Merhaba sayın tatlış okuyucularım benim ya ben çok mutluyum geçen bölüm biraz heyecanlı bir yerde bırakmıstım bölümü şimdi heyecan dolu bir bölümle karşınızdayım..😘 Ya ama şu hayalet okuyucular neden bir 'vote' layamıyolar..kırmayın nolursunuz ya zaten ilk kitabım neyse buraya kadar okuyan herkese teşekkür ederim .🙏 İyi okumalar❤
Taehyung:: Tanrım ne yapmalıyım şimdi gözlerimi çevirip bu güzel ve sıradışı Seoul manzarasına bakmaya başladım. Ama içimdeki bir ses ona dön ve bak diyordu onun o tarif edilemez güzel yüzüne bak diyor.İç sesimi dinlemelimiyim?
Ah o gözler bir anlığına bile gözlerime bakmış olsada benim kalbim buna dayanamadı.
Ama yinede önüme dönüp onun o tarif bile edilemicek kadar güzel olan yüzüne bakmamaya çalıştım. "Taehyuuung!buraya gel" Aşşağı kattan gelen annemin sesine uyup aşşağıya inmek üzere balkon kapısına yöneldim ve tam o sırada onunda bana hala bakıyor olması tuhaf ama güzel bir histi ve bir o kadar da anlatılamaz.İçeri girdim ve merdivenlerden inmeye başladım duvardaki tablolar dikkatimi çekmişti onlara bakmaya başlamışken annemin sesiyle tekrardan kendime gelip sesin geldiği yöne yöneldim.Ses mutfaktan geliyordu. "Taehyung nerde kaldın?..neyse aşşağıya inip kolileri getirmeye başla"
"Tamam" bi bıkkınlıkla dediğim bu sözler gözlerimi devirip kapıya yönelmemi sağladı.Asansörü kullanıcaktım... "Cidden fazla mı büyütüyorum ben bu olayı" dedim kendi kendime ve kafamı sallayıp asansöre bindim.Aşşağıya inmek için tuşa bastım ve yavaş yavaş inmeye başladım. Aşşağıya geldiğimde bizim eşyalarımızın orada durduğunu gördüm ve baya bi kutu vardı. "Aişh!cidden taşınmak zor bir işmiş" Kutulardan bir tanesini alıp tekardan eve yöneldim apartmandan içeri girdim ve asansörün duğmesine bastım gelmesini beklemeye başladım. Asansör geldi ve kapıları açıldı,bindim ve tam kapılar kapanıcakken.
"Dur." diyen bir sesle o tarafa doğru baktım ve bu o kişiydi dün balkonda gördüğüm o çocuktu.Bende bekledim ve kapının kapanmamasını sağladım.O geldi ve asansöre bindi,yanımda duruyodu.Yanımdaydı.Bu durum kalbimi hızlandırmaya başladı. Bir anda bişey oldu ve asansör durdu.
"Ne oldu neden durdu bu asansör?" dedim.Kalp atışlarım şimdi eskisine göre daha hızlı atıyordu ve korkuyordum.Asansör tam dururken elimdeki kutu yere düşmüş ve ellerim kanamaya başlamıştı.Kutunun içinde kırılcaklar varmış meğersem. Ama şuan elimi düşünemiyordum. Korkuyordum.
"Olamaz." dedim yere düştüm yavaş yavaş içimi sömüren bu korku tüm bedenimi ele geçirmeye başlamıştı bile. Yerde 'c'nin pozisyonunu alıp korkudan tiremeye başlamıştım. "İyimisin" diyen bir ses benim kendime gelmemi sağlıyamıyordu. "Korkuyorum" dedim fısıltıyla. "Sakin ol şimdi gelip bizi buradan kurtarırlar."dedi o çocuk ama ben sakin olamıyordum onun söyledikleri kulağıma buğulu bir ses gibi geliyordu.Korkuyordum. Ve bu korku yüzünden ölebilirdim buracıkta.
Omzumda hissettiğim eller beni sarmaya başlamıştı.Ve bana sarılıyordu onun o güzel kokusunu içime çekerek rahatlamaya çalışıyordum.Onun kokusu tarif edilemicek kadar güzeldi.Tanrım sanki vanilya kokusu gibi kokuyordu. "Sakin ol tamam mı?" dedi fısıltıyla ve beni daha sıkı sarmalayan kolları beni sakinleştirmeye çalışırken onun sözleri kalbimin en güzel yerine yolculuk yapıyordu.Ben titrerken o beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Sanki dakikalar saniyelere,saniyelerde saniselere dönüşüyordu ve zaman geçmiyordu. Korkudan titreyen bedenimle son bikez onun o gözlerine bakıp bayılmıştım.Onun kollarında bayılmıştım. ... Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir yatakta uzanıyordum.Saat kaçtı bilmiyordum.Ben buraya nasıl geldim onu da hatırlamıyordum.
Yataktan kalkıp içeriye doğru yürüdüm ve baş ağrısı yüzünden biraz sarsılmıştım.Elim sarılıydı ve acıyordu.içeriye girdim ve orada o çocuğu gördüm.Ellerindeki ilk yardım eşyalarını dolaba yerleştiriyordu.Kolları kaslı ve damarlıydı.Doğru ya bugün bu kaslı kollar beni sarmalamıştı şimdi hatırladım.
Ben asansörde bayılmıştım ve muhtemelen de o çocuk beni evine getirmişti.
O da bana döndü ve bana "Daha iyi hissediyormusun?" Dedi bende kafamı salladım ve "E-evet" dedim. Ama hala başım ağrıyordu. Yanıma geldi ve
"Asansörde kalmıştık ve sende bayılmıştın elinde kanıyordu bende seni eve getirdim ve elindeki cam kırıklarını temizleyip pansuman yaptım."
Ve bende sadece ona bakıyordum. "Teşekkürler" dedim ve "annem beni merak etmiştir."diyip elimi cebime attım ama telefonum yoktu. "Telefonum nerde" dedim ve o da "Bende asansörde düşürmüştün bende alıp eve getirdim." diyip cebinden çıkarttığı telefonu bsna uzattı bende tam alırken elim eline değdi.
Bu duygu çok değişiktive çok da güzel.
Telefonu elime aldım ve anneme geç kaldığım için endişelenmemesi ve hemen eve geliceğimi söyledim.Ben kaç saatir baygın yatıyorum diye sordum ve oda "2 saatir" dedi.Gerçekten bu kadar saattir hiç tanımadığım bir kişinin evindeydim. "Herşey için teşekkür ederim,şimdi eve gitmeliyim"Daha adını bile bilmediğim bu çocuk bana yardım etmişti ve ben sadece ona tesekkür etmiştim. "Önemli değil,sen zor durumdaydın ve yardıma ohtiyacın vardı bende sana yardım ettim bunda teşekkür edicek birşey yok" dedi ve gülümsedi. O gülümseyince sanki kendimi gül bahçesinde gibi hissettim.O kadar güzel gülümsedi ki bana. Sanki ben ona...ona,evet bana olan şeyi söyliyemem çünkü ben,ben aşık olmaktan korkuyorum.Çünkü bir erkeğin bir erkeğe aşık olması doğru olmaz.
Evin kapısına kadar bana eşlik etti ve bana kapıyı açtı ve bende son bikez teşekkür edip tam karşıda duran evimizn kapısına doğru yöneldim ve tam o sırada "Adın ne?" dedi.Kafamı arkama çevirip "Taehyung"dedim "Kim Taehyung" Evin kapısını açtım ve içeri girdim.Annem beni merak etmiştir diye anneme seslendim ama annem yoktu."Ah nerde bu kadın daha yeni oysaki,neyse" Odama gitmek üzere bu bana yabancı gelen evde merdivenlerden yukarıya doğru çıktım ve odama girip direk duş almak için banyoya yöneldim.Üzerimdekileri tek tek çıkardım ve sadece boxeremla kaldım.
Soğuk suyu açtım ilk başta akan soğuk su beni kendime getirdi resmen,tüylerim dike diken oldu.Ama zamanla alıştım bu suya ve suyun damlacıkları her döküldükçe,kafamı geriye doğru atıp bu gün asansörde olanları düşündüğüm.Beni sarmalayan o kollar kalbimide sarmalicakmıydı? Ellerime değen o eller bana tekrardan değicekmiydi?Bana kalbinin o güzel çiçekli yollarında yürüme izni vericekmiydi.O da beni sevicekmiydi? Ve en önemlisi ben onu gerçekten seviyormuydum?...
Ah meleklerim benim varya ellerim ağrıdı resmen dbjsjsns bu bölüm pek içime sinmesede attım. Umarım beğenmişsinizdir. Hepinize güzel Taekooklu günler dilerim yada geceler.💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
