Isa akong photographer..
Kumukuha ng pictures ng mga hayop at scenery..
Ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay picturan ang mga tao..
Bakit?
Mga fake sila..
Kapag may camera, ngingiti sila kahit hindi naman talaga sila masaya..
Ayaw ko sa mga ganun..
Ang pinaka hate ko talaga is ang mga models and mga artista..
CERTIFIED FAKE sila..
Anti-social daw ako sabi nila..
Pero ayaw ko lang talagang makisalamuha sa mga tao..
"People are fake." Motto ko yan..
I don't care kung ano ang sabihin nila..
I just like to capture REAL expressions of animals.
NATURAL scenery
And NOT fake smiles..
Ang parents ko nasa abroad at ako ang nag-iisang anak nila kaya mag-isa ako sa mundo..
Hobby ko ang photography, I just like to capture beautiful things..
Camera lang ang aking palaging hawak..
Never din akong umiyak sa isang bagay, except nung baby pa ako..
Wala naman akong dapat iyakan ehh..
Mga mahahabang lens lang ang palaging gift sa akin nila mama..
Anti-social at ayaw ko talaga sa mga tao
Until I met a certain guy.
Isa siyang idol.
Lumipat sa school..
Bwine-bwisit niya ako, ARAW-ARAW.
Ewan ko ba dun..
Basta ako, IGNORE.
Ayaw ko talaga sa mga artista, specifically.. SA KANYA.
One time, break namin..
Nakita niya ako pini-picturan ang puppy sa garden ng school.
Nagulat nga ako, hindi siya nagsasalita ehh..
LET HIM BE.
Nakakapanibago lang..
Picture lang ako ng picture..
Ang ganda kasi ehh..
Nagkukulitan pa yung mga puppies =3
Bigla siyang nagtanong..
BWISET.
Istorbo.
Tumakbo tuloy yung mga puppies..
Tanong niya, "Why do you hate us?"
At sinagot ko naman.. "Simple.. They are fake, specially you."
Tinignan ko naman siya at halatang gulong-gulo..
Let him be..
Umalis na ako at naghahanap ng scene na magandang picturan..
Araw-araw, tuwing break nagpi-picture ako ng mga bagay bagay..
At eto namang lalaking to, sunod ng sunod sa akin..
