Then you found me.

Entry 1~ This annoying guy =___=

I found the one. The one who makes me happy and the one who hurts me at the same time. But I heard someone say,

"I chose to stay, for all the things that he had done right. And not to leave him for the one thing he had done wrong. I chose to forgive him."

Maybe that is why I am loving him more because I have this faith. The faith to hold on to this guy. And the fact that He does things that hurts me doesn't matter. Because I love this guy more than I hate him. 

___________________________________________________________

Hi. Ako nga pala si Ace Cortez. I am 16years old. Lumaki ako sa pamilyang masasabi mong hindi naman gaanong kayaman. Middle class lang kumbaga. Karaniwang babae lang ako. I’m not the type of girl who would go home in the middle of the night and hindi naman ako yung babaeng kain-tulog-school lang. Sabi ko nga kanina, I’m just a typical girl. 

Okay. Enough with that. Haha.

________________________________________________________

Ace’s POV (Point of view)

BABABA BABANANA BABABA BABANANA.

“Ahhhhh!” Sigaw ko nang tumunog yung alarm ko. “Nakakatamad talaga pumasok kapag Monday.  T___T” Monday hater ako. Sino bang nagdivide ng mga araw ng pasukan at ginawang 5days ang pasukan tapos 2days lang yung weekends. Ahhhh. Enough with that. Kailangan ko nang magmumog at kinakausap ko nanaman ang sarili ko. Oo, habit ko na ata to. Dahil to sa kakapanuod ng koreanovela eh.

*Brushed my teeth/Nakaligo at nakauniform na*

“Anak! Kain ka nang almusal mo” sabi naman ni mama.

“Opo ma, ayan na.”

Hay. Makikita ko nanaman yung teacher ko ng Filipino na terror tapos first subject pa? Kapag sinuswerte ka nga naman. Hay. Tapos yung mga kaklase ko na nakakarindi na yung ingay. Ang reklamador ko talaga! Hahaha. But srsly tho. =___=

Computer Science ang course ko. Oo. Bongga diba? Hindi pa ako masyadong nahihirapan dahil 1styear college palang naman ako. 2nd semester na naming so malamang kilala ko na ang mga kaklase ko at 2ndweek palang ng 2nd semester namin.

Papunta naman ako sa school at pasakay na ako sa jeep ng nakita ko yung kaklase ko noong elementary. Opo, natatandaan ko pa po siya. Nasa iisang subdivision lang kasi kami. Tapos nag-offer pa siya na siya na ang mag-babayad ng pamasahe naming dalawa. Um-oo naman ako. Libre eh. PBB Teens ang peg ko. HAHA

Nung nasa gate palang ako eh nakita ko na ang malaking ngiti ng bestfiend ko na si Ivy.

“Bessy!!!!!!” *with a huge smile on her face na kita na ang buong gilagid niya. Pero syempre joke lang yun. Hahaha. Sabay yakap saakin. “Namiss kita bessy.” sabi niya.

“Two days mo lang akong hindi nakita namiss mo na ako. AGAD-AGAD?” Sabay tawa ko. Pinalo naman niya ako sa braso ng hindi ganon kalakas. “Joke lang bessy. Shempre namiss din kita.” Nakangiti naman siya.

“Tara na bessy at baka ma-late pa tayo kay Sir terrorista.” Sabi naman niya.

(Ace and Ivy So cute!!! ----------------------->

Nung nagswipe na ako ng ID ko, binate ko naman yung guard naming. “Goodmorning Lady Ga-guard!!! :D” Natatawa naman siya na parang naiinis dahil ganon ang tawag ko sakanya.

After naman ng dalawang subject naming eh kumain muna kami sa KFC. Pagabalik naming sa school eh sinabi kaagad ni Ivy, “Bessy, malungkot ako.” Tinanong ko naman siya kung bakit at sabi niya hindi pa daw kasi niya nakikita ang babyloves niya. Ilusyonada talaga tong babaeng to. Tinutukoy niya eh si Adriel. Yung kaklase namin sa English.