Kolejna opowieść, którą prowadzę już nie sama, a z PatrycjaK79 :)
Historia nie co inaczej o Kubtali.
Zachęcamy do czytania...
OPIS:
Zacznij czytać a się dowiesz.
Natalia: -Spokojnie.-Uspokoiłam ją, choć sama byłam w szoku. Przecież prędzej podejrzewałabym matkę dziecka, a nie... -Spokojnie? SPOKOJNIE?! Ten gnój zabił mi dziecko!!!-Z każdym słowem wyrażała się coraz to głośniej i głośniej.-PRZYJEŻDŻACIE ZA PÓŹNO I JESZCZE MACIE CZELNOŚĆ MNIE USPOKAJAĆ?! Kuba chyba wyczuł zbliżające się niebezpieczeństwo, bo już sięgał po broń. -Broń? NA MNIE??? Popchnęła mnie z całej siły, a ja upadłam na chodnik, uderzając głową o podłoże... Przez chwilę miałam mroczki przed oczami. Zdążyłam zauważyć że Kuba strzelił w ramię tej kobiety i podbiegł do mnie. -Natalia! -Jest w porządku... Mój partner pomógł mi wstać i mnie przytulił. *** Sprawa szybko się zamknęła. Mordercą była kobieta, która była chora psychicznie. Kuba patrzył się na mnie z troską w oczach od czasu rozmowy w samochodzie. Po skończonym dniu pracy, Kuba, standardowo, spytał z uśmiechem na ustach, czy mnie podwieźć. -Jeśli Ci się chce...-Odpowiedziałam smętnie. Gdy wsiedliśmy do auta, mój chłopak nie ruszył. Zablokował też drzwi. -O co chodzi..? -Kuba. Nie chcę do tego wracać. -Nie odpuszczę.-Powiedział twardo, a ja westchnęłam. -Ja... Ta sprawa... To wręcz odzwierciedlenie mojego dzieciństwa... Kuba słuchał uważnie, ale wyglądał na speszonego. Czyżby zorientował się że to dla mnie ciężki temat..? -Moja matka była chora. Bardzo chora... -Rak..? -Nie. Zaburzenia schizo-afektywne. Psychoza i zaburzenia dwubiegunowe afektywne. Chciała mnie zabić. Nie raz. Gdy prawie jej się udało, zabrała mnie opieka społeczna. Mój ojciec, który był rozwieziony z mamą, gdy się dowiedział... On ją zabił. Z zimną krwią... Odsiaduje dożywocie... Kuba zaniemówił i...położył mi dłoń na udzie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Nie wiedziałem... -Nie mogłeś wiedzieć. -Kocham Cię... -Ja Ciebie też. Pocałowaliśmy się i pojechaliśmy do domu, nie wiedząc że ktoś nas obserwuje...
Kto może ich obserwować?
Dodałam dziś jeszcze jeden rozdział. Pati i ja prosimy o więcej komentarzy. To bardzo motywuje. Dzięki i już was zostawiam z myślami. ;)))
