Texting With My Step Brother [T.W.M.S.B.]|✔| -BOOK 1- #WWSA2k2018 #BC2k18 #WCC

🔸29🔸

Εξετάσεις/ Πανελλελε 2k18.

"Δεν θα περάσω, θα πάω σε καμία σχολή ζαμπόν κοπτικής, θα αποτυχω στην ζωή μου και δεν θα κάνω καλο σε αυτή την χώρα"κλαψουριζω στην αγκαλιά του Στεφάνου στο δωμάτιο του.
"Βρε Ελπίδα μου, έχεις διαβάσει τόσο πολύ για να μην περάσεις"μου λέει και με σφίγγει πάνω του.
"Σκατά θα τα πάω"

Αυτό ήταν.

Αντίο κόσμε.

"Αα για να σου πω δεν έχω πηδη- εννοώ δεν σε έχω αγγίξει εβδομάδες τώρα, οπότε το καλό που σε θέλω να γράψεις καλά" με προειδοποιεί.

Κανει πολυ ζεστη εδώ μέσα μου φαίνεται;

Με κόκκινα μάγουλα σηκώθηκα και τον τράβηξα πάνω.

"Ελα, πάμε να γράψουμε" του λέω και τον τραβάω μέχρι την πόρτα για να αρχίσουμε να περπατάμε προς στο σχολείο για να γράψουμε σκατουλες.

[...]

"Σκατά, σκατα, σκατά!" Λέω γρήγορα και πηγαινοερχομαι πέρα δώθε.
"Ρε Ελπίδα ηρέμησε" ακούω την φωνή της Στέλλας , αλλά την αγνοω.

Μα να μου ρίξουν κάτω το κρουασάν;;;;
Τι απανθρωπιά που δέρνει τον κόσμο.
Τςτςτς.

"Το κρουασάν σε καίει; Πήγαινε πάρε άλλο. Έπρεπε να αγχωνεσαι για το πώς έγραψες"
"Α, έγραψα τέλεια" αναφωνω αδιάφορη.

Καλε. Ο Στέφανος που εξαφανίστηκε;

"Ηλια; Ο Στέφανος που είναι;"

Ανασηκωσε τους ώμους του και έδωσε ξανά την προσοχή του στην Στέλλα.

Που σκατά είναι;

Τουαλέτα πήγε, μέσα έπεσε;

Ειχα ενα κακό προαίσθημα..

Έτρεξα στις τουαλέτες και μπήκα μέσα.

Ω, όχι!

Στο βάθος η φιγούρα του Στεφάνου να φιλάει την Κατερινα θα μου στοιχειώνει πλέον το μυαλό.

"Στε-στεφανε;"αναφωνω σπαστά ενώ δάκρυα αρχίζουν να πέφτουν στα μάτια μου.

Προδοσία...

Τα χείλη τους ξεκολλησαν και με κοίταξαν.

Ο Στέφανος, είχε χάσει το χρώμα του ενώ η Κατερινα με κοιτούσε με υφακι.

Αν σε μουτζουρωσω θα σου πω εγώ.

"Ελπίδα, να σου εξηγήσω"αρχίζει να λέει την κλασσική ατάκα και έρχεται κοντά μου.

Έκανα πίσω βήματα και τα χέρια μου μπροστά για να μην με πλησιάσει.

"Γιατί;"ρωταω ενώ κλαίω.
"Δεν την φιλησα. Ήρθε εδώ μέσα και άρχισε να φιλάει" φαινόταν απελπισμένος.
"Το συνεχισες όμως!" Του φωνάζω και κλαίω δυνατότερα.
"Με κρατούσε για να μην φύγω! Πες και εσύ κατι!" Φωνάζει στην Κατερινα και εκείνη έρχεται προς τα εμάς.
"Τι λες βρε Στεφανούκο; Εσύ με έφερες εδώ μέσα" είπε και ένας λυγμος έφυγε από το στόμα μου.

Την κοίταξε δολοφονικά.

"Τελειώσαμε.." του φωνάζω και σαστισμένος με κοίταξε.
"Τι; Όχι! Δεν τελειώσαμε. Πρέπει να με πιστέψεις δεν θα το έκανα ποτέ αυτό σε εσένα"

Κούνησα το κεφάλι μου απογοητευμένα και έφυγα κλαίγοντας από τις τουαλέτες.

Στέφανος POV.

Έφυγε..
Δεν με πίστεψε.

"Θα σε σκοτώσω"λέω απειλητικά στην Κατερινα.

Της είπα την αλήθεια, αλλά λογικό είναι να μην με ακούσει.

"Τελειώσαμε.."

Στριφογυρίζει αυτή η λέξη στο μυαλό μου.

Δεν γίνεται να την αφήσω.

"Γιατί το έκανες; Μου λες;"φωνάζω μπροστά στο πρόσωπο της τρομάζοντας την.

Σίγουρα αυτή την στιγμή είχα μία τρομαχτική όψη.

Ξεφύσισα και βγήκα από τις τουαλέτες ψάχνοντας την στο προαύλιο.

Πουθενα.

Απελπισμένος, έφυγα από το σχολείο τρέχοντας στο γήπεδο.

Ούτε εδώ ούτε σε κανένα μέρος που έχουμε πάει.

Αρα είναι στο σπίτι της.

Τρέχω προς την γειτονιά της και αρχίζω να χτυπάω το κουδούνι πολλές φορές και μετά την πόρτα.

"Ελπίδα γαμω άνοιξε μου!" Φωνάζω.

Μετά από κανά εικοσαλεπτο τα χτυπήματα μου γίνονται μικρές μπουνιές στην πόρτα.

"Παρακαλώ" ειπα άηχα και ένα δάκρυ κύλησε.

Την έχασα..

Ή πόρτα άνοιξε ενώ ήμουν έτοιμος να φύγω.

Ή μαμά της εμφανίστηκε και μου χαμογέλασε λυπητερά.

"Αστην να σκεφτεί"μου λέει σιγά.

Νόμιζα ότι θα μου φώναζε.

Κούνησα θετικά το κεφάλι μου και ρουφηξα την μύτη μου.

Ήμουν σπασμένος σε χίλια κομμάτια..

Έφυγα απο το σπίτι και κατευθηνθηκα στο δικό μου.

Όπου και να καθόμουν τα πάντα μου θύμιζαν εκείνη..

Σκατά!

....
🔸🔸🔸
Για αρχή, μην με βρισετε που αργησα λίγο να ανεβασω κεφ:)
Δεύτερον, μην με πάρετε με τις τσουγκράνες που χωρίσαν:)
Γιατί χελλοου έπρεπε λίγο δράμα πριν το happy end;)

Θέλω να ακούσω τις γνώμες σας😂:)

Τα λέμε στο επόμενο💫

-SerpaNtina♥