Bizi yakalayıp sandalyeye oturttular ve bağladılar.Kaçmanın yollarını düşünmeye başlamıştık.Aslında bir yol bulmuştuk ama işe yarayacağından pek emin değildik.Gece olup onların uyumasını bekledik.Artık uyumuşlardı.Yanımızda tezgahın üstünde bir bıçak duruyordu. O bıçağa erişmeye çalıştık.Sonunda almayı becerdik.İpleri kestik ve dışarı çıkıyorduk ki Damla bardağı yere düşürdü. Ses çıkınca uyandılar.Hızla dışarı doğru koşmaya başladık.
-Ayşen şimdi napıcaz?
-Bilmiyorum Damla
Biraz koşunca bizim peşimizi bırakmaya başladılar. Onların işleri bizimle değildi. İçeride ölülerden başka birşeyler daha saklıyor gibiydiler.Çok korktuk ve panik yaptık.Arabaya binip kamp yerinden uzaklaşalım dedik ama arabanın benzini bitmişti.Bu geceyi orda geçirmek zorundaydık. Çadırımızı kurduk ve içeride nöbet tutmaya başladık.Sabaha kadar hiç uyumadık.
Artık sabah olmuştu.Ve o eve tekrar gitmek zorundaydık.Hem ne olduğunu öğrenmek için hem de ne sakladıklarını bulmak için gidecektik.
O adamlar başka bir yere gidiyorlardı. Bu da bizim için iyi bir fırsattı. Onlar uzaklaşır uzaklaşmaz hemen içeri girdik ve etrafa bir göz attık. Etrafta hiçbir şey yoktu.Hayal kırıklığına uğramıştık.
Derken altta gizli bir bölüm bulduk.Oraya girdik dolaşmaya başladık.Bir sürü kapı vardı yan yana.Tüm kapılar kilitliydi.Açmaya çalıştık ama açamadık. Biz de geri dönmeye karar verdik.Tam çıkıyorduk ki acayip bir ses duyduk. Kapının arkasından geliyordu bu ses.Kapıyı açamayınca kapının ortasında bir delik gördük ve o delikten baktık.Keşke bakmaz olaydık. Çünkü kanlı bir yüz vardı ve irkildik. Ama bu ölmemişti. Bu nasıl olur diye düşünmeye başladık. Kapıyı bıçakla açmayı denedik ve açıldı.İkimiz de korkuyorduk ne çıkıcak diye. Bu......
