I was going to the hospital.Kanina ay kinuha ko ang cellphone Ni Drake para matawagan ang mommy niya at...kapatid?...siguro?.
Pagloob ko sa hospital, tinanong ko kung nasaan ang room NI Drake at sinabing 23floor, room122 at agad akong nagpunta.
Walang tao sa labas ng room ,siguro nasa loob sila .Lumapit ako sa pinto at kumatok Sabah bukas ng pinto....
"Hello Tita, ako po young tumawag kanina" sabi ko at nakipagbeso naman siya sa akin..gising na so Drake......
"Ah...Iha,..ahmm..I-iwan ko muna laying dalawa ha..."
"Opo Tita," Bago siya lumabas at hinalikan niya ang noo ni Drake.....is sweet mom.....
SILLLENNCCEEEE!!!!!!!
"Ahmmm...Drake, ano palang nangyari sayo?" tanong ko kay Drake....
"Fry,Fry I was dying,I had stage Four cancer..." ang seryoso ng muka niya it cannot be....
"What? How? When? It is because of me?" kinakabahan na ako pero alam niyong reaction niya? Ganito lang naman.....
"Hahaha!!! Napakaseryoso mo naman,hindi no! Nahilo lang ako kanina pero okay na ako,Ako pa!" yabang ehhhh....tsk! tsk!
"Ikaw talaga,ang akala ko totoo na"biglang naging seryoso ang reaction niya
" Fry can we be friends?"tagusan sa mata ang pagtingin niya sa akin...
"Ahmmm...In one condition" haha kala mo ahhh....nacurious ako ehh....
"Ano yun" mabilis niyang sagot
"Tell me bakit dito ka nag aral sa mababang paaralan eh ang yaman yaman mo naman.....curious lang ako ikaw kasi yata ang pinakamayaman sa school eh"
"Ah, w-wala kase may tao akong kailangang makita bago ako ako lumisan"
"Aalis ka?! Iiwan mo naman ako eh bakit ka pa nakikipagkaibigan sa akin?" pabalang kong tanong
"Wow ang emotion,mamimiss mo ako noh!!!..ayiieee" sabay kiliti niya sa tagiliran ko....isshhhhh
"Asa!,syempre nakakawang ganang maging kaibigan yung nang iiwan" sabay irap sakanya....ayokong maging friend for granted.....
"Masyado kang seryoso,siyempre matagal pa yun,huwag kang mag alala dadalawin naman kita eh!!!" natatawa niyang pagkakasabi na nagbigay pangilabot sa akin...bakit kaya?
"Aishhh...sige na nga,friend?" sabay lahad ng aking kamay
"Friends! Sa wakas di ka loner...hahaha!!" sabay abot ng kamay ko.
Habang tinitignan ko siya,parang may naaalala ako sa kanya....
"Your very familiar Drake" pagkunot ng noo ang naging itsura niya...
"H-huh?" why stummering?
"Ahhh, wala guni-guni ko lang siguro yun" sinabayan ko nalang tawa para di halata......
YOU ARE READING
My Unexpectable Friendship
Fiksi RemajaA story of a girl without knowing that theres someone waiting for her attention.Would that unfriendly attitude will change or will just vanish by the happiness.Can he be the best or would he keep those lies forever?
