My Love, My Everything

He Needs To Know

Gabriel's POV

Nawala ang isip nya sa ginagawa ng biglang tumunog ang intercom. Naiinis na sinagot nya ito.

"Yes Cherrie di ba sabi ko ayoko ng istorbo."mataas ang boses na sagot ko.

Pero nagulat ako sa sinabi nya.

Asawa ko...

Bigla akong napatayo at tinungo ang pinto. I was given the best shock in my life when I see her standing infront of Cherrie's office table.

Nakatingin lang din siya sakin. Those hazel brown eyes. Is this for real? Bigla akong napatingin sa isang babae na may kargang natutulog na batang lalaki. Nangunot ang noo ko. May anak na sya? Bakit? Sino ang ama? Napabaling ang tingin ko sa kanya ng magsalita sya.

"Hi Gabriel."

Her sweet voice. How can I forget it.

"Denise...", yun lang ang nasabi ko.

"Pwede ba kaming pumasok?", tanong nya.

"Sure. Cherrie I will not entertain any phone calls. Tell them Im having a meeting. Let's get inside.", sabi ko.

"Millete halika sa loob. Doon mo ihiga ang bata. Okey lang ba?",tanong nya.

Tumango ako bilang sagot.

Denise's POV

Ngayon pa lang kinakabahan na ako sa pwedeng maging resulta ng pag uusap na to.

Habang papasok sa office ni Gabriel napagmasdan ko ang likod nya. He's still the same. So lean and manly. Nothing's change except his more attractive.

"Really Denise after all these years yan ang naiisip mo. Five years kang lumayo ngayon nakita mo sya ganyan ka pabrin mag isip.". Saway ng utak ko sa kung ano man na iniisip ko. Mali. Galit ka sa kanya. Niloko ka nya. May babae sya. Hindi ka nya minahal.

Nabuhay ang munting galit na nabuo sa dibdib ko sa loob ng limang taon.

"Sit down." Nagulat ako ng magsalita sya. Kanina pa pala ako nakatayo sa harap ng office table. Nakatayo sya ngayon sa harap ko.

Napagmasdan kong maigi ang mukha nya. A little trace of stubbles growing on his face. Medyo nangangalumata marahil dahil sa madaming nakatambak na papers sa ibabaw ng mesa nya. Still he had his hair clean cut.

"Done surveying my face Mrs. Saavedra?, nagulat ako sa tanong nya.

"Mrs. Saavedra...."

Bigla akong nainis sa sinabi nya.

"I preferred to be addressed as Ms. Montoya.", malamig kong sabi na diretsong nakatitig sa mga mata nya. Nakita ko ang paglamlam ng mga mata nya. Pero bigla din itong nagbago ng sumagot sya.

"Pero you are my wife. You're still my wife.". He smirk after he said that.

Ayoko na patagalin to. Dapat masabi ko na ang dahilan ng pinunta namin dito.

"I need your help, Gabriel." sabi ko.

"So you came back because you need my help. After five long years of hiding you came back kasi kailangan mo ng tulong ko.", malamig ang boses na sabi nya. Ramdam mo ang sakit na nararamdaman nya sa mga salitang yun.

"Then how can I help you my runaway wife?, tanong nya ng nakatingin sa mata ko.

Napalunok ako. Don't be afraid Denise. Tell him. Ngayon pa na nasa harap ka na nya. Alalahanin mo si Gabe. Kailangan siya ni Gabe.

Tumingin ako ng diretso sa mga mata nya. "Kelangan ng tulong ng anak ko." Nagulat sya at napadako ang tingin sa batang nkahiga sa sofa katabi ng yaya nito. "Kelangan ka ng anak NATIN."

Bigla siyang napaunat ng tayo sa sinabi ko.

end of chapter 3