OKYANUS KOLEJI

BENİ UNUTAMAZSIN

"Kanka üzülme ya halledersiniz siz" baran gittiğinden beri ağlıyordum sudem de beni teselli etmeye çalışıyordu uzay ise barana ulaşmaya çalışıyordu "kanka tamam ağlamıycam ama o sözü keşke söylemeseydim" ağlamadan olmuyor ya uzay odaya girdi yüzü  bembeyazdı "endişelenmek yok tamam mı durumu iyi" "ne saçmalıyorsun doğru düzgün söyle" dedim boğuk sesimle "aşkım düzgün anlat" "baran kaza yapmış durumu kötü yoğunmakımdaymış " uzayın söylediği kelime ile beynimden vurulmuşa döndüm benim yüzümden olmuştu hepsi lanet olsun hepsi benim yüzümden yere çöküp şiddetli bir şekilde ağlamaya başladım "hepsi benim yüzümden oldu hepsi..." sudem yanıma çöküp "sakın öyle düşünme ada sakın kendini suçlama bunu atlatırız hadi kendini toparla hastaneye gidiyoruz" ayağa kalkım merdivenlere ilerledim uzay gilde arkamdan geliyorlardı arabaya gelince "hızlı olun " diye bağırdım uzay arabayı açınca arka koltuğa oturdum sudem de binince uzay gazı kökledi kendi kendine "bir şey olamz ona güçlüdür o olmaz ona bir şey" diye mırıldanıyordu ona birşey olursa kendimi asla affetmem benim yüzümden olmuştu niye durduk yere konuyu açtım ki sevgiliykende halledebilirdik lanet olsun sana doya doya sarılmadan gitmene izin vermem vermiycem hastaneye gelince hemen danışmana gidip yerini öğrendim hiç asonsör beklemeden merdivenlerden çıktım uzayla sudem arkamdan geliyordu amaliyatenin kapısını  önüne çöktüm yapma baran ya beni yanlız bırakma hem ben daha yeni iyileştim keşke o sözü ona söylemeseydim etrafıma baktığımda sudem başını uzayın omzuna koymuş  boş duvara bakıyordu uzay ise kara kara birşeyler düşünüyordu baran seni bu kadar çok seven insanları bırakıp gidersen seni asla affetmem amaliyatenin kapısı açıldı doktor kanlı önlüğüyle  çıkmıştı üstünde baranın kanı vardı benim bir sözüm yüzünden bu hale gelmiştik baran orda zor nefes alırken.... ben burda ne yapıyordum şiddetlenen ağlama mı durdurmaya çalıştım ve doktoru dinlemeye başladım "hasta için son 48 saat kritik şimdi yoğun bakıma alıyoruz kendinizi herşeye hazırlayın" ne demek istiyordu bu doktor ona birşey olursa ben yıkılırdım "lütfen onu kurtarın lütfen.."ağlamaktan kısıla  sesimle doktora yalvarmıştım "lütfen ona bir şey olmasın benim yüzümden birşey olmasın sevgilime birşey olmasın lanet olsum sana doya doya sarılmak varken niye ayrılığı seçtim" sudem yanıma gelip bana sarıldı "üzülme kardeşim birbirinize o kadar benziyorsunuz ki baranda sen hastanedeyken böyle olmuş uzay söyledi hem baran çok güçlüdür olmaz o oduna birşey" sudem bunları anlatarak beni sakinleştirmeye çalışıyordu "uzay meryem teyzeyle kuzey amcaya haber verdin mi?" Ben şimdi onlara ne diyecektim çocuğunuz benim yüzümden kaza geçirdi hayati tehlikesi var diye nasıl diyecektim  "haber verdim olayı da anlattım ama yurt dışındalarmış bende endişelenmesinler diye önemli birseyi yok dedim ama meryem teyze akşam 10 11 gibi burda olur melih geliyor" aynı yerime oturup bacaklarımı kendime çektim baran sevgilim lüyfen beni affet bir daha böyle saçma şeyler için ilişkimizi bölmeyeceğim sevgilim lütfen uyan beni bırakma hemşire gelip "yoğun bakıma alıyoruz yanına bir refakatçi gelebilir" "ben geliyorum" diye atladım sudemle uzaya bakınca bana kafa salladılar bende hemşireyi takip ettim odaya gelince hemen içeri girdim baran sana bu kıyafetler yakışmamış sevgilim sana  kablolar yakışmamış kalk işte kalk o yataktan kalk yatağının başına sandalye çekip oturdum barana yaklaşıp saçını kokladım ona hastane kokusu hiç yakışmamıştı camdan dışarı bakınca sudemle uzay doktorla konuşuyordu onları aldırmadan baranın saçını okşadım cama tıklanınca cama baktım melih gelmişti burukça gülümsesi bende aynı şekilde karşılık verdim gözleri dolmuştu melihin anlaşılan baranı çok seviyordu elini tersiyle göz yaşını  silip  bekleme koltuklarına oturdu bende baranın saçını okşamaya devam ettim kafamı arkaya atıp gözümü kapattım
*********************************
"NE DEMEK BARAN 2 AY ÖNCESINI HATIRLAMIYOR NE DİYORSUN SEN " "abi sakin ol 2 sene bile sürmez düzelir diyorlar " uzayın ve melihin konuşmasını duymuştum ama fazla bir şey anlamamıştım  odadan dışarı çıktım uzaya dönüp "ne oluyor biri bana söylesin" uzay bana üzgün gözlerle baktı "baran hafızasını kaybetmiş 2 sene sonra düzelir diyorlar ama bunun için yurt dışında tedavi görmesi gerekiyor " durup derin bir nefes aldı ve sözüne devam etti "kısaca biz yurt dışına gidiyoruz ve baran üniversiteyi orda okuyacak onun için daha iyi....." baran şimdi beni unutmuşmuydu birde yurtdışına gidiyordu beni bırakamazdı olamaz istemsiz olarak  gözümden düşen yaşlarla "olamaz ya beni unutamaz bunu bana yapamaz istemiyorum olamaz beni unutamaz HAYIR YA UNUTAMAZ YAPAMAZ BUNU BANA YAPAMAZ BUNU BİZE OLMAZ!.."sudem hemen yanıma gelip sarıldı uzay melihin yarım bıraktığı cümleyi tamamladı "yarın sabah gidiyorlar" bunu diyip yanımıza gelip sudemle bize sarıldı "pişt ağlamayın be ben varım burda sizi bırakmıycam merak etmeyin" ben nasıl dayanıcaktım uyandığında beni tanımıycaktı ven onun gözünün içine aşkla bakarken o benimkine duygusuz bakıcaktı ben  bunu kaldıramazdım ama bu sob saatleri onunla geçirmek istiyordum sudemle uzaydan ayrılıp odaya doğru yürüdüm tam kapıdayken koridorda gürültü koptu dönüm baktığım da uzay melih ve poyraz bağrışıyorlardı yanlarına ilerledim "SEN YAPTIN DEMI SİKTİRİ BOKTAN BIR HIRS İÇİ  SEN YAPTIN" ne oluyordu bunu payraz yapmış olabilirmiydi "EĞER SEN YAPTIYSAN POYRAZ UYSAL BUNUN SONU DIĞERLERI GİBİ KOLAY OLMAZ!!" dedi tehtitkar bir sesle melih ne oluyor ya "sen mi yaptın? Bana doğru söyle POYRAZ SEN Mİ YAPTIN !!?" poyraz bana anlamsızca bakıp konuşmaya başladı "onun bana yaptığı şeyleri bende ona yaptım tek sıkıntı bu kadar kötü olabilceğini tahmin etmemiştim" "ŞEREFSIZ ADİ PİSLİK ne için kıydın lan ona ne için yaptın bunu bize ne kadar kolay senin için demi se....." bir anda gözüm karmıştı son duyduğum "ADA ADA KENDİNE GEL HEMŞIRE" melih ve uzayın bağrışlarıydı
¤¤¤¤¤《¤¤¤¤¤《¤¤¤¤¤《¤¤¤¤¤《
Uyandığımda kolumda serum vardı acaba baran gil gitmişmidir onu görmeden gidemez kolumdaki serumu çıkardım ve hemen baranın yanına gittim  hala uyordu saate baktım 08.00 daha erkendi baran yavaş yavaş gözünü açmıştı "sen kimsin ben nerdeyim"laney olsun gene göz yaşımı tutamadım ama beni unutmuş olmasını kolay kolay sindirebiliceğimi sanmıyordum "ne desem inanmazsın çünkü beni hatırlamıyorsun kaza geçirdin  sevgilim" baran pic bir gülümseme atıp "ben seni hatırlıyorum ben kimseyi unutmadım sadece poyrazın götü tutuşsun bizimkilere söyle" rahatlamıştım ama sinirlenmiştimde "lan ben ne kadar  üzüldüm biliyormusun beni unut...." sözümü devam ettirmeme izin vermeden "ben seni asla unutmam sevgilim " yana kayıp gel yanıma  kokunu özledim " hayır demezdim çünku benimde uykum vardıda bu poyraz olayını bilip nasıl bu kadar sakin durabiliyor yanına yatıp ona sarıldım oda hemen sarılıp kafasını boynuma gömüp derin bir nefes çekti "baran şimdi sen poyraz olayını bilip nasıl bu kadar sakin durabiliyorsun " bana biraz daha sokulup "oyun daha yeni başlıyor sevgilim hadi uyu hiç uyumamışsın gibime geliyor" bende kafamı baranın göğsüne yasladım ve gözlerimi kapattım bunu  intikamını alıcam baran sert benden çekeceğin var😊😚