Divergent (Warrior)

Hoofdstuk 5 (uitslag)

Ze kijkt me onderzoekend aan. "Wat?" Ze zucht. "Ik heb nog nooit iemand zo op die man zien reageren." Ik schiet in de lach. "Het leek me wel grappig." Ik denk even na en voeg er dan heel serieus. "En lachen is gezond weet je." Aan toe. "En waar hoor ik thuis?" Eigenlijk weet ik het al. Onverschrokkenheid en eruditie, dus afwijkend, maar ze moet het nog bevestigen. Amber wordt bleek als ik dat zeg. "Onverschrokkenheid, eruditie en verder is het gewoon raar hoe je op sommige dingen reageerde en dat hoort bij geen een factie." Ik lach even. "Wow! Ik ben dus heel bijzonder!" Amber kijkt me met een ernstig gezicht aan. "Volgens mij zie jij de ernst helemaal niet in. Afwijkend zijn is gevaarlijk, als iemand het weet en aan de leiders verteld wordt je gedood." Ik zucht verveeld. "Ik weet het al langer en hou het al een tijdje geheim, dus dat is niet echt een probleem." Amber kijkt verbaasd, maar knikt dan. "Je kan gaan, ik verwijder de tape van je test 'n vul onverschrokkenheid in." Ik knik en loop de kamer uit.

Ik zie Chane lopen en loop naar haar toe. "Wat heb je?" Vraag ik en ik hoop dat mijn stem niet al te nieuwsgierig klinkt. "Onverschrokkenheid." Zegt ze met een bevende stem. "En jij?" Ik kijk haar onderzoekend aan, hoe kan dit nou? Maar ik kan niet zeggen dat ik er niet blij mee ben eigenlijk. "Onverschrokkenheid, maar kom even mee." Ik sleur haar mee naar een conciërge hok. "Leg eens uit?" Zeg ik op een vragende manier. Ze vertelt me het hele gesprek van na haar test. "Dus je gaat misschien naar zelfverloochening?" Ik zie aan haar gezicht dat het niet gelukt is om niet verdrietig te klinken. "Ik weet het nog niet." Ik kijk even om me heen, om zeker te weten dat niemand meeluistert. "Wat je ook kiest... Ik ga je helpen." Ik zie dat ze blij is met mijn woorden en daar ben ik weer blij mee. We gaan het hok weer uit en lopen samen naar de zaal terug. We kletsen een beetje over morgen, maar niet over wat we gaan kiezen. Tot we naar huis moeten.

Ik neem haar weer op zijn rug en ren naar de trein om erin te springen. Ik ben blij dat we nu vrienden zijn, want dat is al beter dan haar op een afstandje bewonderen. Als we in onverschrokkenheid zijn lever ik haar thuis af, voor ik zelf naar huis ga.