Θέλεις λοιπόν να σου αφηγηθώ την ιστορία ενός λόγιου των καιρών μας; Ενός άξιου τέκνου των γραμμάτων. Ενός ανθρώπου που βρήκε τελικά ένα μοναδικό τέλος σε τούτη τη ζωή; Άκουσε λοιπόν.-
-Ο Αριστοτέλης Χαριτάκης γεννήθηκε σε ένα πλούσιο και μορφωμένο περιβάλλον , κάπου στην Κρήτη. Από μικρός έμαθε να τα έχει όλα. Μορφώθηκε κατάλληλα όπως αρμόζει στις τάξεις αυτές. Φοίτησε σε ιδιωτικά σχολεία και κολέγια της Ευρώπης για να γυρίσει πίσω στην Κρήτη με διάφορα πτυχία. Δε χρειάστηκε βέβαια να δουλέψει. Η οικογένεια του παρείχε τα πάντα. Σαν νέος που ήταν και με την τσέπη γεμάτη λεφτά , μπήκε στους καλύτερους κύκλους της πόλης και σύναψε σχέσεις με λογοτεχνικές και φιλολογικές ομάδες , συλλόγους και λέσχες. Του άρεσε να κοκορεύεται , να σνομπάρει χωρίς καμιά εξαίρεση , να αγαπά μόνο τον ανυπόφορο εαυτό του. Έγραφε ποιήματα , έπαιζε μουσική πολύ καλά , κυρίως πιάνο και ζωγράφιζε απαίσια. Δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφος , αλλά ντυνόταν πάντα με την τελευταία λέξη της μόδας. Άρχισε να γράφει σε διάφορες τοπικές εφημερίδες , να αναλύει έργα άλλων , περισσότερο ποιήματα και μυθιστορήματα και να προβάλει τις γνώσεις του. παρουσίαζε όλα τα φιλολογικά , καλλιτεχνικά ρεύματα του νησιού , πρότεινε κάποια έργα , αλλά σχολίαζε αρνητικά ότι νέο κείμενο γραφόταν. Στην αρχή το έκανε στο γεωγραφικό πλάτος του νησιού. Καθώς όμως τα χρόνια περνούσαν έκανε καριέρα σαν κριτικός. Και τότε το έκανε σε όλα τα περιοδικά , εφημερίδες και λογοτεχνικά έντυπα που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα , στα οποία έγραφε. Στα εξήντα του ο Χαριτάκης ήταν φτασμένος και τα χρόνια είχαν περάσει καλά για εκείνον , που πετσόκοβε συνέχεια από την υψηλή του θέση νέους ανθρώπους. Η κριτική του , κυνική και πικρόχολη , είχε καταστρέψει πολλών νέων την καριέρα.
Ο Χαριτάκης ζούσε σαν ερημίτης. Δεν παντρεύτηκε ποτέ του. Υποστήριζε πως ο γάμος ευνουχίζει το ταλέντο. Κανείς δεν κατάλαβε αν εννοούσε το δικό του. Αν και στην πραγματικότητα δεν διέθετε από αυτό. Τα λεφτά του άνοιγαν τις πόρτες. Στα εξήντα του λοιπόν είχε καταντήσει ένας παράξενος και φοβερά εκνευριστικός άνθρωπος. Στα δεκάδες λογοτεχνικά συνέδρια που τον καλούσαν ο βεντετισμός του είχε φτάσει στα ύψη. Έτρωγε πάντα μόνος και συνήθως καθόταν πιο μακριά από τους άλλους. Σνομπάριζε ασταμάτητα , ακόμα και τους καταξιωμένους συγγραφείς και ποιητές. Κανείς δεν τον συμπαθούσε , αλλά έκαναν τα στραβά μάτια μιας και δε μπορούσαν να τον διώξουν. Τα λεφτά βλέπεις.
