Masada duran makası aldım....
Hızlı bir şekilde bacağıma batırdım...
Ardından çığlık attım.Bir yandan da kapı sesleri geliyordu.Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı.Ne yapıyordum ben böyle.....
———
Gözlerimi açmaya çalıştığımda bacağımda bir ağrı hissettim.Gözlerimi tamamıyla açınca hastane odasında olduğumu farkettim.Üstüme bakındım,giymekten bunaldığım,nefret ettiğim,o çirkin hastane giysilerinden giyiyordum.Başımın ağrıdığı gibi başımda ağrıyordu.Sanki uzun bir uykudan uyanmışım gibi.Olanları hatırlıyordum.Gözüm kararmıştı,keşke kararmasaydı.Başımı soluma çevirdiğimde ise koltukta uyuya kalmış olan Jungkook'u gördüm.Bir iç çektim.Jungkook'a bakarak dalıp gitmiştim.Uzun uzun düşünme fırsatım vardı.
Jungkook'un uyumasını bahane bularak,bıçak batırmadan veya efkarlamadan sağlıklı bir şekilde düşünmeye karar verdim.Her zaman ki gibi iç sesimle konuşmaya başladım.
'Evet taehyung hamile kalmış olabilir ama onlar eskide kaldı'
En son buna karar verdim.Başka çıkış yolu yoktu.Telefonum Koltuğun önünde ki sehpa da duruyordu.Birden bile çalmaya başladı.Yataktan kimin aradığını göremiyordum.Telefonun çalma sesine Jungkook uyandı.Telefon yüksek sesle çaldığı için birden bire yerinden doğruldu.Etrafına hızlıca baktı.Ardından çalan telefonu ve uyandığımı farketti.Telefona elini uzattı fakat arama kesildi.Elini geri çekti.Hemen yatağın solunda duran sandelyeye oturdu.Ellerimi tuttu.Gözlerinden birkaç damla yaş aktı.Elimi öptü.Sağ eliyle önüme gelen saçları geri itti,saçımı okşamaya başladı.İkimizde birbirimize bakarak ağlamaya başladık.İkimizde çok şey yaşamıştık.Jungkook ellerimi daha da sıkı tuttu;
"Ben olmasaydım....
Neden kıydın canınaaa!
Sensiz ne yaparım!"
Gözünden düşen damlalar daha hızlı akmaya başladı.İkimizde ağlıyorduk.Yukarı baktım derin bir nefes aldım,tekrar Jungkook'a baktım;
"Birdaha hiç ayrılmayalım."
Jungkook başını onaylar bir şekilde salladı.Kapı sesi geldi kulağıma bu gelen kişi doktordu.Yanıma geldi.Elinde duran kağıtlara göz kestirdi.Ardından bana bakarak;
"Nasılsın Jimin?" Dedi.
İyiyim demek istemedim,Bacağım baya ağrıyordu.Hafif bacağıma bakmaya çalıştım.Dikişliydi.Doktora dönerek;
"İyiyim ama bacağım ağrıyor" dedim.
Doktor tekrardan elinde olan kağıtlara baktı.Bana dönerek;
"Ağrıması normal,daha yeni dikiş atıldı.Taburcu olman 3-5 günü bulabilir.İlaçlarını eksik etme,zaten hemşireler getirir.Geçmiş olsun" dedi.
"Teşekkürler"
Dedim,ardından odadan çıktı.Cidden 3-5 gün kadar dayanabilecek miydim.Hastane de kalmaktan nefret ediyorum.Jungkook gözyaşlarını sildi.Gözlerimin içine bakarak;
"Sen biraz daha dinlen,Bende gidip hemşirelerle konuşacağım,aklıma takılan birkaç şey var"
Başımı onaylar şekilde salladım.Jungkook kapının kolunu tuttuğu anda;
"Şeyy Jungkook?"
Başını bana doğru çevirdi;
"Efendim?" Dedi.
"Telefonumu verebilirmisin?" Dedim.
Jungkook sehpanın üzerinde duran telefona baktı,ardından aldı ve bana verdi.sonrasında da odadan çıktı.Telefonumu yastığımın altına koydum.Gözlerimi kapattım,dinlenmem gerekiyordu çok yorgundum.
———
Kulağıma telefonumun sesi geliyordu,yine!.Uykumdan uyandırılmaktan nefret eden bir insanım.Sinirli bir şekilde numaraya bakmadan telefonumu açtım;
"NE VAR!"
Diye bağırdım.Gülme sesi gelmeye başladı.Ama bu kişi kimse gerçek sesi olmadığı aşırı belliydi.
"12 saatin var."
Ardından telefonu kapattı.Bu kişi kimdi tanrı aşkına.Moralimi yine bozmuştu.Kulağıma konuşma sesleri geldi,bu Jungkook'un sesiydi.Biraz daha konuşma sesi geldikten sonra Jungkook içeri girdi.Elinde ilaçlar vardı.Yanıma geldi,Yastığımı düzeltti.Elindeki ilaçlardan birtanesini ağızıma koydu,Su şişesini açıp suyu uzattı.Kendimi bir an bebek gibi hissettim.Her ne kadar hastane de olmam kötü olsa da benimle ilgilenmesini seviyordum.Onu her zerresine kadar seviyorum.Ardından alnımdan öptü.
Tekrardan telefonum çalmaya başladı,kimin aradığına baktım,Jungkook bana dönerek;
"Kimmiş bitanem?"
Dedi,Arayan özel numaraydı,Olabildiğince gerçekçi bir şekilde gülümsedim;
"Önemsiz birisi bitanem" dedim.
Jungkook şüphelenmiş gibiydi,bu olaya Jungkook'u karıştırmak istemiyordum.Ama ne yapacağımı da bilmiyordum.O fotoğraf eski bile olsa medyayı sallayabilir,evet herkes Jungkook'la Taehyung'un arkadaş olduğunu biliyordu ama bu yakınlık ve başlık herkesi hataya düşürebilirdi.Bununda olmasını istemiyordum.Cidden ne yapacaktım.
Yine düşüncelerime dalıp gitmiştim.Jungkook;
"İstediğin birşey var mı?"
Diye sordu.Tek istediğim şey yanımda olmasıydı.Jungkook'un gözlerine bakarak;
"Sadece yanımda kal"
Jungkook bir yandan sırıttı,bir yandan da etkilenmiş gibiydi.Sessiz bir şekilde;
"Kaysana" dedi.
Anlamadım ilk önce,kaydım.Jungkook yanıma yattı.Jungkook'a dönerek;
"Şimdi birisi görecek!"
Dedim,Jungkook bana sıkı sıkı sarıldı.Yanağımdan öperek;
"Meraak etme gelmeyecekler"
Çok rahattı,gereksiz derece rahattı.Jungkook'a dönerek;
"Nasıl bu kadar rahat olabiliyorsun?"
Dedim.Jungkook sırıttı;
"Bir bildiğim var işte" dedi.
Daha da gerildim.Ama bir anlığına bile olsun akışına bırakmak kulağa hoş geliyordu.Kendi kendime 'peki akışa kapılacağım' dedim.Bende Jungkook'a sarıldım.Cidden kokusunu özlemiştim.Bir yandan da gözlerim kendini ele veriyor gibiydi...
———
Telefonuma gelen bildirim sesi ile ilkindim.Jungkook hala uyuyordu.Mesaj gizli numaradandı.Mesajta ise
"~ne güzel sarılıyorsunuz birbirinize unutma az kaldı..."
Bu kişi her kimse benden ne istiyordu.BEKLE
sarıldığımızı nerden biliyordu,buradamı yanii???
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Forever | jikook
Fanfiction"Sadece onunum,sadece jeon jungkook.." ~JJK+PJM ~ukemin [fotoğraf editi the_jikook a aittir]
