Cemre:
"Yanlış numaradır belki." dedi sakin bir ses tonuyla.
Eylül:
"Y.. yani.. başka ne olacak ki."
O sırada telefon yine çalmıştı.
Songül:
"Yine aynı numara."
Meral:
"Sesi dışa alıp açsana canısı."
Songül telefonu açıp hoparlöre aldı.
"Alo..."
Yine fısıltı gibi sesler geliyordu.
Songül:
"Alo..! Kimsiniz?!"
Meral:
"Ya kimsen konuşsana!!" diye bağırınca Cemre koluna vurdu.
"Sussana sen Meral."
Meral:
"Ya o da konuşuyorsa konuşsun."
Yine telefon kapanmıştı.
Songül:
"Off.. bu kim ya?"
Meral:
"Sen sakin ol canısı. Bir daha ararsa ben ağzının payını veririm."
Telefon çalınca hepsi tedirginlikle telefona baktı. Ama arayan Güney'di.
Songül rahat bir nefes alıp telefonu açtı.
Songül:
"Alo.."
Güney:
"Aşkım.. uyandırmadım değil mi?"
Songül:
"Yok.. yatmamıştım daha."
Güney:
"Ben de anca gelebildim otele. Bi sesini duyayım dedim."
Songül:
"İyi yapmışsın sevgili."
Güney:
"Sesin titriyor sanki.. bir şey mi oldu?"
Songül:
