All the time lagi kong napapansin ang tingin niya, ni lettice.
Hindi ko nga alam kung may kasalanan ba ako sakanya. HAHA. Medyo masama kase sya tumingin nun. Kaya mejo nakakatakot.
Then the time came na, sitting arrangement. katuwa no?
Lettice moved beside me. So magkatabi na kame. And it all starts there..
Were happy, may times pa nga na natanong ko sakanya about sa penmanship nya.
"Ang ganda naman ng sulat mo." Kakaiba kase yung sulst nya. Para shang cursive pero hinde.
"Ahh, hahaha. Salamat. Dumidepende kase sa ballpen yung sulat ko e." I believe not.
There's just one time na nagaway kame, and its all because of this one girl. Her name is carla.
It's started sa groupchat. I mean okay naman kaminh dalawa but, can you imagine? Mas gusto pa niya kay carla kesa sakin. E ako yung best friend niya.
So ayon, e matagal akong absent that time. So wala akong balita sa school.
Pagkapasok ko, nung nakita ako ni althea, napayakap na lang sya. Samantalang kita ko namn si lettice na masaya sa piling ni carla.
HAHA nung time nayan super down na down ako. Jusq.
So again, (so- mo na po ako ng so😂)
Nagkabati. Nag sorry, nagkaayos.
But hindi ko masabi e, hindi ko masabi kung okay lang ba yung friendship namin kung yung nararamdaman ko is hindi na kutalad ng dati?
But i tried. Really.
2nd time.
The second time na nakausap ko sina justine. Thats it.
Heart to heart talk.
"Alam mo sam, hindi na ikw yung sam na nakilala ko simula nung naging magkaibigan kayo ni lettice.
So ako, napatunganga na lang. if totoo ba yun or not. Hindi ko alam kung sinisiraan nya lang ako or..
Pero hindi e. Biglang lumapit sina mikylla sa pwesto namin at niyakap ako. Alam mo yung feeling na yung yakap na 'okay lang yan. mahal ka pa din namin' Dun na ako tuluyang nag break down.
And that is the first time that i lost myself. Sembreak na after that, and hindi pa kame ayos. So hinayaan ko. Sabi ko sa sarili ko na, 'ngayon, hahanapin ko muna yung sarili ko, sa 2 linggong to ibabalik ko ang dating sam.'
And i did. Nahanap ko, yung iyakin, pabebe, walang pakielam, matulin magalit. Ako yun.
After sembreak, naalala kong di pa nga pala okay ang lahat. Dun na nagstart na magalit si mikylla at si thea. Na ang katwiran nila ay 'bakit mo hinayaang mahawa si sam sayo? Pinagkatiwala namin sya sayo pero anong ginawa mo?' Im just feeling so blessed that time. Kase ako pa din yung iniisip nila kahit naitaboy at di ko sila pinapansin that time.
Ang tahimik ng buhay ko nun. Walang magulo. Wala.
But, hindi parin matahimik kaluluwa ko non e. Yung tipong pagnaalala ko sya sa sulat nya naiiyak na lang ako bigla. And also, nahawa na ako sa penmanship nya. Kase magkaparehas na parehas ang penmanship namin dalawa.
So nagkumpisal ako. Sabi ko
"Father, bakit po ganon? Bakit sa magkaibigan kelangan na may masaktan? Friendship lang naman yun diba? Ako kase father, naiwala ko yunh sarili ko. And ngayong naibalik ko na, i just don't know how tostar over again. Father?"
"Anak, ang pagkakaibigan ay napaka kahalaga, dahil bukod sa pagaaral sino ba ang lagi mong iniintay sa eskewelahan? Diba mga kaibigan mo?
Kaya laging nagkakaroon ng hindi pagkakaintindihan ay dahil simple; para tayo ay matuto at lumawak ang kaalaman. Dahil hindi pupwedeng lagi na lamang masasaya ang mga pangyayare sa ating buhay. Kaya may nasasaktan, may umiiyak. Ganon ang buhay kelangan balanse. Hindi pwedeng lagi na lamang tayo masaya. At isa na ring rason kung kayat tayo nasasaktan e para tayoy matuto." Sabay ngiti ni father.
Umalis kami ni mama ng simabahn na yun laamang ang laaman ng aking pagiisip.
Dapat ko nga ba syang bigyan ng isa pang muling pagkakataon?
Muli, nabigyan ng isang pagkakataon ang aming pagkakaibigan. Naging masaya, at ngayon okay na lahat. Okay na si kyla at si lettice. Ngunit, sa pagkakataong ito kasama na si bianca. Si bianca ang nagiisang tao na kasama ni lettice habang kami ay hindi nagkakaintindihan.
We 3 really click together. Masaya, malungkot, tawa.
But, totoo nga ang sinasabi nilang 'people come and go.'
Dahil muli na naman nya kaming iniwan. Ngayon, sa kasalukuyan, kami na lang ni bianca ang magkasama.
Umalis sya, lumipat ng eskwelahan.
Labis labis ang panghihinayang ko na wala man lang paalam. Parang ansaya saya pa nga namin e. Tapos bigla na lang aalis. Haha. Buhay mga naman.
Ngayon natuto ako, na sa bawat tao na pagkakatiwalaan mo dapat mapili ka. Dahil hindi sa lahat ng pagkakataon lagi silang andyan at hindi ka nila iiwan.
Ngayon, ako si sam. Isang second year highschool student sa isang prestihoyosong paaralan kung saan tumatak sa isip at puso ko ang taong nagpasaya sakin at nagpaluha.
Lettice, if ever you read this.. i just want to say na hinding hindi kita makaklimutan. Lagi kayong andto sa puso't isipan ko ni bianca. I hope your happy na dyan. I miss you, the squad misses you..
Your penmanship will always remain at me.
-end-
