Ledsen [Sope/Texting]

•39•

Hoseok gözlerini yavaşça açıp siyah görüntüden arınmayı denedi, bir kaç kez kırpmayı da eklemişti.

Sağ tarafında oturan, gözleri morarmış Yoongi'ye baktı. Bu kadar ağlayacak ne olmuş olabilirdi?

Korkuyla gözlerini tekrar yumdu genç adam, olmazdı değil mi? Kendi gözlerinden dahi sakındığı bebeği gitmiş olamazdı!

Başını korkarak göbeğine çevirdi.

Dünya başına yıkılıyordu yavaşça, evet gitmişti bebeği gitmişti.

Gözlerinden dökülmeye başladı alev gibi olan damlalar, Durmayacakmış gibi bir birlerini takip ediyorlardı.

Elini Yoongi'den çekerek sol kolundaki serumları hızlıca çıkardı. Yoongi ne olduğunu anlamadan Hoseok çıkmış, koridorda Doktora haykırıyordu.

Yoongi hızlıca kalkıp ağır kapıyı ittirerek Hoseok'u belinden yakaladı. Olanlardan sonra Oda her an kendisini bırakabilirdi.

Bağırarak ağlayan sevdiğini kollarına aldı, Yine her şeyin boka sarmasına sebep olmuştu işte ama bu sefer pahalıya patlamıştı.

Hoseok'u boyun girintisine çekip sıkıca kollarını etrafında doladı, yerde oturup ağlıyorlardı.

Yoongi Onlara doğru bağırarak gelen hemşirelerin seslerini duyabiliyordu, fakat Hoseok kendi hıçkırıkları arasına hiçbir şey duymuyordu.

Siyah saçlarını arkaya savurarak, güçsüz bedeni ve kendini zorlanarak yerden kaldırdı.

Kucağındaki masum çocuğa bakıp sessiz göz yaşlarının biraz daha düşmesine izin verdi.

Tekrardan yavaşça yatağa bırakıp Gelen hemşirelere döndü, Serumu geri takıyorlardı.

Hoseok gözleri açık bir şekilde bir ölü gibi yere bakıyordu bu Yoongi'yi ölesiye korkutmaya yetmişti.

" Pardon, beyefendi? Hey! İyi misiniz?"Ona seslenen hemşireye dönüp donuk bir şekilde başını salladı.

" Birazdan doktor gelir, size durumu açıklayacak."
Daha neyi açıklayabilirdi? Her şey bitmişti.

Kumdan yapılmış o mükemmel kale, şiddetli dalga dayanamayıp yıkılmıştı.

" Tamam." dedi çaresizce. Sesi eskiden olduğu gibi soğuk çıkıyordu, hemşire gözleri morarmış adamı bir kez daha inceledi. " Bir şeye ihtiyacınız var mı?"

'Var' dedi Yoongi, içinden.

Hoseok'a ihtiyacı vardı, bebeğine ihtiyacı vardı.

Hoseok'un Eski sıcak bakışlarına ihtiyacı vardı.

Her şeyin bir rüya olmasına ihtiyacı vardı.

Bütün bunları sadece 'yok' a sığdırmıştı.

" Yok."

•

Üzgünüm hikaye çok durgun ve sıkıcı olmaya başlamıştı :(