Clumsy | Saida

•2•

~ 1 saat sonra ~

Şirket ile olan görüşmem bittikten sonra asansörün önünde dikilmiş gelmesini bekliyordum.
Aslında görüşme güzel geçmişti..
Fakat işe alındın yerine sizi arayacağız sözlerini duymak biraz canımı sıkmıştı.Telefonumu çıkarıp muhtemelen şuan müşterilerle meşgul olan Momo'yu aradım.Tahminimin aksine çaldıktan bir süre sonra telefonu açmıştı.

Momo: "Bir an hiç aramayacaksın sandım, nasıl geçti? Yetişebildin mi?İşe alındın mı??!"

Ağzına gelen her şeyi söylediğinde nefes almadığını düşünmeye başladım.

Dahyun: "Sakin ol Momo, daha belli değil. Arayacaklarını söylediler."

Momo:"Aish!! O salaklar ne anlar işten. "

Sinirlenmesi güldürmüştü.En ufak bir sıkıntıda karşı tarafa saydırmaya bayılıyordu.

Dahyun: "Umarım ararlar Momo.Sen neredesin kafede mi? "

Momo: "Evet kafedeyim ve sana ihtiyacım var.Çabuk gelip bana yardım ettttt.Birine çok büyük bir iyilik yaptım herhalde,kafe resmen müşteri ile dolup taşıyor. "

Mutluluğu sesine yansıyordu.

Dahyun: "Çabucak gelmeye çalış-"

Cümlemi bile bitiremeden asansörün kapısı açıldı ve açılır açılmaz kendimi yerde bulmam bir oldu.
Gözlerimi açtığımda her tarafımın kahve olduğunu farkettim.İş stresi yetmezmiş gibi birde her yerim batmıştı.Karşıma baktığımda ise şaşkınlıkla beni izleyen bir kadın vardı.Bir süre bakıştıktan sonra konuşmaya başladı.

Sana: "B-ben üzgünüm.Birinin karşıma çıkmasını beklemiyordum gerçekten üzgünüm nasıl dikkat edemedim!"

Üzgün olduğu yüzünün halinden belli oluyordu.Galiba biraz da utanmıştı çünkü gittikçe kızarmaya başlayan yüzü onu çoktan ele veriyordu.

Eğilip ellerimden tuttu ve beni kaldırdı. Çantasından çıkardığı mendil ile boynumu ve yüzümü sildi.

Dahyun:"Sorun değil ben hallederim."

Mendili elinden alıp yüzüne baktım.Bir anda aklıma telefonum geldi.
Canım telefonum...
Yere baktığımda ıslandığını gördüm. Üstümün batması yetmezmiş gibi bir de telefonsuz kalmıştım..

Ona döndüğümde tekrar şaşkınca yüzüme baktığını farkettim.Gerçekten sinirlenmiştim ama onun da suçu yoktu.Eğilip telefonumu yerden aldım.Yanından geçip tam asansöre binecekken birden kolumdan tuttu.

Sana: "Özür dilerim.Lütfen telafi etmeme izin ver. "

Çantasını karıştırıp bir kart çıkarttı ve bana uzattı.

Sana: "Tekrar görüşelim.Borcumu ödemek isterim."

Önce yüzüne sonra da karta baktım.Bu şirketin kartıydı.