Kırık Taşlar

Bölüm 12: Yeni Bir Kahraman

"Kızım sana bomba gibi bir haberim var!" Işın beni iki ders arasında kimsenin bizi duymamayacağı bir köşeye çekti.

"Çabuk ol, birazdan hoca gelecek."

"Benim salak arkadaşım, sen kiminle çarpıştın biliyor musun?"

Salak bir arkadaşa yakışacak bir şekilde safça başımı salladım.

"Kayra Demir'le. Top20'nin altın kupalı 3'lüsünden. Kızım valla başına devlet kuşu kondu."

Ona çok cins bakmış olacağım ki açıklama ihtiyacında bulundu.

"Kayra Demir'i tanımıyorum deme. Çocuk okulun lisanslı yakışıklısı 12'lerin gözdesi. Gerçi Erende seneye lisanslı gruba girerde neyse konumuz bu değil! Kızım çocuk seni çok beğenmiş, hani filmlerdeki gibi aşk! Birbirinize çarpıp aşık olmak!" Işın uçmuştu.

"Kayra'yı tabi ki tanıyorum. Ama çok saçma geldi bana."

"Valla banada. Kızım Saçmalama ne saçması. Taş gibi evriminden sonra çocuğu aşık ettin. Kayra senin bizim yanımıza geldiğini görünce Arda'ya konuşmuş. Çocuk hem taş hem popüler hem zengin. Ayrıca çokta zeki. Okulu ikincilikle bitirecekmiş. Ayy canım arkadaşım, sonunda yüzün gülecek." Hoca gelince Işın "çıkışta görürsün onu zaten seninle konuşmak istiyor."

"Ne? Dur, hayır.."

"Yerine geç Duygu."

Hocanın azarıyla yerime geçtim. Erenin önünden geçerken yine bana bakma tenezzülünde bile bulunmadı.

Sırama oturduğumda yan tarafımda oturan Elif

"Duygu Kayra ile çıkıyor musun?" Diye sorunca yüzüm utançtan kızardı.

"Nerden çıktı o Elif?"

"Kızım salak ayağına yatma, az önce yanınızdan geçerken duydum. Açıkcası Kayra'nın sana bakması.." Beni süzüp önüne döndü ve ben utançtan kıpkırmızı olduğuma eminim.

Ve bunu Eren de duydu.

Ama hiç tepki vermedi. Sadece derin bir nefes alıp başını sıraya koydu.

'Kalbim çok acıyordu.'

Çıkışta Işın'la beraber Arda ve o çocuğun yanına gittik. Eğer gitmezsem arkadaşlık ilişkisini keseceğine büyük yeminler edince kendimi burada buldum. Arda ve Kayra ayak üstü sohbet ediyorlar, gülüyorlar filan. Çocuğun beni görünce gözlerinin parladığını görmemezlikten geldim.

"Kayra, arkadaşım Duygu. Benim tek dostum, onu sakın üzme."

Kayra bana gülümseyerek baktı. "Merhaba Duygu." Elini uzattı.

Gülümsemeye çalıştım. "Merhaba." Elini sıktım.

"Biz önden gidiyoruz." Işın çoktan Arda'nın koluna girip yürümeye başlamışlardı.

Biz hala orada duruyorduk.

"Biliyor musun, bana birisini hatırlatıyorsun.." Dedim farkında olmadan.

Kayra gülümsedi. "Kim olduğunu cidden merak ettim."

Bir süre düşününce "aa.." Dedim ve kırkırdadım.

"Korkmaya başladım."

"Bana Kuran Kaname'yi hatırlattın. Vampire knight'taki... A şey, aslında o anime karakteri. Yani gerçek değil."

Güldü. "Anime bende izliyorum ve evet Kaname'yi biliyorum. Beni ona benzettiğin için mutlu oldum ama umarım Yuki ve Kanamenin sonuna benzemez sonumuz."