Satır Çizgilerindeki Portreler

• 5. •

Linkin Park,
Numb

* Hiçbir dilde söylenmemiş
Hiçbir dilde yazılmamış
Sözler ve şarkılar içindeyim.
                                                  - E.C.*

Aden gergin bir şekilde okulun bahçesine adımladı. Eğdiği başını hafifçe dikti, gözlerini kısarak etrafı süzdü. Geçen günkü çocuğu arıyordu gözleri, bunu bilmek canını sıksa da onu düşünmekten alamamıştı kendini. Hiçbir şeyin farkında olmamak canını sıkıyordu. Değişmeye karar vermişti ve eskisine aykırı olarak sessiz, sakin biriydi. Derin bir nefes alarak eğdi kafasını yeniden.

Sınıfına doğru adımlarken önünde birinin durmasıyla aniden durdurdu kendini, yine birine çarpmak istemiyordu. Gözlerini önünde duran kişiye çevirdi. Bu ona "dikkatimi çektin" diyen çocuktu. Onu tamamen unutmuştu.

Gri gözler zihnini öyle bir kaplamıştı ki...

"Günaydın." Çocuk beyaz dişlerini gösterek sırıtırken nefesini tutup öylece ona baktı. Yanından geçmek için hazırlandığı sırada çocuk elini ona doğru uzattı, irkilerek uzattığı eline indirdi bakışlarını. "Ben, Mert. Sanırım adımı bilmiyorsun." Aden'in tepkisini ölçmek ister gibi üzerine doğru eğildiğinde genç kız bir adım geriledi. "Eh, öğrenmiş oldun."

Hiçbir şey söylemeden yanından geçip sınıfa girdi. Yerde gezdirdiği bakışlarının yerini karalamalarla dolu masası aldı. Çantasını yanına bırakırken adının Mert olduğunu öğrendiği çocuk da sınıfa girdi, gözleri Aden'in üzerinde dolaşırken yüzünde bir gülümseme peyda oldu. Genç kızın bakışları kısa bir süre ona dokunduğunda, kıza göz kırparak yerine geçti. Aden nefesini tutarak mavi kapaklı defterini sıraya bıraktı.

"O neydi öyle?" Sera'nın meraklı bakışlarını umursamadan önüne bakmaya devam etti. Yanaklarının kıpkırmızı olduğuna emindi. Utandığında yüzü domates gibi kızarıyor, resmen boya sürülmüş gibi oluyordu. Farkedilmemesi imkansızdı.

"Hi hiçbir şey." Sesinin titremesine engel olamamıştı.

Hemen o anda sıraların devriliş sesi doldurdu kulaklarını. Ardından birkaç kişinin savurduğu küfürleri duyunca kafasını kaldırarak sert adımlarla sınıftan çıkan çocuğu yakaladı gözleri. Ancak yüzünü görememişti. Kör gibiydi resmen, çevresine hiç dikkat etmiyordu.

Gözlerini sıkıca yumarak ilk ders bitene kadar bir kez olsun kaldırmadı kafasını. İkinci ders edebiyattı. Bu derse fazla ilgiliydi, sözelleri genel olarak iyiydi. Ezberi güçlü olduğu için avantaj sağlıyordu.

"Bir ödev vereceğim, grup olarak."

Sınıftan itiraz sesleri yükselirken Aden sıkıntıyla bakışlarını hocanın üzerinde gezdirdi. Kesinlikle şanssız günündeydi. Aslında, o hep böyleydi.

"İkişer kişilik gruplara ayıracağım. Bir kız ve bir erkek olarak."

Evet, diye düşündü. Kesinlikle en şansız gününü yaşıyordu.

"Grupları ben belirleyeceğim. Belirlediğimin dışına çıkılmayacak. Ödevi bir kişinin üzerine yıkmak da yok." Yoklama defterinin arasından sınıf listesini çıkararak göz gezdirmeye başladı genç kadın. "Sizden bir hikaye oluşturmanızı isteyeceğim. Tamamen kendinize ait olmalı."

Başını ellerinin arasına alarak sınıfta gezdirdi bakışlarını. Dalgın bakan gözlerinin odağına giren grilerle donup kaldı. Çocuk onda olan bakışlarını anında kaçırmıştı.

Kumral saçlı çocuk.

Gri.

Gözlerini irice açarak önüne döndü. Aynı sınıfta olduklarına inanamıyordu, bu kadar dikkatsiz olduğu için kendine lanet etti. Sabah gözleri onu ararken aradığının bu kadar yakın olması tuhaf hissettirmişti.

"Adel."

Hocanın adını yanlış telâffuz etmesiyle dikkatini ona verdi.

"Aden," diyerek düzeltti kadını.

"Ah," Kadın şaşırarak listeye çevirdi bakışlarını. "Evet, Aden ve... "İşaret parmağını listede kaydırırken nefesini tuttu. "Arden."

Kadın belirlediği isimleri kendi not defterine düşerken genç kızın bakışları sınıfta gezindi. Bu kişinin kim olduğunu bilmiyorduki. Gözleri bir kez daha grilerle buluştuğunda bozguna uğradı. Çocuğun yüzünde de aynı ifadeyi görmek afallatmıştı onu.
Onunla grup olmak, hikaye yazmak... İçi sıkıntıyla doldu ama heyecanını da göz ardı edemezdi.

Demek adı bu, diye düşünürken ilk kez bakışlarını kaçırmadı. Arden.

Gri.