(İyi okumalaaar ah ve bir de yorum yaparsanız çoook mutlu olurum gerçekten yorumlarınız çook önemli. Ve oylamayı unutmayın sizi seviyorum xx )
Geri çekilip Harry’i görmek için baktığımda orada yoktu. Sadece Kate şok içinde açılmış gözleriyle bana bakıyordu. Tabi ki Harry orada olmayacaktı. Sana bu zevki yaşatır mıydı? Salak herif.
“Vay canına. Bu biraz, aniydi.” dedi Michael gülerek.
“Şey birini öperek girmek de gelenektir.” dedim umut vermemek için.
Ama hiç de üzülmüş gibi gözükmedi. Tabi ki üzülmeyecek seni aptal. Onlar erkek.
“Sorun değil bunu-“ sözü biri tarafından geri çekildiği için bölündü.
“Harry?” dedi Michael gözlerini irice açarken.
Harry’nin ‘bakışlarımla seni öldüreceğim’ bakışlarına aldanmadan konuşmaya devam etti.
“Aman Tanrım! Adamım! Bugün daha harika olamazdı. Nasılsın dostum? Beni hatırladın değil mi? Michael!”
Harry onun sorusuna aldırmadan ‘bakışlarını’ bana yöneltti.
Sonrasında hızla bileğimi kavradı.
“Yürü.” diye emretti.
Dişlerinin arasından tıslayarak konuşuyordu ki bu Harry’nin öfkegasm geçirmek üzere olduğunun işaretiydi.
“Bırak beni.” diye onu taklit ettim.
Çırpınsam da tüm çabalarım boşaydı. Kalabalığın arasında bir anda beni sürüklemeye başladı. Michael ise ağzı açık bir şekilde bize bakıyordu.
“Hemen bırak beni!” diye bağırdım.
“Kes sesini Emma.” dedi.
“Çığlık atmaya başlarım.” diye tehdit ettim.
Yüzünü buruşturdu.
“Zaten bağırıyorsun, yardım eden birini göremiyorum.”
Beni hala sürüklerken Jessie ve Matt’i öpüşürken gördüm.
Kavga etmişlerdi ve Matt gelmeyecekti?
Şu an bunu sorgulayacak durum da olmadığımı Harry bileğimi biraz daha sıkınca hatırladım.
“Jess! Yardım et!”
Hemen bana baktı.
Bana doğru otomatik olarak bir adım attı.
“Jess!” diye bağırdı Harry.
“Bırak arkadaşımı moron!” diyerek avını görmüş leopar gibi Jess’in Harry’nin üstüne atladığını söylemek isterdim.
Normalde böyle yapardı.
Ama bu sefer Harry’nin bağırmasıyla birlikte geri çekildi bana özür dilediğini belli eten bir bakış attı.
Ben ise şok içinde ona bakıyordum.
Sonunda şoku atlattığımda Harry, beni burada kiralamış olduğunu düşündüğüm arabasının içine ittirerek soktu.
Hemen kendisi de bindi ve kapıları kilitledi.
Ne ara o kalabalıktan kurtulup bir sokağa girdik de arabasına bindim, hiçbir fikrim yok.
Sonunda ben de öfkelendim.
“Bana bunu yapamazsın! Beni böyle bir tür köpekmişim gibi çekiştirip bir yere götüremezsin!”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Memories From The Past
FanfictionDans tutkusu, normal bir hayatı olan bir kız ve onu daha çocukken, tanıştıkları andan itibaren, herkes ve her şeyden korumaya, her zaman yanında olmaya yemin etmiş bir çocuk. Çocuk aklıyla edilmiş bu yemin ve olmak istediği 'Superman' yıllar içinde...
