Half Angel, Half Demon. ☑️

FINAL CHAPTER: 32

(AN: ff een korte mededeling, ik wou echt ergens tot hoofdstuk 45 ofzo gaan, maar ik maak het verhaal nu ook veel korter. Want anders wordt het echt te lang om te af schrijven. Ik wil dit boek gewoon een x af hebben. Dus ik denk dat ik dit hoofdstuk gewoon XXL maak, zodat jullie ook een lekker lang hoofdstuk hebben als een soort kadootje voor al die andere korte en slechte hoofdstukken xx)

We rest van de dagen gaan hetzelfde, we trainen, eten, en dan gaan we weer naar bed toe. De trainingen zijn echt heel zwaar, maar naast het vechten hebben we ook nog oefeningen voor mijn krachten. Zover ik die heb. (AN: wat ik dus met chaos boek bedoel, aan het begin was ik heel fanatiek met allerlei krachten, en nu is het zo lang geleden dat k heb geschreven, ik weet nauwelijks meer weet wat ik toen allemaal had gedaan dus ja vandaar dat het nu zo vaag is I'm sorry. En sorry voor de zoveel AN's in dit hoofdstuk xD)
~ na 8 dagen ~
Ik sliep, ja ik sliep. Hartstikke leuk. Maar om 02:46 in de nacht, stormde Marijn onze kamer binnen. 'Meiden we worden aangevallen! Snel ga naar de opslag kamer achter jullie spiegel en pak alles wat je nodig hebt.' Marijn rende de kamer weer uit en begon bevelen te roepen. Ik werd zo wel snel wakker en zei: 'zie je wel, er was iets achter die spiegel!' Ik grijp snel een borstel mee en probeer de spiegel te openen. Mooi hij klikt open. De hele ruimte wordt verlicht en er zijn 4 gekleurde pakken, 1 pak is grijs. Wind voor Storm denk ik. 1 pak is bruin, aarde voor Joël. En dan hebben we nog 2 pakken over waarvan 1 geel is en de ander is zwart. Het gele pak voor Ariël als Energie en de zwarte voor mij als... Geen idee eigenlijk. Ik hoor allemaal 'aah.' 'Ohh.' 'Wowie.' Ik loop snel naar het zwarte pak en trek hem aan. 'Wow deze past precies, en je kan er ook lekker soepel in bewegen. *maakt eventjes een salto en split.* 'Niceee.' Zegt Ariël. Iedereen heeft der pakken aan en we kijken in de kast. Allemaal leuke gadjets. Aan een uitklapbaar net tot aan een rook parfum flesje. Je spuit het bijvoorbeeld in iemand's gezicht en dat vormt zich tot allemaal rook zodat diegene niks meer ziet. Maar diegene die het spuit die kan alles nog wel zien. De andere meiden, Storm, Ariël en Joël pakken wat gadjets die hun handig lijkt. Ik echter, heb vertrouwen in mezelf en ik pak niet zoveel poes pas. Ik pak nog wel een scherp mes en handschoenen. De andere meiden doen wat wat prutteltjes aan hun gezicht en haar enzo. Ik kam mijn kaar en prop het is een strakke staart. 'Het zit wel goed zo, zijn jullie klaar?' Ik hoor een 'Ja!' in koor van de 3 andere meiden. We lopen terug en haasten ons naar buiten. Ik heb echt nog geen idee waar dat gevecht is. We komen buiten aan en we zien een hele grote zwarte vlek in de verte. Marijn komt naar me toe gesneld. 'Tamara, dit heb ik je nog niet gezegt en weinig geoefend, maar het gevecht gaat plaatsvinden in de lucht dus je zal je vleugels moeten gebruiken... oh en het is handiger als jullie je krachten samen binden. Vooral omdat Tamara alle 4 de elementen heeft. En de andere 2 meiden 2 elementen versterken, en Ariël energie apart heeft. Wordt de kracht nog sterker. Oke meiden, ga nu de lucht in.' Marijn loopt weer weg naar de andere troepen. Het plan was al uitgelegd. De soldaten vliegen voorop, en wij blijven erachter met de achterhoede. De verkenners die zeggen wanneer de zwarte wolk dichterbij komt. En als het echt nodig is dan gaan wij naar voren en tja vechten we.
Na 17 minuten komen de verkenners aangevlogen. Eentje zegt er hijgend: 'Sir, de zwarte wolk... het zijn wel..... tien duizenden demonen.... met voorop... *hijg puf* Heer Roderick. *hijg hijg*' De demonen wolk komt dreigend dichterbij. Onze soldaten en de demonen staan nu tegen over elkaar. Ik zie niet wie er voor de demonen staan. Maar onze koning die vliegt naar voren. 'Wat wil je Roderick?' Zegt onze koning tegen Roderick dus. 'Ik wil alle dimensie's natuurlijk.' Zegt een krakerige stem. 'Ah we hebben het meisje in ons midden, dan is het ook wel overbodig om zo krakerig te praten.' Zegt de krakerige stem nog steeds. 'Tamara, lieveschat kom eens naar voren.' Wth, dat klinkt exact als de stem van Zack. 'Wait whut, hoe kent Roderick mijn naam?' Fluister ik naar de meiden. 'Idk.' Krijg ik terug van Storm en Ariël. De koning wenkt mij. Shipsjes ik moet dus echt naar voren komen. 'Meiden, sta klaar om bij mij te voegen als het op een gevecht uitloopt.' Ik vlieg naar voren. Ik vind mijn vleugels nog steeds apart, en zo goed kan ik ook weer niet vliegen. Ik vlieg een stukje omhoog om over de soldaten te vliegen. Mijn vleugels zijn aardig groot vergeleken met andere mensen. Terwijl ik vlieg kijk ik nog achterom. Maar nadat ik voor me heb gekeken naar Heer Roderick. Sta ik stil en vang ik vliegen. Alle puzzelstukjes vallen nu op zijn en haar plaats. Wanneer Zack telkens snel weg moest, of wanneer een vriend van hem Zack perongeluk Rode-Zack noemde. En die vriend blijkt dus zijn hulpje te zijn. Want de enige echte eikel Zack staat nu tegenover me. 'Hoi schatje van me, het spijt me dat dit zo heeft moeten lopen. Maar ja ik heet dus Roderick, en geen Zack.' Glimlacht hij nep lief. De woede borrelt in me op. Ik knijp mijn vuist samen om mijzelf te bedaren. 'Oh, wordt je boos? Hm wat jammer nou. Oke maar goed, jij koning, en Tammie. Ik geef jullie nog een keuze. 1, geef je over en dan worden jullie allemaal mijn slaaf wanneer ik deze dimensie regeer. Of 2, vecht, en zie mij het kasteel verwoesten als je op je sterfbed ligt.' Eindigt hij zijn zin. Ik kijk hem vol ongeloof aan. Dit is Zack niet, was het dan allemaal acteer werk? Ik kijk de koning aan. 'Wat gaan we doen?' Vraag ik aan hem. Hij slaat een arm om mij heen en hij loodst mij naar achter toe. 'Weet Roderick van jou krachten af?' Vraagt hij voorzichtig. 'Waarschijnlijk wel, hij vroeg in mijn normale wereld altijd wel dingen enzo over vreemde wezens of weet ik veel wat. Maar ik zag wel ooit een keer dat hij een rooie gloed in zijn ogen had.' Ik zie de koning fronsend kijken. 'Dat is niet goed, als hij rooie ogen heeft. Dan heeft hij de zeldzame kracht van een eeuwen oude demoon geërfd. Of misschien wel gekocht of iets.' 'Wat doet die kracht dan?' Vraag ik, want ik heb echt geen idee welke kracht of welke eeuwen oude demoon. 'Dat weet niemand. Maar er gaat een gezegde, dat als er iemand die kracht heeft. Dat er ook ergens op de hele wereld een jongen is die een goude kracht heeft en hem kan verslaan. Alleen die is nooit gevonden.' Wacht goude kracht? 'Uh, ik heb wel een keer gehad dat er goude stralen uit mijn handen kwamen en mijn vleugels goud werden...' Zeg ik voorzichtig. 'Maar, de goude kracht wordt al eeuwen geërfd door jongens. Dan ben jij waarschijnlijk het eerste meisje in de geschiedenis die de goude vleugels heeft. Zo heet het trouwens, als je goude vleugels hebt heb je die goude kracht. Maar iedereen is de vleugels vergeten en dus noemt men het goude kracht. Maar dat betekent dat Roderick niet van je goude vleugels afweet. Anders had hij niet aangevallen.' Ratelt hij aan een stuk door. 'Koning, volgens mij bent u gespannen. Zal ik anders het woord voeren?' Stel ik voor. 'Jajaja is goed meid.' Ik vlieg weer naar voren en mijn gezicht staat op onweer zodra ik Zack zie staan. 'En wat hebben jullie besloten Tammie?' Ik irriteer me nu al aan hem. 'We vechten.' Zeg ik kortaf. 'Dat is nou jammer, ik ga je wel missen hoor Tamara, je was een leuke missie.' 'Geez, mag ik je bek snoeren? Je irriteert me.' Ik begin nu best wel boos te worden, hoe durft hij. 'Try me.' Zegt hij alleen. 'Now is the game on.' Ik geef het teken naar de soldaten dat ze kunnen aanvallen. Roderick doet precies hetzelfde maar dan in woorden. 'AANVALLEN!' Schreeuwd hij keihard. Ik merk dat de meiden nog niet naast me staan dus begin ik zelf maar. 'Jij achterbakse zure aardappel hoofd dat je bent, hoe durf je met de gevoelens met een meisje te spelen. En dat alleen maar voor een freaking dimensie.' Nu barst ik los ook. 'Nee maar echt, waarom. Alleen maar zodat je een dimensie kan hebben. Waarom zou je überhaupt meerdere dimensie's willen hebben. Is er 1 voor jezelf niet genoeg ofzo?!' I'm pissed. 'Nou kijk, dat hebben ze je waarschijnlijk niet vertelt. Maar nee er bestaat geen dimensie voor demonen. Het is alleen een aparte wereld, maar dat is een gevangenis. Niks demonen dimensie, wij zijn al opgesloten voor Idk hoeveel eeuwen. En toevallig heb ik een paar maanden terug een kracht ontdekt. Ik leef nu voor eeuwig, en ik ben niet te stoppen.' Ah daar hebben we de eeuwen kracht. Nu krijg ik een leuk idee. 'Heb je ooit gehoord van de goude vleugels? Men noemt dat tegenwoordig de goude kracht.' Ik doe mijn ketting af. Ik had erover gelezen dat mijn ketting helpt te beheersen over mijn innerlijk. Zodra ik hem op de grond gooi voel ik mijn woede nog erger opborrelen. Ik voel hoe mijn lichaam weer overgenomen wordt door adrenaline. Normaal heb ik geen controle meer, alleen ik concentreer me nu volledig. En ik kan mezelf nog besturen. Mijn vleugels veranderen langzaam van wit/zwart naar goud kleur. Het begint bij mijn schouders en loopt zo langzaam over naar de puntjes. Als ik mijn vleugels beweeg, wat ook moet anders pleur ik naar beneden. Laten ze goude en witte glitters achter. Dus zeg maar van die sprinkeltjes. Mijn kleding veranderd ook weer, deze keer niet naar zwart met goud. Maar mijn pak die ik al aan had krijgt wat goude glitters. Mijn haar gaat uit een staart en wordt een stuk lichter. Alsof het opeens wordt geblondeerd zonder het blonde. Het krult zich heel mooi en laat zich langs mijn schouders vallen. Mijn handen tintelen weer. 'Ik ben er klaar voor, jij ook Zackie?' Als hij irritant gaat doen, kan ik dat ook. Ik voel een hand op mijn schouder, daarna nog een op mijn andere schouder. Ik kijk naast me, Storm en Ariël staan naast me. Joël komt er ook naast staan en legt haar hand op de schouder van Storm. Ik zie nu pas het grote gevecht in mijn ooghoek. Ik draai me om en zie dat alle demonen de soldaten hebben omsingeld. Het is prakties 4 tegen 1. Net als ik me weer terug omdraai krijg ik een grote klap tegen mijn kaak aan. Zack, ik bedoel Roderick heeft me zojuist een energie stoot gegeven. Oh hier gaat hij echt spijt van krijgen. 'Asshole, mijn kaak was net beter.' Roderick blijft blauwe energie stralen afvuren, ik heb geen tijd om terug te vuren. Ik blijf ze ontwijken maar af en toe krijg ik een schot.
Uiteindelijk vlieg ik uitgeput tegenover Roderick. De meiden zijn de andere gaan helpen bij de ziekenbedden nadat ze waren neergevallen. Ik krijg weer een blauwe straal op me afgevuurd. Deze keer zie ik hem net iets te laat en hef ik mijn handen op als reactie. De blauwe straal raakt mijn handen en het zuigt zich op. Ik word weer gevuld met energie. 'Wow dat wist ik niet.' Fluister ik zachtjes. 'Ug waarom ga je maar niet dood.' Zegt Roderick geïrriteerd. 'Ik weet niet of je het had gemerkt, maar ik ben diegene met de goude vleugels, ook wel de goude kracht.' 'Huh, maar je vleugels zijn gewoon wit. En je bent een meisje, dus dat kan niet.' Zegt hij merkwaardig. 'Ben je kleurenblind ofzo?' Vraag ik me perongeluk hardop af. 'Uh ja hoezo?' Ik spreek een spreuk uit die ik ergens heb gelezen. Ik zie Zack om zich heen kijken. 'Wow ik zie alles weer normaal. Heb jij dat gedaan Tamara. Waarom?' 'Dan zie je tenminste mijn vleugels en geloof je me.' Zack staart me met open mond aan en kijkt naar mijn vleugels. 'Je hebt echt goude vleugels.' Ik zie op zijn gezicht dat hij al bang wordt maar dat maakt snel plaats voor zelfverzekerdheid. 'Je bent een meisje, wat kan je nou aanrichten?' Vertelt ie. 'Jammer nou weer, dat je eerst jezelf laat zien maar daarna toch weer voor het acteerwerk gaat, maar ja ik kan behoorlijk wat aanrichten ja.' Ik kijk om me heen en zie plots die ene leider waar ik eerder had tegen gevochten. Ik stuur een klein beetje energie naar mijn rechterhand en ik vuur het af naar hem. Hij draait zich net om en ziet mij die straal afvuren. Zijn lichaam verpulvert naar as. 'En dit was nog maar een klein beetje energie Zackie Packie.' 'Ik haat die bijnaam Tam. Dat weet je.' 'Ja daarom gebruik ik hem ook oekel.' Ik zie in zijn ogen dat hij iets gaat doen. Ik draai me goed om en sta klaar voor hem. Hij strekt zijn hand om een straal af te vuren en ik doe hetzelfde. Ik blijf energie sturen naar mijn rechterhand. De blauwe straal raakt bijna mijn hand aan. Ik stuur nu 2 stralen af met beide handen. Ik voeg ze samen en de goude en blauwe straal staan weer beide in de helft. Opeens voel ik handen op mijn schouder en ik voel me een stuk beter. Ik krijg energie binnen van de meiden. Ariël vuurt een gele energie straal af en voegt hem bij mijn dikke straal. Joël doet hetzelfde maar dan een groene aarde straal en Storm met een grijze van wind. En Melissa stuurt een rode straal van vuur af. Met ze 5e sturen we onze energie en stralen naar Roderick af. Onze straal raakt bijna zijn handen maar hij trekt terug. Snel geef ik zoveel mogelijk energie en onze straal raakt Rodericks handen aan. Langzaam verbrijzelen zijn handen, dan zijn armen en zo valt hij in stukjes uit elkaar. Voordat hij helemaal vervallen is zegt hij nog: 'het spijt me Tam, ik vond je oprecht leuk.' Toen viel hij uit elkaar. Iedereen stopte met vechten en keek ons aan.
Ik sla mijn handen over Storm en Ariël heen want ik ben wel aardig uitgeput. De soldaten van ons slaan de demonen in de boeien. Het gevecht is over en de demonen zijn verslagen. Storm en Ariël brengen me naar de ziekenbedden. Zodra ik op het bed lig val ik meteen in slaap.

~ 2 weken later ~

Ik pak mijn tas en loop uit het kasteel. Ik kijk nog even naar het kasteel. Ik heb hier wel een mooie tijd gehad. Ik huppel naar Blake en geef hem een kus. Blake heeft me een paar dagen na het gevecht gevraagd. 'Hey.' Glimlach ik. Wat is hij toch cute. Jammer dat ik afscheid moet nemen. 'Ik ga je missen babe.' Zegt hij zwoel in mijn oor. Ik leun tegen hem aan. 'Ik jou ook.' Ik zie alleen dat hij ergens over twijfelt. Ik vraag er al dagen naar alleen hij geeft geen antwoord. Ik zeg Rory en de koning nog even gedag en loop dan mee met Storm. Ik kijk nog achterom en zie Rory iets aan Blake geven. Ach ja. Ik draai me weer om en sta op het punt om het bos in te lopen. Maar ik word gepakt bij mijn hand. Er worden 2 handen op mijn ogen gelegd. 'Blake wat is dit, ik moet naar huis.' Ik giechel. 'Draai je om.' Zegt hij alleen. Ik doe mijn ogen open als Blake zijn handen heeft weggelegd en ik draai me om. Blake staat blinkend voor me en.... hij gaat op 1 knie! 'Nee Blake OMG!' Gil ik zowat. Blake haalt een doosje uit zijn zak en houd hem voor mij open. 'Wil je met me trouwen Tamara?' Ik sta hier te huilen. Ik schud mijn hoofd. 'Ja graag.' Krijg ik er met moeite uit. Ik steek mijn hand uit en hij steekt de ring om mijn vinger heen. Hij is echt prachtig. Damn. Ik sla mijn armen om Blake heen en zoen hem. Iedereen om ons heen klapt en juicht. 'JAAAA LEKKER TAM.' Schreeuwt Ariël. 'Goedzo meid, I'm Proud of you.' Zegt Storm happy. Marijn komt aangelopen. 'Ik ben blij voor jullie, alleen we moeten echt nu weg. Tamara je kan hier blijven of ga je mee?' Shizzle. Blake ziet mij heel erg twijfelen. 'Ga maar, ik red het wel.' 'Oke, maar Blake. I'm sorry. Ik ga dam terug maar eerst maak ik mijn school af. En daarna kom ik gelijk terug en gaan we onze planning maken voor de trouwdag.' Beslis ik dan. 'Kom nou.' Zeurt Marijn. 'Jaja knorrie.' Ik geef Blake snel een kus en ren achter Marijn aan. Voordat ik in het bos verdwijn zwaai ik iedereen nog uit.
We gaan met ze alle in een cirkel staan en even later sta ik weer thuis.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Oh Damn, het boek is af. Ja het is af.
Ik geloof het zelf eigenlijk niet. Het ging misschien een beetje snel, maar 1, ik had het Sws ingekort, 2 wat zou ik in vredesnaam moeten schrijven?
Hadden jullie eigenlijk verwacht dat Zack eigenlijk Heer Roderick was? De leukste ideeen van dit boek vond ik toch echt wel dat van Zack dat ie Roderick was, en dat Tamara goude vleugels en shizzle had. (Btw van dat goude kracht en eeuwen oude kracht dat had ik letterlijk verzonnen toen die koning en Tamara gingen overleggen lol.

Stem please, want ik heb echt uren aan dit hoofdstuk getypt (ik zit op 3044 woorden met alles erbij van begin tot aan het einde xD c: ) en laat me weten wat he ervan vind!!

Xoxo,
Ps, er komt nog een epiloog aan en een dankwoord.