Η απαλή φωνή της μικρής μου αδελφής ηχεί στο δωμάτιο ενοχλώντας με ελαφρά. Νιώθω την ανησυχία της στον τρόπο που προφέρει τις λέξεις.
Άλλωστε ξέρω ότι δεν της αρέσει να με ενοχλεί. Γνωρίζει πολύ καλά ότι λατρεύω τον ύπνο διότι εκεί, τίποτα δεν μπορεί να με αγγίξει.
Ανοίγω τα μάτια μου και της χαμογελάω αχνά δείχνοντας της ότι όλα είναι εντάξει. Έχει αρκετό άγχος για την ηλικία της ώστε να της προσθέτω παραπάνω.
Αφού σηκώνομαι και βάζω λίγο άτσαλα το σορτσάκι μου προχωρώ με αργά βήματα προς το μπάνιο. Αντικρίζω το είδωλο μου στον καθρέφτη και ένα πικραμένο χαμόγελο χαράζεται στο πρόσωπο μου.
Παρατηρώ με μεγάλη προσήλωση τις καστανόξανθες μπούκλες που πέφτουν λίγο πιο κάτω από το τέλος της μπλούζας μου.
Στην συνέχεια παρατηρώ τα αγουροξυπνημένα μάτια μου που ακόμα και τώρα διατηρούν αυτό το φωτεινό γκριζοπράσινο χρώμα τους.
Σειρά έχουν τα χείλη μου, που παρά το έντονο ροζ χρώμα και το ζηλευτό από όλους μέγεθος τους, φέρομαι αχάριστα απέναντι τους ξεσπώντας όλο μου το άγχος σκίζοντας τα ακατάπαυστα.
Την προσοχή μου τραβάει μια μικρή κοκκινίλα που έκανε την εμφάνισή της λίγο πιο πάνω από την κορυφή του χείλους μου. Με ξαφνιάζει μιας και το δέρμα μου είναι πάντα καθαρό και λαμπερό δίχως ίχνος από σπυράκια.
Αποφασίζω να χρησιμοποιήσω αρκετό concealer ώστε να καλυφθεί διότι κανείς δεν θα αφήσει ασχολίαστη και την παραμικρή ατέλεια πάνω στο πιο διάσημο και όμορφο κορίτσι του σχολείου.
Την ώρα που ντύνομαι παρουσιάζονται οι χαρακτηριστικοί ήχοι από την κοιλιά μου που δυστυχώς για μένα, είναι ένας τρόπος να φανερώνεται η ανάγκη μου για τροφή.
Αποφασίζω να το αγνοήσω και να συνεχίσω την ρουτίνα μου σαν να μην με διέκοψε τίποτα.
Ενώ είμαι έτοιμη να αποχαιρετήσω την αδελφή μου για να πάω στο σχολείο, μια ελπίδα μέσα μου με κάνει να ρίξω μια μάτια στην κουζίνα μήπως βρω κάτι να ελαχιστοποιήσει κάπως την πείνα μου.
Αφού ψάχνω εξονυχιστικά την κάθε γωνιά που θα μπορούσα να εντοπίσω κάποιου είδους φαγώσιμο, καταπίνω την απογοήτευση μου για την αποτυχημένη μου απόπειρα και ξεκινώ για το σχολείο.
Καθώς διασχίζω την είσοδο του γνωστού μέρους, νιώθω όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω μου. Το νιώθω ξεκάθαρα ότι κάποια είναι θαυμασμού, κάποια ζήλιας και πολλά κακίας. Πολλά κορίτσια δεν με συμπαθούν και δεν φοβούνται να το κρύψουν λόγω του ότι με θεωρούν την miss τέλεια. Με μισούν που μπορώ και διατηρώ αυτά τα κιλά και ταυτόχρονα καμπύλες, αυτό που δεν ξέρουν όμως είναι ότι για να έχω αυτές τις καμπύλες, έχω λιποθυμήσει από τις αμέτρητες ώρες γυμναστικής.
