SİYAHİ~PARK JİMİN•√

🥀Bölüm 1🥀

Güney Kore... Hep hayalimdeki olan ülke. Üniversiteyi hep orda okumak istemiştim. Hayalimi gerçekleştiriyordum. Sonunda... Uçak biletimi yani biletimizi almıştık. Yarın gidiyorduk. Arkadaşım Zeynep'le. Çoğu zaman onunla vakit geçirirdik ve ne kadar küsersek küselim hemen barışırdık. İkimiz de hayallerimizin peşinden koştuk. Doktor olmayı istiyorduk ve doktor olmak için üniversiteyi Kore'de okumak. Yarın buluşup havaalanına gidecektik. Evimiz bile hazırdı. 2 katlı, havuzlu bir ev almıştık. Hep hayalimizdeki gibi... Bazı hayaller gerçekten gerçekleşebiliyor. Bavullarımı hazırlamaya başladım. Saate baktığımda 11'di. Yarının hemen olması için uyumak istemiştim. Yatağıma yattım ve gözlerimi kapattım. Ama bir türlü uyuyamıyordum. Hemen Zeynep'e mesaj attım.

Gönderilen: İKİZİM❤
-Kanka ben uyuyamıyorum.

Gelen: İKİZİM❤
-Neden?

Gönderilen: İKİZİM❤
-Salak mısın kanka? Yarın Kore'ye gidiyoruz.

Gelen: İKİZİM❤
-Bende çok heyecanlıyım ama uykum var. Uyumam gerek kanka. Rahat bırakır mısın?

Gönderilen: İKİZİM❤
-Tamam be. İyi geceler balım🌹

Gelen: İKİZİM❤
-İyi geceler aşkım.🌹 Sende yat ve uyu. Yarın erken kalkmamız lazım. Uyanamazsan kafanı kırarım😂

Gönderilen: İKİZİM❤
-Hemen yatıyorum. Kafama yazık😂

(Görüldü 23.42)

Artık uyumaktan başka çarem yoktu. Sabah kalktığımda saat 6.30'du. Hadi ama bu kadar erken kalkamazdım. Ama sonuçta bugün çok mutluydum. Herhalde uyuyamayacaktım. Uçağımız saat 8'de kalkacaktı. Kısa bir duşa girdim ve çıktıktan sonra üstümü giyinip hafif makyaj yaptım. Mutluydum. Her zaman ki gibi... Üzgün olmayı sevmezdim. Herkese pozitif enerji vermek isterdim ve umarım bu isteğimi yerine getirebiliyorumdur. Düşüncelere dalıp gitmişken telefonum çalmaya başladı.

İKİZİM❤ arıyor...

Tabii ki de açtım. Ama biraz geç açtığım için açar açmaz Zeynep'in kızgın sesiyle karşı karşıya kaldım:

Zeynep:

-Kızım nerdesin sen? Yoksa hala uyuyor musun? Yarım saate kadar havaalanında olmamız lazım.

Biraz oyun oynamaktan zarar gelmezdi değil mi? Sesimi uykulu gibi çıkartmaya özen gösterek konuşmaya başladım:

Kübra:

-Kanka uyuyorum. Ne istiyorsun?

Zeynep:

-Ne demek uyuyorum! Saat kaç biliyor musun? Geç kalacağız. Çabuk kalk ve hazırlan.

Pekala oyunu bitirme zamanı. Çünkü gerçekten sesi çok sinirli çıkıyordu. Konuşmaya başladım:

Kübra:

-Kanka sakin ol. Ben hazırım bile sen kendine bak.

Zeynep:

-Ne? Nasıl yani?

Kübra:

- Mutluluktan sabahın 6.30'unda uyandım ben. Hazırlandım o arada.

Zeynep:

-Kızım öyle desene baştan. Ne sinirlendiriyorsun insanı.

Kübra:

-Biraz oyun oynasam zararı olmaz diye düşündüm kanka.

Dedikten sonra güldüm. Gülmemi kesen şey Zeynep'in sesiydi:

Zeynep:

-Aman ne komik. Neyse ben hazırlanmaya gidiyorum. Tutma beni. Kafenin önünde buluşup gidelim kanka.

Kübra:

-Tamam. Görüşürüz aşkım.

Zeynep:

-Görüşürüz balım.

Telefonu kapattıktan sonra göz devirdim. Klasik Zeynep'ti işte. Herşeye çok çabuk sinirlenirdi. Ama hiçbir şey onu sevmeme engel değildi. Oturduğum yerden kalktım ve son kez herşeyimi kontrol ettikten sonra çıkmıştım. Zeynep 5 dakika sonra kafenin önünde olacağına dair mesaj atmıştı. Aynı anda ikimizde kafenin önüne gelmiştik. Birbirimize sarıldıktan sonra taksiye binip havaalanına geçtik. Saatimizi beklerken anonsun sesini duymamızla uçağa doğru yürümeye başladık. Koltuklara oturduğumuz da Zeynep'e göz ucuyla baktım:

Kübra:

-Sonunda hayallerimiz gerçekleşiyor kanka.

Zeynep:

-Evet kanka.

Güldü. Gülüşüne karşılık verdim.

Kübra:

-Çak bir beşlik.

Dedim ve daha fazla gülümsedim. Uçak artık harekete geçmişti. Zeynep'le beraber birbirimize bakarken gözlerimin ağırlaştığını fark ettim. Daha fazla dayanamayacağımı anladığımda kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

Zeynep:

-Kanka kalk artık.

Kübra:

-Anne 5 dakika daha.

Zeynep:

-Kızım başlatma 5 dakikana daha. Kalk artık. Geldik.

Kübra:

-Off!!

Zeynep:

-Kübra! Kalk dedim!

Zeynep bağırınca gözümü zar zor açtım. Evet sonunda gelmiştik. Güney Kore... Hayallerimizin şehri... Zeynep'e baktım:

Kübra:

- Yeni bir hayat bizi bekliyor kanka. Hadi gidelim.

Zeynep:

- Hadi gidelim kanka.

Taksiye bindik ve evimize doğru yola koyulduk...