Happines is not out there, it's in you. Nabasa ko ito mula sa Facebook status sa wall ko. I'm wondering, if happiness is in yourself, why i couldn't feel it? I mean the real one. Bakit ang ilap ilap ng kasayahan sa akin? Why do i still have to earn it? From the people i grew up with? My mother.
But never in my wildest dream na mag reklamo at mag rebelde. I am hopping that maybe someday, they will see me. They will see my worth. That i am not just an invisible daughter.
"Mama, pinapatawag nyo raw po ako" nang makapasok ako sa study room.
Nakatalikod ito mula sa kinatatayuan ko. Despite her age maganda parin ang pangangatawan nito. Ang Kaniyang kutis na porselana mga matang pusa at pang modelong labi at matangos na ilong. Bawat galaw nito ay sumisigaw nang karangyaan, matangkad rin ito kagaya ng aking mga kapatid. Namana ni kuya Victor at kuya Lucas ang Awra ng aming ina. Pino at kagalang galang.
Shes my icon, when i was a grade school inaral ko ang kaniyang pag kilos shes my mom. I am only girl in the family kaya dapat kagaya ko si mama, hindi man ako kasing puti ng kutis nito at kasing ganda ng hubog ng kaawan nito ay gusto kong kahit ang pag kilos nito nalang ang makuha ko. I am so thirsty, sa atensyon niya.
"There you are hija." Lumapit ito sakin. Mahinhin ang pag kilos nito. Humalik ako sa kaniya, its been a month since nag bakasyon siya sa New Zealand.
"I missed you Mama" i whispered
Lumayo lang ito sa akin at ngumiti. Hinaplos nito ang aking pisngi.
"I heard hija nag madalas kayong lumabas ni Matthias Sebastian?"
Malambing niyang sabi. Ngunit inignora ang unang pahayag.
I smiled bitterly. Matthias? she knows him.
"Hmm. He's my block mate mama and ka grupo ko rin po siya sa mga minor subjects" kunot noo, ngunit patuloy kung paliwanag.
She has these thing na i should be friend with Matthias Sebastian. He's my school mate since grade school. Were not close but at least we knew our both existence. Casual pag nag kakasalubong tango o ngiti lang. he's a campus heart breaker, a Womaniser a flirt i am fully aware of that. Kaya nga siguro natural lahat ng madidikit dito ay na i-issue.
Recently maybe nag kakasama kami because we are part of the same group. Same circle of friends and same school.
Nag taas lang ng kilay ito. Like shes looking for something else.
"I see. Emelia mentioned that she wants to see you again. Its been what? Ages since she saw you Athara hija" mahinahon ang bawat salita nito.
Umupo ito sa kaniyang swivel chair. Kahit sa pag upo nito ay makikita mo parin ang pagiging ilegante nito.
" Really po? Kelan po ba? Are you coming with me mama?" I cant help but to feel excited. Maybe i am just so thirsty with her love. Kaya kahit sa kagitong paraan makasama ko lang si mama ay ayos na sa akin. Kahit ano para maramdaman kong masaya siya.
"Off course hija and i forgot i brought you a dresses! Come here" tumayo ito para kunin ang ilang paper bag sa may tabi ng kaniyang lamesa.
"Thank you po ma!" I hugged her i cant help it. Hindi ito madalas katunayan niyan ay ito ang una niyang binigay na pasalubong sa akin na siya mismo ang pumili at personal na nag abot sa akin.
"Hmm. No problem hija. Ware it tomorrow night okey?"
Kadalasan kasi ay si Papa at ang mga kapatid ko ang nag bibigay sa akin. Hindi ako nakakasama dahil puro business ang pinupuntahan nila at ako nag aaral naman.
"Ma'am nandito na po si Mrs. Cervantes" ani ng aming kasambahay na si Helen
"Really? Papasukin muna Helena" sabi niya. " i have to go Athara hija, don't forget to invite your friends to your kuya Victor's birthday specially Matthias okey? Bye" humalik ito sa pisngi ko at agarang umalis.
"Opo Mama. I'll ware it po! Take care!" ngunit sumarado na ang pinto ng silid.
Napabuntong hininga ako at tinitigan ang mga pasalubong ni mama. A white spaghetti strap hanggang itaas ng tuhod ko ang haba nito. Maganda ang pag kakaditalye ng damit, bakit nga ba pipili ng isang simple ang isang Felicia Diamante Aleje kung halos ng gamit nito ay mula sa mga kilalang designer at mula pa sa ibat ibang mga bansa.
She probably didn't know the word simplicity all she know were elegance and extravagant.
Kinahapunan nag pasya akong lumabas hindi dapat ako pupunta cause i thought mama will be staying for the whole day, but apparently not.
"Hello Athara"
"Hello Eli"
"Whats up? I thought you're busy?"
"Nope. Mama's with her friends" paliwanag ko dito.
"Oh! So, sasama ka?" May pag alin langan pa ito.
"Yep! San ba?"
"Great! Lets meet at BAAMM! In Eight" she beamed
"Alright. See you then"
"This will be your great night ever! Im so excited. I promise!"
"Yeah whatever"
I changed my pants and shirt into something club outfit. This will be my third time in bar. Denim skirt na parang sinadyang tastasin ang laylayan nito and off shoulder white blouse and cream pumps. I am not usually into hills but there's always an exemption.
"I'm on my way" i grab my purse and the key.
Pababa na ako bg hagdanan ng may nag salita mula sa aking likuran. Nilingon ko ito. Great! Nandito na pala siya.
"Where are you going young lady?" Its Lukas
"Lukas! Dumating ka narin?" Medyo gulat kong tanong dito. Naka puting v-neck shirt ito at walking short na black. Tumaas ang isang kilay nito. Hinagod ang aking suot mula ulo hanggang paa. Napa Nguso naman ako dahil duon.
Humalik ako sa pisngi nito.Umiling iling lamang ito sa akin. "Im going out with my friends Lukas"
"At this hour?" He check his watch.
"I'll be back before midnight promise Lukas"
"Its Kuya Lukas to you Athara" ani pa ng isang baritonong boses mula sa aking likod. Great dumating narin ang isa pang KUYA.
"Great kuya Victor! Your here too!" Hilaw na ngisi ko rito. Yumakap ako rito at humalik sa kaniyang pisngi.
"Where are you heading at?" Si Kuya Victor
"At BAAM kuya Victor I'm with Sanford siblings and off course with my friends. By the way i missed you both" i smiled sweetly.
Agaran din sinuyod ang aking damit. Hindi naman maiksi at kabastos bastos. Conservative kasi ang mga kuya ko kahit na sila pa ang lalake.
"BAAM? Is it a club Lukas?"
"Yep! Sa may Bayan mismo yan Kuya!" si Lukas
