Beauty and the Mask

Kabanata 1

Kabanta I

Beauty

Tinignan ko ang sarili ko sa salamin. My brown eyes looks very exhausted. I brushed my long black hair dahil medyo naging magulo ito nung bumabyahe ako papunta sa club. I had a rough day at school at hindi pa ako nagkapagpahinga pero here I go again, I need to earn money.

Everyone is busy prepping themselves para sa aming show mamayang hating gabi. I looked at the other girls and they're busy fitting their costumes. Kakatapos ko lang ding maisuot ang aking pulang costume at ngayon ay kailangan ko nang mag suot ng kolorete sa mukha.

"Anna! O ano? Handa ka na ba? Ikaw nalang ata yung hindi nakakapag-rehearsal!" singhag sa akin ng aming manager na si Madam Lady.

"Yes madam. I know the routines, don't freak out," utas ko.

Tonight's the 7th Anniversary of The Red Club. Mahalaga ito kay Madam Lady dahil sa mga bisitang manonood mamaya sa show. They're the usual guests. Business men, politicians, bachelors, celebrities and elite men who can throw us thousands of money. This ain't your usual cheap strip club, i'm telling you.

It's solely for the rich and poweful gentlemen.

Yes, nag t-trabaho ako sa isang maduming lugar. It's not literally dirty dahil para sa mga mayayamang lalaki ang lugar na ito. Pero kung iisipin mo'y halos lahat ng mga nandito ay gusto lamang magpainit ng katawan at lumigaya.

I'm a stripper who takes off clothes in front of men for their entertainment. The job description might be disgusting pero kung ito lamang ang magbibigay sa akin ng limpak limpak na pera ay hindi ako mag dadalawang isip na mag hubad sa harap ng mga lalaki.

I need the money. I badly need it. This is what provides for me and my mom. She's all I got so i'm willing to do whatever it takes to extend her life. May cancer ang mama ko. Nalaman ko ito 2 years ago nang minsang nag hahapunan kami at bigla nalang siya nawalan ng malay.

"Ma!" sigaw ko nang bumagsak si mama sa sahig.

Mangiyak ngiyak pa akong nanghingi ng tulong sa kapit bahay noon para maihatid si mama sa ospital. I was still 17 that time and I just got home from school when it happened. My mom seemed to be completely normal kaya nag taka ako kung bakit siya biglang nagkaganoon.

"Anna, ayokong mabigla ka pero kailangan nating harapin ang katotohanan," ani ng doktor na sumuri kay mama. Napabuntong hininga siya at lumingon kay mama na mahimbing na natutulog. Ibinalik niya naman agad ang kanyang mga mata sa akin. "Your mom has an Ovarian Cancer. And i'm afraid that she won't last any longer."

Gumuho ang mundo ko nang mga sandaling iyon. No! This can't be happening! Unti unting namuo ang mga luha sa aking mga mata at hindi ko napigilang ilabas iyon.

"Anong dapat nating gawin para gumaling siya, Doc?" habang inuutas ko ang mga iyon ang hindi ko parin napigilan ang pag hikbi.

My mom is all I have. Wala na akong tatay simula noong ipinanganak ako. He's an asshole for leaving mommy when he found out she was pregnant. Si Kuya naman, I don't know, he just suddenly left home at hanggang ngayo'y hindi pa umuuwi.

"I can't assure you that she'll be completely healed, Anna. But we have options. She can undergo Chemo Therapy to kill the cancer cells pero kailangan mong mag handa ng libo libong pera para sa mga sessions," sabi ng doktor. "I'll leave you as of now. Ipabibigay ko sa mga nurse ang discharge slip niyo mamaya. Reach out to me anytime kapag handa na ang mama mo para sa Chemo, alright?"