona doğru ilerledim.
Yanına vardığımda bana doğru döndü ve balonların arasından kafasını uzatıp merakla yüzüme baktı.
eğer okuduysanız lütfen yorum yapın
